ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΒΟΥΤΣΙΝΑ
Ακολουθώντας διαφορετικούς δρόµους αλλά µε τον ίδιο σκοπό, να µείνουν στο εξωτερικό, τρεις νέοι µιλούν στα «ΝΕΑ» για την προετοιµασία και τα σχέδιά τους
Ακολουθούν τρεις διαφορετικούς δρόµους: µεταπτυχιακό, πρακτική άσκηση και δουλειά στο εξωτερικό. Εχουν έναν κοινό στόχο: να παραµείνουν εκεί. Τρεις νέοι µιλούν στα «ΝΕΑ» για την προετοιµασία, το κόστος και τις ελπίδες που γεννά ηφυγή.
Τον Μάιο του 2010 ο 29χρονος Ελληνοϊορδανός Παύλος Μσάουελ παραιτήθηκε από τη δουλειά του ως ειδικευόµενος παθολόγος σε νοσοκοµείο της Αθήνας µε σκοπό να προετοιµάσει, όπως λέει, τη φυγή του στις Ηνωµένες Πολιτείες.Υστερα από 11 µήνες προετοιµασίας, εξετάσεις, αιτήσεις σε 30 πανεπιστηµιακά νοσοκοµεία και ταξίδια για συνεντεύξεις στις ΗΠΑ, ο Π. Μσάουελ ετοιµάζει σήµερα τις βαλίτσες του. Από την 1η Ιουλίου θα εργάζεται ως ειδικευόµενος γιατρός στην κλινική του Πανεπιστηµίου Yeshiva στη Νέα Υόρκη.
«Παραιτήθηκα για να µπορέσω να αφοσιωθώ στο να φύγω. Εχωδει και άλλους εξαιρετικούς συναδέλφους που ήθελαν να το κάνουν, αλλά τελικά δεν το τόλµησαν επειδή εργάζονταν», λέει. ∆εν είναι η πρώτη φορά που θα εργαστεί στις Ηνωµένες Πολιτείες. Αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή της Αθήνας µε άριστα το 2006.
Οσο βρισκόταν εν αναµονή της ειδικότητάς του, εργάστηκε για δύο χρόνιαως ερευνητήςστη Mayo Clinic στη Μινεσότα στοντοµέα ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ. Οπως λέει, η εµπειρία του στο αµερικανικόσύστηµα υγείας, η υποστήριξη των καθηγητών του στην Ελλάδα και την Αµερική, αλλά και οι υψηλές επιδόσεις του στις εξετάσεις ήταν τα συγκριτικά πλεονεκτήµατα για να επιλεγεί για τη θέση, έναντι συναδέλφων του από όλο τον κόσµο. «Σε σύγκριση µε τις χώρες της Ε.Ε., όπου η κινητικότητα είναι ευκολότερη, η αναζήτηση µιας θέσης ειδικευόµενου γιατρού στην Αµερική είναι πολύ δύσκολο εγχείρηµα, ακριβώς επειδή τίθενται ζητήµατα άδειας παραµονής», αναφέρει.
Η απόφαση να αναζητήσει δουλειά εκτός Ελλάδας επισπεύσθηκε, λέει, κυρίως λόγω της οικονοµικής κρίσης. Η προετοιµασία διήρκεσε περισσότερο από έναν χρόνο και υπο
780.000 εργαζόµενοι αναζήτησαν δουλειά στο εξωτερικό το 2006, 24% περισσότεροι από το 1999
Οι διαφορές
Στην Ολλανδία ο πρώτος µισθός ενός γιατρού που αρχίζει ειδικότητα είναι περίπου 50.000 ευρώ τον χρόνο µεικτά. Στη Σλοβενία ένας γιατρός που έχει µόλις τελειώσει ειδικότητα αµείβεται µε 6.000-7.000 ευρώ µεικτά τον µήνα
λογίζει πως τουκόστισε περίπου 10.000 ευρώ. «Αρχικά, σκεφτόµουν ότι θα τελείωνα ειδικότητα στην Αθήνα και κάποια στιγµή θα επέστρεφα για έρευνα στην Αµερική. Η απόφαση να φύγω ήταν συνειδητή. Ξόδεψα χρήµατα τα οποία κέρδισα από την εργασία µου ως ερευνητής στις ΗΠΑ, υπήρξαν στιγµές που βρέθηκα σε αδιανόητη οικονοµική στενότητα, αλλά άξιζε τον κόπο», λέει. ΔΙΠΛΑΣΙΟΣ ΜΙΣΘΟΣ. Ο κ. Μσάουελ γνωρίζει από σήµερα τα καθηµερινά του καθήκοντα, τις ηµέρες και τις ώρες της βάρδιάς του, την άδεια που δικαιούται, αλλά και τα ονόµατα των ειδικευόµενων µε τους οποίους πρόκειται να συνεργαστεί. Υπολογίζει πως ο αρχικός µισθός του θα είναι τουλάχιστον διπλάσιος από αυτόν στην Ελλάδα, ενώ οι εργοδότες του θα καλύπτουν την ιδιωτική του ασφάλιση. «Είµαι πολύ χαρούµενος που πάω στη Νέα Υόρκη.Φυσικά, το να φεύγεις στο εξωτερικό δεν είναι η εύκολη λύση ούτε κάτι ευχάριστο. Πάω για να γίνω ο καλύτερος γιατρός που µπορώ», λέει.
