Τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οικογένειες που μεγαλώνουν παιδιά με σοβαρή μορφή αυτισμού περιγράφει σε άρθρο της μια αναγνώστρια της βρετανικής Guardian.

Η ίδια περιγράφει τον φόβο που της προκαλεί το ίδιο της το παιδί, ο Ρόμπι, που πλέον είναι έφηβος και πολύ πιο μεγαλόσωμος από εκείνη. Ο Ρόμπι αυτοτραυματίζεται, συνηθίζει να χτυπά το κεφάλι του στον τοίχο, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που χτυπά ακόμα και την ίδια του την μητέρα.

Κάθε φορά που ξεσπά πάνω της, ο πατέρας του, ο Ντέιβιντ, τον σταματά. Παρότι η ίδια έχει ζητήσει βοήθεια από τις κοινωνικές υπηρεσίες της Βρετανίας πολλές φορές, δείχνοντας το χτυπημένο πρόσωπό της, νιώθει μόνη. Φοβάται ότι θα την σκοτώσει το ίδιο της το παιδί.

«Υπάρχουν ελάχιστες παροχές προσωρινής φροντίδας (αυτιστικών), ακόμα και εάν έχεις την δυνατότητα να πληρώσεις, κάτι το οποίο δεν μπορούμε να κάνουμε. Ξέρω επίσης από ανθρώπους που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση ότι είναι αδύνατο ο Ρόμπι να μπορέσει να μετακομίσει σε μονάδα μόνιμης φροντίδας. Δεν υπάρχουν χρήματα και καμία υποδομή. Δεν μας βλέπουν ως σημαντικούς», εξηγεί, προσθέτοντας ότι οι κοινωνικές υπηρεσίες ενδιαφέρονται για το εάν η ίδια η οικογένεια κακοποιεί τον Ρόμπι και όχι το αντίθετο.

Η ίδια εξηγεί ακόμα και τις επιπτώσεις της όλης κατάστασης στον άλλο της γιο, τον Τζο, ο οποίος της έχει πει επανειλημμένως ότι εύχεται ο αδελφός του να πεθάνει. Κάθε τι που κάνουν περιστρέφεται γύρω από τις ανάγκες του Ρόμπι, ενώ το σπίτι τους έχει προσαρμοστεί έτσι ώστε οποιοδήποτε αιχμηρό ή βαρύ αντικείμενο να είναι καλά προφυλαγμένο, για να μην μετατραπεί σε θανάσιμο όπλο στα χέρια του παιδιού. Ο Τζο βρίσκεται είτε στο σχολείο, είτε σε άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες, σε μια προσπάθεια των γονιών του να τον προφυλάξουν από τα ξεσπάσματα του αδελφού του.

Όπως η αναγνώστρια τονίζει στο τέλος του κειμένου της, είναι καταδικασμένη σε ισόβια κάθειρξη.

Newsroom
HuffPost Greece