Εφιαλτικά τα στοιχεία που καταδεικνύουν κατακόρυφη αύξηση των αυτοκτονιών στην Ελλάδα. Οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης στην ψυχολογία των πολιτών.
Τα παιχνίδια που παίζει ορισμένες φορές το μυαλό είναι τόσο “ύπουλα” που μπορούν να οδηγήσουν απελπισμένους ανθρώπους σε επικίνδυνα μονοπάτια.
Η αυτοκτονία αποτελεί την πιο ακραία έκφανση, με ορισμένους να εκτιμούν ότι αποτελεί το μοναδικό τρόπο διαφυγής από το αδιέξοδο στο οποίο αισθάνονται πως βρίσκονται.
“Ο αυτοκτονικός δεν βλέπει κανένα μέλλον μπροστά του. Αυτό που ζει του φαίνεται ότι θα κρατήσει για πάντα. Δεν μπορεί να φανταστεί ότι είναι μια φάση και αργότερα θα φτιάξουν τα πράγματα.
Βλέπει ένα τοίχο μπροστά του και εκείνη τη στιγμή πονάει και υποφέρει τόσο πολύ που δεν το αντέχει και πιστεύει ότι είναι μία λύση σαν λύτρωση”, εξηγεί στο News 247 η ειδικευόμενη ψυχίατρος στη Μη Κυβερνητική Οργάνωση “Κλίμακα” Ελένη Μπεκιάρη.
Ο εφιάλτης στη χώρα μας
Τα στοιχεία των τελευταίων ετών για την Ελλάδα είναι σοκαριστικά. Βάσει έρευνας για τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης στον ψυχισμό των πολιτών, η Ελλάδα κατά τη διετία 2007-2009 εμφάνισε αύξηση της τάσης κατά 17%.
(Πηγή: Ελληνική Στατιστική Αρχή)
Το ποσοστό αυτό ήταν και το υψηλότερο μεταξύ των δέκα χωρών της Ευρώπης, τα στοιχεία των οποίων εξέτασαν οι ερευνητές.
Η κατάσταση είναι ακόμα πιο εφιαλτική από το 2010 και μετά, με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη Βουλή να καταδεικνύουν αύξηση της τάξεως του 40%.
“Βρισκόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με πολύ τραγικές περιπτώσεις. Άνθρωποι μέσης ηλικίας που πήραν τα ρίσκα τους, τα πήγαν καλά και ξαφνικά τα έχασαν όλα.
Μας καλούν οικογενειάρχες και μας λένε ότι δεν μπορώ να το πω στην οικογένειά μου. Θα πάρω το αυτοκίνητο, θα τρακάρω και θα φανεί σαν ατύχημα για μην αντιμετωπίσουν τον κοινωνικό στιγματισμό της αυτοκτονίας.
Ακόμα και άνθρωποι που έμειναν άστεγοι λόγω της κρίσης και μας λένε ότι θα αυτοκτονήσουν. Είναι δύσκολες οι περιπτώσεις και νομίζω ότι μας αφορά πλέον όλους με τον έναν ή τον άλλο τρόπο”, σημειώνει η Ελένη Μπεκιάρη.
Μόνο το 2010, οι κλήσεις με αίτημα στη γραμμή παρέμβασης για την αυτοκτονία 1018 ανήλθαν σε 2.500, με το ¼ αυτών να συνδέεται με την οικονομική κρίση και τα χρέη.
(Οι κλήσεις στη γραμμή 1018 ανά περιοχές)
Ο ρόλος της απώλειας
Τα χρέη όμως δεν είναι το αποκλειστικό πρόβλημα που θα οδηγήσει κάποιον στην αυτοκτονία.
“Όταν μιλάμε για αυτοκαταστροφικούς ανθρώπους, μιλάμε για ένα συνδυασμό πραγμάτων που δημιουργούν έναν ευάλωτο άνθρωπο που δεν μπορεί να αντέξει και οδηγείται εκεί”, τονίζει.
Αυτή η ευαλωτότητα, όπως εξηγεί, καθορίζεται από το στρες, από το πόσο σοβαρό είναι αυτό που του συμβαίνει, από τις πρώιμες εμπειρίες του, από το πώς μεγάλωσε και τι χαρακτήρα έφτιαξε και άρα τις άμυνες που έχει ή δεν έχει και την ψυχική υγεία.
“Η κατάθλιψη δεν μπορεί να περάσει χωρίς θεραπεία. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δίνει ένα ποσοστό 90%-95% να υπάρχει ψυχική διαταραχή πίσω από μια αυτοκτονία και το 80% το δίνει για την κατάθλιψη”, συμπληρώνει.
Το τελευταίο διάστημα, όπως ανέφερε, αρκετοί δημόσιοι υπάλληλοι και μισθωτοί που είχαν αυξημένες οικογενειακές υποχρεώσεις -προστατευόμενα μέλη, ανάπηρους, αρρώστους- αδυνατούν να αντεπεξέλθουν μετά τις περικοπές στα εισοδήματά τους.
“Επίσης, υπάρχει μία κατηγορία ανθρώπων, γυναικών και ανδρών από 35-50, που αν απολυθούν ή αν κλείσει η εταιρεία στην οποία εργάζονται δεν μπορούν εύκολα να ξαναβρούν δουλειά. Είχαν μια καλή ζωή, μια καλή δουλειά και ξαφνικά τα έχασαν όλα. Βλέπουμε πολλούς τέτοιους ανθρώπους να φτάνουν στα άκρα”, σημειώνει.
Αυτά τα γεγονότα που τους επιβαρύνουν είναι συνήθως απώλειες με την ευρύτερη έννοια. Απώλεια ανθρώπου (πένθος – διαζύγιο – διάλυση σχέσης), απώλεια ρόλου (συνταξιοδότηση), απώλεια εργασίας, απώλεια της αξιοπρέπειας. Έχει να κάνει με πράγματα που χάνεις.
Η αυτοκτονία μπορεί να προληφθεί
Η επιθυμία όμως για ζωή είναι τόσο ισχυρή, ώστε ο αυτοκτονικός παλεύει μέχρι και την τελευταία στιγμή με τον ίδιο του τον εαυτό, προκειμένου να βγει νικητής στη μάχη που δίνει με το θάνατο.
“Υπάρχει αμφιθυμία. Μαζί δηλαδή με την επιθυμία για θάνατο που είναι σοβαρή, υπάρχει και η επιθυμία για ζωή και για αυτό επικοινωνούν μαζί μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορεί κάποιος να κλείσει το τηλέφωνο και να το κάνει. Δεν σημαίνει ότι δεν είναι σοβαρό περιστατικό επειδή τηλεφώνησε. Ίσως παίζει τις πιθανότητές του”, μας εξηγεί.
Με τις αυτοκτονίες να εξελίσσονται σε μάστιγα στη χώρα μας, είναι πολύ σημαντικό να μη θεωρήσουμε ότι πρόκειται για κάτι αναπόφευκτο.
“Το πιο θετικό κομμάτι της υπόθεσης είναι ότι μπορείς να το προλάβεις. Υπάρχουν σημάδια που μπορείς να εντοπίσεις και πράγματα που μπορείς να κάνεις. Βλέπουμε ανθρώπους που κάνουν στροφή 180 μοιρών.
Μπορούν να σωθούν άνθρωποι. Δεν είναι μοιραίο. Δεν είναι μια αναπόφευκτη πράξη, είναι κάτι που μπορεί να προληφθεί”, επισημαίνει
Μαρίνα Κουτσούμπα News 247
.