Στις μέρες μας, αρχίζει να γίνεται ολοένα και πιο συχνή και στη χώρα μας η περίπτωση του πατέρα που μεγαλώνει μόνος τα παιδιά του. Σύμφωνα μάλιστα με πρόσφατα αμερικανικά στοιχεία (Γραφείο Απογραφής ΗΠΑ, 2017), στο 16,1% των μονογονεϊκών οικογενειών της χώρας είναι ο πατέρας αυτός που έχει αναλάβει την ανατροφή των παιδιών. Το 2007 το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 12,5%.
Αυτό μπορεί να συμβεί για διάφορους λόγους: μπορεί το ζευγάρι να χώρισε και οι δύο γονείς να αποφάσισαν από κοινού ότι είναι καλύτερο να μείνουν τα παιδιά με τον πατέρα, μπορεί ο πατέρας να χήρεψε, ίσως η μητέρα να παρουσίασε κάποια σοβαρή ασθένεια που της στέρησε τη δυνατότητα να αναθρέψει τα παιδιά της ή, σπανιότερα, ενδέχεται να τα εγκατέλειψε.
Οι δυσκολίες
Σε αρκετές περιπτώσεις, η ανατροφή των παιδιών χωρίς σύντροφο δημιουργεί μεγάλες δυσκολίες στον πατέρα. Oι δουλειές του σπιτιού και η διαπαιδαγώγηση είναι καθήκοντα που ο μέσος άντρας δεν έχει συνηθίσει να διεκπεραιώνει και, κατά συνέπεια, δυσκολεύεται εξαιρετικά να τα βγάλει πέρα δίχως βοήθεια από τη γιαγιά ή από άλλους συγγενείς, ειδικά όταν η μητέρα είναι τελείως αδύνατο για οποιονδήποτε λόγο να συμμετάσχει.
Aκόμα κι όταν ο πατέρας έχει βοήθεια πάντως, συχνά επιδιώκει πολλές φορές μάλιστα το κάνει βιαστικά να βρει σύντροφο, ώστε «να μπει μια γυναίκα στο σπίτι», με υπαρκτό το ενδεχόμενο να δημιουργηθούν προβλήματα.
Bέβαια, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός πατεράδων που με χαρά διεκδικούν να αναλάβουν να μεγαλώσουν μόνοι τα παιδιά τους σε περίπτωση διαζυγίου και, όπως φαίνεται, τα καταφέρνουν πολύ καλά.
Τι σας προτείνω
# Kαλό είναι να μην απορρίπτετε τη μητέρα των παιδιών σας, ακόμα κι αν είστε θυμωμένος μαζί της ή τη θεωρείτε ακατάλληλη για την ανατροφή τους.
# Φροντίστε να συναντά ο έφηβος τη μητέρα του όσο συχνά συμφωνήσετε από κοινού οι δύο γονείς.
# Αποφεύγετε να διαφωνείτε μαζί της μπροστά στο παιδί σας. ñ Σε κρίσιμες αποφάσεις, προσπαθήστε να λαμβάνετε υπόψη σας την άποψη της μητέρας του παιδιού.
# Γίνετε ένα καλό πρότυπο για τα παιδιά σας, εμφυσώντας τους σεβασμό και για τα δύο φύλα.
# Ασχοληθείτε μαζί τους, περάστε ποιοτικό χρόνο με αυτά, ώστε να καταλάβετε πώς αισθάνονται αυτή τη σημαντική περίοδο της ανάπτυξής τους.
# Τα όρια είναι απαραίτητο να αναπροσαρμόζονται την περίοδο της εφηβείας ανάλογα με τις ανάγκες και την ωριμότητα των παιδιών, χωρίς υπερβολές, αλλά πάντα με κόκκινη γραμ μή την ασφάλειά τους.
# Μη βιαστείτε να παρουσιάσετε στα παιδιά σας νέα σύντροφο, αν δεν είστε πρώτα σίγουρος για την επιλογή σας και αφού πρώτα έχετε δώσει αρκετό χρόνο στα παιδιά να επεξεργαστούν το διαζύγιό σας.
# Αν νιώθετε ότι αντιμετωπίζετε δυσκολίες ή μπερδεύεστε ως προς το τι στάση πρέπει να κρατήσετε απέναντι στα παιδιά σας, συμβουλευτείτε έναν ειδικό.
Απόσπασμα από το βιβλίο μου “Εμπιστευτείτε τους Εφήβους Εμπιστευτείτε τη ΖΩΗ”