«Τα χαρακτηριστικά της κινητικότητας και οι διαδικασίες παραµένουν ίδια, ανεξαρτήτως της οικονοµικής κρίσης. Απλώς αλλάζουν τα µεγέθη», λέει στα «ΝΕΑ» η συντονίστρια της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Απασχόλησης (EURES) στην Ελλάδα, κ. Κατερίνα Φλάκα. «Φυσικά, ο αριθµός όσων απευθύνονται σε εµάς αναζητώντας πληροφορίες για εργασία στο εξωτερικό έχει αυξηθεί». Στο δίκτυο συµµετέχουν οι 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης µαζί µε το Λιχτενστάιν, την Ισλανδία, τη Νορβηγία και την Ελβετία. Η καθεµία από τις υπηρεσίες απασχόλησης σε χώρες της Ε.Ε. καταχωρίζει ανοιχτές θέσεις εργασίας, ενώ όλες οι υπηρεσίες διαχειρίζονται καθηµερινά σχεδόν 1.000.000 θέσεις. Στην Ελλάδα λειτουργούν 23 γραφεία σε συνεργασία µε τον ΟΑΕ∆, συµπληρώνει η κ. Φλάκα.
ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ. Σύµφωνα µε τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Απασχόλησης, Κοινωνικών Υποθέσεων και Κοινωνικής Ενταξης την περίοδο 2006-2007 περίπου 780.000 εργαζόµενοι αναζήτησαν δουλειά στο εξωτερικό, αριθµός κατά 24% αυξηµένος από ό,τι το διάστηµα 1999-2000. Οι χώρες προορισµού που συγκέντρωσαν τους περισσότερους εργαζοµένους ήταν η Ελβετία(206.000), το Λουξεµβούργο (127.000), η Γερµανία (86.000) και η Ολλανδία (58.000). Η κ. Φλάκα λέει πως οι υποψήφιοι όλων των ειδικοτήτων συχνά προσαρµόζουν τη θέση εργασίας που αναζητούν ανάλογα µε τη ζήτηση στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας, ενώ υπάρχουν χώρες που ζητούν συγκεκριµένα επαγγέλµατα. «Για παράδειγµα, η Γερµανία ζητά γιατρούς και πολιτικούς µηχανικούς, η Αυστρία εποχικούς υπαλλήλους για τον χειµερινό τουρισµό, η Ελβετία νοσηλευτές, η Βρετανία κοινωνικούς λειτουργούς, ενώ η Μάλτα και η Ιρλανδία υπαλλήλους για κέντρα τηλεφωνικής εξυπηρέτησης πελατών», αναφέρει. Στα κριτήρια επιλογής επαγγελµατιών οπουδήποτε στην Ευρώπη συµπεριλαµβάνεται η γλωσσοµάθεια της πρώτης γλώσσας της χώρας σε επίπεδο Β2, ενώ ο µέσος µισθός κυµαίνεται ανάλογα, τονίζει.
Μονόδροµος είναι να κάνεις µεταπτυχιακό στο εξωτερικό
Ο 22ΧΡΟΝΟΣ φοιτητής στο Τµήµα Λογιστικής και Χρηµατοοικονοµικής του Οικονοµικού Πανεπιστηµίου Αθηνών, Παναγιώτης Γκιώνης άρχισε να αναζητά µεταπτυχιακά προγράµµατα στον τοµέα των Οικονοµικών στην Ευρώπη τον περασµένο Νοέµβριο. Οπως λέει, παράλληλα µε τη δουλειά µερικής απασχόλησης ως λογιστής, επένδυσε πολλές ώρες ψάχνοντας πληροφορίες για οικονοµικές σχολές στο ∆ιαδίκτυο.
«Τα βράδια περνούσα τέσσερις και πέντε ώρες µπροστά στον υπολογιστή, διαβάζοντας εξονυχιστικά τα ακαδηµαϊκά προγράµµατα κάθε µεταπτυχιακού πριν αποφασίσω», λέει. Ταυτόχρονα φρόντιζε να συγκρίνει το επίπεδο των σπουδών και τις προοπτικές απασχόλησης, συζητώντας µε προσφάτως αποφοιτήσαντες µέσω οµάδων στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης.
