Ελεύθερος τύπος

Από την Αλεξία Σβώλου

Πως να μην καταντήσει “αρρώστια”

Όπως τα νομίσματα έχουν δυο όψεις, έτσι και η ζήλια έχει την εποικοδομητική της πλευρά, όπως το ότι μπορεί να αναθερμάνει μια βαλτωμένη σχέση. Όπως εξηγεί η ψυχολόγος , παιδοψυχολόγος και συγγραφέας κ. Αλεξάνδρα Καππάτου:

 “Η ζήλια είναι φυσιολογικό συναίσθημα που δεν προκαλεί υποχρεωτικά παρενέργειες. Αν όμως καταντήσει παθολογική, οδηγεί σε δυσάρεστες καταστάσεις , ενώ ειδικά σε ό,τι αφορά τα παιιδά, οι γονείς την καλλιεργούν αθελά  τους   με τη στάση τους και γι’ αυτό πρέπει να προσέχουν τη συμπεριφορά τους”.Στον οδηγό που ακολουθεί, η ειδικός δίνει συμβουλές για να διαχειριστούμε και να ελέγξουμε τη ζήλια, προτού γίνει αρρώστια.

Για παιδιά

Όταν αποκτούμε 2ο παιδί , είναι φυσιολογικό το πρωτότοκο να ζηλέψει γιατί πρέπει να μοιραστεί την αγάπη των γονιών του με το καινούργιο αδελφάκι. “Άλλωστε τη ζήλια την πυροδοτούν οι ίδιοι οι γονείς, αρχίζοντας τα “μη” προς το μεγαλύτερο παιδί και τις συγκρίσεις με το μικρότερο που διαρκώς το επαινούν”,τονίζει η Κα. Καππάτου.

-Τονίζουμε  σε κάθε παιδί ότι είναι μοναδικό και ότι το αγαπάμε για τη μοναδικότητά του.

-Δεν παραμελούμε το πρωτότοκο παιδί για χάρη του μωρού. Φροντίζουμε ο κάθε γονιός να ασχολείται με ένα παιδί και εναλλάσουμε  αυτούς τους ρόλους ώστε να μην αναλαμβάνει ο μπαμπάς το μεγαλύτερο και η μαμά το μικρότερο.

-Δεν ξεκινούμε από την αρχή της εγκυμοσύνης να λέμε στο πρωτότοκο παιδί ότι θα αποκτήσει αδελφάκι γιατί εντείνουμε την αγωνία του.

-Αποφεύγουμε να  λέμε διαρκώς “όχι” και “μη” στο μεγαλύτερο παιδί, ούτε παινεύουμε διαρκώς  το μωρό.

-Φροντίζουμε κάθε παιδί να έχει τις παρέες του.

-Αν το μεγαλύτερο παιδί επιχειρήσει να επισκιάσει το μικρότερο ή το αντίθετο , βάζουμε τα όρια ανάμεσά τους, χωρίς να ασκήσουμε κριτική.

-Δεν κάνουμε τους δικαστές στους καυγάδες των παιδιών.

-Αξιοποιούμε τα ρούχα και τα παιχνίδια του πρωτότοκου παιδιού, δίνοντάς τα στα δεύτερο. Για να μη ζηλέψει το πρωτότοκο, τα κρύβουμε για λίγο – μέχρι να τα ξεχάσει- και τα εμφανίζουμε σαν καινούργια.

Για ενήλικες

Οι έρευνες δείχνουν πως ένα στα τρία ζευγάρια που απευθύνονται σε ψυχολόγο για βοήθεια αντιμετωπίζει πρόβλημα ζήλιας. Η έκφραση ζήλιας κρύβει ανασφάλεια που όλοι μας βιώνουμε και η φυσιολογική ζήλια μπορεί να εκδηλωθεί σαν κέντρισμα ενδιαφέροντος , το οποίο αναθερμαίνει τη σχέση. Αντίθετα, στην παθολογική της εκδοχή, η ζήλια γίνεται μαρτύριο , καθώς το άτομο που ζηλεύει παθολογικά  γίνεται εξαιρετικά καχύποπτο και φαντασιώνεται όιτ ο σύντροφός του δημιουργεί σχέσεις με άλλους ανθρώπους , πίσω από την πλάτη του.

-Παραδεχόμαστε ότι ζηλεύουμε το σύντροφό μας. Αν δεν  παραδεχτούμε το πρόβλημα , δεν μπορούμε να το θεραπεύσουμε.

-Σταματάμε να πλάθουμε σενάρια με το μυαλό μας. Σε αυτό μπορεί να βοηθήσει και η στάση του συντρόφου μας.

-Αν δεν καταφέρουμε να …απεξαρτηθούμε από την παθολογική ζήλια μόνοι μας, ζητάμε τη βοήθεια ενός ειδικού.