Χωρίς να αγνονεί κανείς πόσο υποφέρουν όσες γυναίκες βιώνουν συνεχώς άγχος, εξάντληση και μελαγχολική διάθεση, στην πραγματικότητα δεν πάσχουν όλες από κατάθλιψη

Ενα ανησυχητικά μεγάλο ποσοστό Βρετανίδων έχει κάνει ή κάνει χρήση αντικαταθλιπτικών χαπιών, καθώς σύμφωνα με νέα έρευνα της γυναικείας οργάνωσης Platform 51, μία στις τρεις γυναίκες έχει ακολουθήσει θεραπευτική αγωγή για κατάθλιψη κάποια στιγμή στη ζωή της (σε αντίθεση με έναν στους δέκα άνδρες).

Οπως επισημαίνουν όμως οι ερευνητές, μήπως απλά οι γυναίκες αυτές παρερμήνευσαν το εργασιακό άγχος, τις ευθύνες της οικογένειας ή μια γενικότερη δυσθυσμία σαν κατάθλιψη, λαμβάνοντας ψυχοφάρμακα χωρίς λόγο;

Σύμφωνα με στοιχεία της έρευνας σχεδόν οι μισές από τις Βρετανίδες που έπαιρναν αντικαταθλιπτικά, το έκαναν για τουλάχιστον πέντε χρόνια, ενώ το 25% έκαναν χρήση αντικαταθλιπτικών για δέκα χρόνια ή και περισσότερο.

Οι αριθμοί θέτουν ερωτήματα σχετικά με το πώς αντιμετωπίζουν οι γιατροί τις γυναίκες που δηλώνουν ότι πάσχουν από κατάθλιψη και κατά πόσον γίνεται διάκριση μεταξύ πραγματικής κατάθλιψης και μιας παροδικής θλίψης. Εκείνοι που πραγματικά χρειάζονται ιατρική αγωγή για κατάθλιψη πάσχουν από μια χημική ανισορροπία στον εγκέφαλό τους η οποία μπορεί να αντιμετωπιστεί αυξάνοντας τα επίπεδα νευροδιαβιβαστών, όπως η σεροτονίνη και η ντοπαμίνη, και τα αντικαταθλιπτικά μπορούν πραγματικά να τους βοηθήσουν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις της καθημερινής ζωής.

Οσοι όμως υποφέρουν από κατάθλιψη νιώθουν συχνά ντροπή που δεν μπορούν «χωρίς βοήθεια» να τα βγάλουν πέρα και φοβούνται το κοινωνικό στίγμα που συνεχίζουν να φέρουν οι ψυχολογικές παθήσεις.

Χωρίς ωστόσο να θέλει κάποιος να αγνοήσει πόσο υποφέρουν όσες βιώνουν συνεχώς άγχος, εξάντληση και μελαγχολική διάθεση, δεν πάσχουν πραγματικά από κατάθλιψη όλες αυτές οι γυναίκες. Οι περισσότερες απλώς πιστεύουν ότι η ζωή δεν τους παρέχει την ευτυχία που θέλουν και παράλληλα το σύστημα υγείας δεν τους παρέχει άλλη εναλλακτική από τα φάρμακα.

Δυσαρέσκεια και βαρεμάρα στον γάμο τους, το άγχος των εργασιακών και οικογενειακών υποχρεώσεων, η φροντίδα ενός ηλικιωμένοι ή άρρωστου γονιού ή ενός άρρωστου παιδιού, μια αίσθηση μοναξιάς και κοινωνικού αποκλεισμού, μια ερωτική απογοήτευση, η ανησυχία για τα παιδιά και φυσικά ο «τρόμος των γηρατειών» έρχονται στο μυαλό πολλών γυναικών να ερμηνευτούν σαν κατάθλιψη, την ώρα που δεν χρειάζεται να χαρακτηριστεί μια γυναίκα λόγω αυτών «άρρωστη» και να λάβει φαρμακευτική αγωγή.

Το Βήμα