Παρατηρείται αύξηση των κρουσμάτων της ασθένειας στην Ελλάδα και διεθνώς, κάτι που σύμφωνα με επιστήμονες οφείλεται στο στρες και στην οικονομική κρίση!
Στο στρες από την οικονομική κρίση αποδίδουν οι ειδικοί επιστήμονες την αύξηση των κρουσμάτων της σκλήρυνσης κατά πλάκας, τόσο διεθνώς όσο και ειδικότερα στην Ελλάδα. Το ζήτημα απασχόλησε το παγκόσμιο συνέδριο ECTRIMS/ACTRIMS 2011 για τη νόσο που έγινε στο Αμστερνταμ, μαζί με τις νέες εφαρμογές που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των ασθενών και τολμηρές πειραματικές προσεγγίσεις με σκοπό τη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
Η αύξηση των κρουσμάτων της σκλήρυνσης κατά πλάκας στην Ελλάδα δεν χρειάστηκε ειδική ανάλυση μεταξύ των επιστημόνων. Οπως συμφώνησαν, το στρες που έχει προκαλέσει η οικονομική και κοινωνική κρίση πυροδοτεί τη νόσο σε άτομα που ίσως δεν θα την εκδήλωναν ποτέ. «Δεν είναι δηλαδή το στρες που προκαλεί τη νόσο, αλλά αποτελεί μια σημαντική παράμετρο που μπορεί να πυροδοτήσει μια αυτοάνοση αντίδραση όπως είναι η σκλήρυνση κατά πλάκας», εξηγεί ο αναπληρωτής καθηγητής Νευρολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Νίκος Γρηγοριάδης.
Επιπλέον, το στρες δρα αρνητικά και επιδεινώνει τα συμπτώματα όσων πάσχουν από σκλήρυνση, με αποτέλεσμα ενώ βρίσκονται σε ένα ικανοποιητικό στάδιο, να κάνουν υποτροπές. «Το άγχος λόγω οικονομικής κατάστασης επιδεινώνει τη νοσηρότητα, όπως επίσης και τις υποτροπές στη σκλήρυνση κατά πλάκας. Αρα είναι πάρα πολύ πιθανό να διαδραματίζει ρόλο κυρίως στην έξαρση της νόσου, δεδομένου ότι η πτώση της άμυνας του οργανισμού γίνεται από διάφορα στρεσογόνα αίτια», επισημαίνει ο καθηγητής Νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Αλέξανδρος Παπαδημητρίου.
Στο παγκόσμιο συνέδριο που γίνεται ανά τρία χρόνια με τη συνεργασία της Αμερικανικής και Ευρωπαϊκής Εταιρείας Σκλήρυνσης κατά Πλάκας υπήρχαν αρκετά ελπιδοφόρα μηνύματα για τον έλεγχο των συμπτωμάτων της νόσου και μελλοντικές θεραπείες.
καθορισμός της θεραπείας. Ενα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των ασθενών με σκλήρυνση κατά πλάκας είναι ότι όταν λαμβάνουν για αρκετά χρόνια ένα φάρμακο, σταματάει κάποτε η δράση του. Ετσι, θα πρέπει να αλλάξει η θεραπεία, τη στιγμή που οι διαθέσιμες είναι ελάχιστες. Το πρόβλημα της ανοχής στα φάρμακα έρχεται να λύσει η ομάδα ενός ιταλού γιατρού. Επειτα από μελέτη που έκανε επί περίπου εννέα χρόνια, ο Μαρζία Ρομέο από το Νοσοκομείο Σαν Ραφαέλ στο Μιλάνο είχε τη χαρά να περιγράψει την αξία των νέων παραγόντων που ανακάλυψε. Σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε, η ποσότητα και το είδος της θεραπείας που θα πρέπει να λάβει κάποιος με υποτροπιάζουσα – διαλείπουσα σκλήρυνση κατά πλάκας θα πρέπει να καθοριστούν έναν χρόνο μετά τη διάγνωση της νόσου, κυρίως με τη χρήση της μαγνητικής τομογραφίας εγκεφάλου. «Το πλήθος των πολυεστιακών βλαβών του εγκεφάλου αποτελεί, τελικά, σημαντικό παράγοντα για το μέλλον του ασθενούς, καθώς σε συνδυασμό με άλλους γνωστούς παράγοντες μπορεί να βοηθήσει στη χορήγηση της ακριβούς θεραπείας για τα επόμενα πέντε χρόνια, που έχει ως αποτέλεσμα τη μακροπρόθεσμη μείωση των συμπτωμάτων», λέει ο δρ Ρομέο.
