Από την Αλεξάνδρα Καππάτου Ψυχολόγο – Παιδοψυχολόγο – Συγγραφέα 

• Tα φοβητσιάρικα παιδιά είναι, κατά κανόνα, τα καταπιεσμένα, εκείνα που η διαπαιδαγώγησή τους τα οδήγησε να «καταπνίγουν» πάντοτε τα αρνητικά τους συναισθήματα.

• Η υπερβολική ανησυχία τους μήπως πάθουν κάτι κακό υποδηλώνει, στην πραγματικότητα, το φόβο τους να μην τιμωρηθούν για όλη εκείνη την οργή που δεν έχει ακόμα εκραγεί και που συσσωρεύουν μέσα τους.

• Ενθαρρύνετε το φοβισμένο παιδί να σας μιλήσει για όσα φοβάται. Όσο πιο άνετα εκφράζει τους φόβους του τόσο πιο ήσυχο θα νιώθει.

• Δώστε εσείς το παράδειγμα: Μιλήστε του για κάποιο φόβο που σας ταλάνιζε σε μικρή ηλικία… «Kι εγώ παλιότερα φοβόμουνα τις καταιγίδες!». Μ’ αυτό τον τρόπο το παιδί θα καταλάβει ότι δεν είναι διαφορετικό από τους άλλους και αυτό θα το καθησυχάσει.

• Mάθετε να ξεχωρίζετε τους πραγματικούς φόβους. Αυτό που, εκ πρώτης όψεως, θεωρείτε ότι είναι ένα καπρίτσιο μπορεί στην πραγματικότητα να κρύβει αληθινό φόβο και το αντίστροφο.

• Ενδεχομένως να του έχει συμβεί ή να έχει παρακολουθήσει κάτι δυσάρεστο και να σας το κρύβει.

• Αν διαπιστώσετε ότι οι φόβοι του είναι πολλοί και το εμποδίζουν στην καθημερινότητά του, ίσως είναι καλύτερα να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό.