Η Kyle Schwartz, μια δασκάλα στο Ντένβερ των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, συνήθιζε να μιλάει στους μαθητές της, της τρίτης τάξης, για τον κόσμο και όλα τα όμορφα που τους περιμένουν εκεί έξω.

Κάποια στιγμή, όμως, αποφάσισε πως ήταν εκείνη που ήθελε να μάθει περισσότερα, για τον τρόπο με τον οποίον τα παιδιά έβλεπαν τον κόσμο και το πώς τον αντιλαμβάνονταν, ζώντας σε μία περιοχή όπου η υποστήριξη στην σίτιση των παιδιών αντιστοιχεί στο 93% των μαθητών.

Ζήτησε κάτι πολύ εύκολο από τους μαθητές της: Ξεκίνησε μια φράση, γράφοντας «Εύχομαι η δασκάλα μου να ήξερε…» και τους ζήτησε να την συμπληρώσουν όπως εκείνοι ήθελαν.

«Είναι ένας απλός και αποτελεσματικός τρόπος να επιτρέψουμε στα παιδιά να εκφράσουν τον εαυτό τους», είπε η καθηγήτρια όταν η υπόθεση είδε το φως της δημοσιότητας, ενώ κάποιοι από τους μαθητές παραδέχθηκαν πως είναι πολύ πιο εύκολο για τους ιδίους να εκφράσουν τα συναισθήματα τους γραπτά, παρά προφορικά.

Οι απαντήσεις των παιδιών αποτυπώνουν με τον καλύτερο τρόπο την κατάσταση που βιώνουν οι νεαροί μαθητές στο Ντένβερ, με τα τεράστια οικονομικά προβλήματα των τελευταίων χρόνων να έχουν επηρεάσει σημαντικά την περιοχή.

Παραδείγματος χάριν, ένας από τους μαθητές απάντησε πως «Εύχομαι η δασκάλα μου να ήξερε πως δεν έχω μολύβια στο σπίτι για να κάνω τις ασκήσεις μου», ενώ μια μαθήτρια απάντησε «Εύχομαι η δασκάλα μου να ήξερε πόσο πολύ μου λείπει ο πατέρας μου, γιατί απελάθηκε στο Μεξικό όταν ήμουν 3 χρονών και δεν τον έχω δει για 6 χρόνια».

Το παράδειγμα της καθηγήτριας ακολούθησαν δάσκαλοι σε 17 ακόμη πολιτείες των Η.Π.Α.

Ανάμεσα στους μαθητές, η Mikylah Lenkiewicz εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία προκειμένου να λύσει την απορία που είχε η δασκάλα, σχετικά με το γιατί κάποιες φορές πηγαίνει στο σχολείο κουρασμένη.

«Αυτό που θα ήθελα να μάθει», είπε, «είναι πως δεν κοιμάμαι πολύ τη νύχτα, γιατί η μικρή μου αδερφή κλαίει πολύ».

Μια μαθήτρια στο Winchester, της πολιτείας της Virginia, έγραψε: «Έπεσε θέμα bullying στο λεωφορείο. Με έκανε να νιώσω πολύ άσχημα», ενώ μέσα στις απαντήσεις ξεχωρίζει και το χιούμορ των παιδιών. Μια συχνή απάντηση, για παράδειγμα, ήταν πως «το να κάνω τις ασκήσεις που έχω για το σπίτι την Δευτέρα δεν είναι εύκολο».

Άλλα παιδιά αποκαλύπτουν πως οι ίδιοι και οι οικογένειες τους έχουν υπάρξει άστεγοι,

Η μεγαλύτερη αλλαγή όμως συντελέστηκε στην τάξη της ίδιας της Schwartz. «Όταν στην τάξη μου υπήρξε μια απάντηση πως Εύχομαι η δασκάλα μου να ήξερε πως δεν έχω κάποιον φίλο για να παίξω την επόμενη μέρα όλες οι κοπέλες είχαν μαζευτεί γύρω της και έπαιζαν όλες μεταξύ τους γιατί τα παιδιά υποστηρίζουν το ένα το άλλο», δήλωσε η δασκάλα.

Σταύρος Μαλιχούδης
HuffPost Greece