Χάπι αντί για ένεση. Πολυεθνικές μελέτες που έγιναν σε 20.000 ασθενείς έδειξαν ότι όσοι πήραν την καινούργια θεραπεία που είναι χάπι αντί για ένεση, είχαν 71% λιγότερες υποτροπές μέσα σε έναν χρόνο. Επιπλέον, σύμφωνα με 13 επιστημονικές μελέτες που συνοψίστηκαν και παρουσιάστηκαν στο συνέδριο, το χάπι που κυκλοφόρησε πριν από έναν μήνα και στην Ελλάδα, εκτός από τη μείωση των υποτροπών, αναστέλλει και την πρόοδο της ατροφίας του εγκεφάλου. «Αυτός είναι και ο λόγος που η φινγκολιμόδη αναμένεται να δοκιμαστεί και σε ασθενείς με άνοια», εξηγεί στα «ΝΕΑ» ο Μάρτιν Ντάντι, καθηγητής Νευρολογίας στο Νοσοκομείο Ρόγιαλ Βικτόρια στο Νιούκασλ. Σύμφωνα με όσα παρουσιάστηκαν, το χάπι δεν δεσμεύει τον ασθενή με επίσκεψη στο νοσοκομείο τρεις φορές την εβδομάδα και έχει εξαιρετική αποτελεσματικότητα.
Μπότοξ στο χέρι. Το μπότοξ είχε επιτυχή αποτελέσματα σε ασθενείς με τρέμουλο στο χέρι, καθώς μείωσε το σύμπτωμα τόσο πολύ, ώστε οι ασθενείς μπορούσαν να γράψουν με μολύβι και να πιουν από ποτήρι που δεν είχε καπάκι. Τη μελέτη διενήργησε σε 24 ασθενείς η Ανέκ βαν ντερ Βολτ από το Βασιλικό Νοσοκομείο της Μελβούρνης στην Αυστραλία.
Βλαστοκύτταρα στον αγώνα. Τρεις παρουσιάσεις έγιναν για θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας με βλαστοκύτταρα, και οι τρεις κατέληξαν ότι πρόκειται για θεραπεία που βοηθά ιδιαιτέρως στα αρχικά στάδια και δεν προτείνεται για ασθενείς που έχουν υποστεί αναπηρίες. Και αυτό διότι «η έρευνα επικεντρώνεται στην αιτία που προκαλεί τη νόσο. Δηλαδή στο ανοσοποιητικό σύστημα, το οποίο λειτουργεί λανθασμένα και καταστρέφει την ουσία που το προστατεύει (ονομάζεται μυελίνη) και έτσι προκαλείται η σκλήρυνση κατά πλάκας», εξηγεί ο καθηγητής Νευροανοσολογίας Μαρκ Φρίντμαν από το Πανεπιστήμιο της Οσάκα στην Ιαπωνία. Ετσι, οι ειδικοί επικεντρώνονται στο να «σκοτώσουν» με δυνατή χημειοθεραπεία το υπάρχον ανοσοποιητικό, ακολούθως μεταμοσχεύουν τα βλαστικά κύτταρα που μετατρέπονται σε ανοσοκύτταρα και «επανεκκινούν» στην πραγματικότητα το ανοσοποιητικό σαν να είναι ηλεκτρονικός υπολογιστής.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Γιάννης Δεβετζόγλου,
Τα Νέα