Η διαδικασία των αιτήσεων κράτησε περίπου πέντε µήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων ο ίδιος προετοιµαζόταν παράλληλα για εξετάσεις γλωσσοµάθειας και την απαραίτητη πιστοποίηση (GMAT) που απαιτείται για την αξιολόγηση και εισαγωγή των υποψηφίων σε µια οικονοµική σχολή στο εξωτερικό. Χρειάστηκε να µάθει όλους τους µαθηµατικούς όρους στα αγγλικά, καθώς και να αντεπεξέρχεται µε ταχύτητα και κριτική σκέψη σε ένα σύστηµα εξετάσεων, που δεν έχει καµία σχέση µε ό,τι έχει διδαχθεί στο ελληνικό πανεπιστήµιο.
«Για την πιστοποίηση χρειάστηκε να επαναλάβω τις εξετάσεις. Τόσο την πρώτη όσο και τη δεύτερη φορά ένιωσα ψυχολογική πίεση γιατί χρειαζόταν να συγκεντρώσω υψηλή βαθµολογία – άνω του 75%».
Στο ελληνικό πανεπιστήµιο δεν διδάχθηκε ποτέ πώς να συντάσσει σωστά ένα βιογραφικό σηµείωµα σε άλλη γλώσσα και να προετοιµάζει επιστολές εκδήλωσης ενδιαφέροντος, που να παρουσιάζουν τους λόγους επιλογής ενός µεταπτυχιακού. Υπολογίζει πως έχει ξοδέψει τουλάχιστον 3.000
ευρώ στην προετοιµασία, ενώ το καθηµερινό πρόγραµµά του τους τελευταίους µήνες περιελάµβανε 3 ώρες προετοιµασία για τις εξετάσεις σε ιδιωτικό φροντιστήριο και άλλες 2 διάβασµα καθηµερινά. Το αίσθηµα της ανασφάλειας ήταν πολύ έντονο, ωστόσο συµπληρώνει πως για τον ίδιο η επιλογή µεταπτυχιακού στο εξωτερικό ήταν µονόδροµος: «Θέλω να µπορέσω να βγάλω τα προς το ζην και να βρω µια δουλειάεκεί, ώστε να αποπληρώσω σύντοµα τα έξοδα του µεταπτυχιακού. Η πιο φτηνή εστία στο πανεπιστήµιο του Λονδίνου όπου θα σπουδάσω, κοστίζει 250 λίρες την εβδοµάδα», λέει.
Πρακτική άσκηση και ζωή στην Τουρκία
Η ΑΠΟΦΑΣΗ του 22χρονου φοιτητή Μάνου Φλουρή να αναζητήσει δουλειά στην Τουρκία προέκυψε όταν είδε µια προκήρυξη για πρακτική άσκηση σε πίνακα ανακοινώσεων στο Πάντειο Πανεπιστήµιο, όπου σπουδάζει. «Ηταν ένα ευρωπαϊκό πρόγραµµα πρακτικής άσκησης στο γραφείο ελληνοτουρκικών σχέσεων του υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας στην Αγκυρα», αναφέρει. «Αυτή τη στιγµή η Ελλάδα περνά µια βαθιά κρίση. Υπάρχει µεγάλη ανεργία, οπότε είναι φυσιολογικό να αναζητούµε δουλειά στο εξωτερικό από τη στιγµή που τα στατιστικά εδώ είναι εναντίον µας».
Τον Φεβρουάριο σκοπεύει να µετακοµίσει στην Αγκυρα µε προοπτικές, όπως λέει, να παραµείνει και για µεταπτυχιακές σπουδές. «Ο ορίζοντάς µου είναι τα πέντε χρόνια. Η Ελλάδα θα αργήσει να βγει από την κρίση και δεν θέλω να µείνω στάσιµος», αναφέρει.
Η αµοιβή του θα είναι 600 ευρώ το δίµηνο για έξι µήνες, ενώ η διατροφή και η διαµονή θα είναι εξασφαλισµένες. Τα προσόντα που απαιτούνταν για τη θέση ήταν καλή γνώση τουρκικών και το πανεπιστηµιακό πτυχίο. Οπως λέει, στόχος του είναι να ειδικευτεί ως πολιτικός επιστήµονας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και να χρησιµοποιήσει την εµπειρία στην αναζήτηση θέσης πολιτικού αναλυτή στο µέλλον. Μέχρι την αναχώρησή του τον Φεβρουάριο θα συνεχίσει τα µαθήµατα τουρκικής γλώσσας και θα εξοικονοµήσει χρήµατα, που θα του επιτρέψουν την περαιτέρω παραµονή του στη χώρα. Ηδη ψάχνει µια θέση µερικής απασχόλησης, που θα µπορέσει να του συµπληρώσει κάποιο εισόδηµα µέχρι τότε. «Επέλεξα την Τουρκία γιατί θα είµαι γεωγραφικά και πολιτισµικά κοντά στην Ελλάδα, αλλά επίσης θα ζω και θα εργάζοµαι σε µια χώρα µε µικρό κόστος διαβίωσης και µεγάλες προοπτικές για το µέλλον», λέει.
Τα Νέα