aktinografia
Εκτύπωση άρθρου

Συνδυαστικά με ακτινοθεραπεία

Η προσθήκη χημειοθεραπεία στην ακτινοθεραπεία μπορεί να παρατείνει τη ζωή των ατόμων με αργά αναπτυσσόμενους εγκεφαλικούς όγκους, σύμφωνα με νέα αμερικανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο New England Journal of Medicine.

Πρόκειται για στοιχεία από μακροχρόνια παρακολούθηση 251 ασθενών που είχαν υποβληθεί σε θεραπεία για σταδίου 2 γλοίωμα, όγκος που πηγάζει από τα νευρογλοιακά κύτταρα και αναπτύσσεται γενικά με αργό ρυθμό.

Προηγούμενα στοιχεία από την έρευνα είχαν δείξει ότι η προσθήκη χημειοθεραπείας στην βασική θεραπευτική τακτική με ακτινοθεραπεία, με ή χωρίς χειρουργική επέμβαση, μπορεί να ανακόψει την εξέλιξη των γλοιωμάτων.

Και τώρα προκύπτουν επαρκείς αποδείξεις ότι αυτή η τακτική παρατείνει και τη ζωή των ασθενών.

Συγκεκριμένα, με τυχαία επιλογή οι μισοί ασθενείς είχαν υποβληθεί σε έξι εβδομάδων ακτινοθεραπεία μόνο, και οι άλλοι μισοί σε ακτινοθεραπεία και έπειτα σε χημειοθεραπεία με τρεις παράγοντες (procarbazine, CCNU και vincristine). Στις περιπτώσεις που ήταν εφικτό, οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν και σε μερική χειρουργική αφαίρεση του γλοιώματος πριν από την ακτινοθεραπεία.

Να σημειωθεί ότι, η ηλικία των ασθενών ήταν περίπου 40 ετών.

Στο τέλος της μελέτης, το 55% των ασθενών είχε αποβιώσει. Αλλά όσοι είχαν υποβληθεί και σε χημειοθεραπεία είχαν ζήσει περισσότερο, για 13 χρόνια, έναντι οκτώ ετών όσων είχαν κάνει μόνο ακτινοθεραπεία.

«Πρόκειται για επιπλέον πέντε χρόνια ζωής. Δηλαδή μια αξιοσημείωτη διαφορά» υπογραμμίζει ο επικεφαλής της μελέτης Δρ Γιαν Μπακνερ, επικεφαλής Ογκολογίας στην Κλινική Μάγιο της Μινεσότα.

Η Δρ Σούζαν Τσανγκ διευθύντρια Νευρο-Ογκολογίας στο Ιατρικό Κέντρο του Σαν Φρανσίσκο και συντάκτρια στο Cancer.Net, της Αμερικανικής Εταιρείας Κλινικής Ογκολογίας συμφωνεί με τον Δρ Μπακνερ.

«Θα πρέπει να είμαστε χαρούμενοι που έχουμε μια θεραπεία για να παρατείνουμε τη ζωή των ασθενών αυτών. Αλλά ταυτόχρονα θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει ανάγκη για λιγότερο τοξικές θεραπείες» σημειώνει.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην ομάδα που έκανε και χημειοθεραπεία, οι ασθενείς είχαν συχνά χαμηλά επίπεδα αιμοπεταλίων, γεγονός που τους καθιστούσε ευάλωτους σε σοβαρές λοιμώξεις. Πολλοί ανέφεραν ναυτία, εμετό, δυσκοιλιότητα και απώλεια βάρους.

Βέβαια όπως σημειώνει Δρ Τσανγκ από τότε που ξεκίνησε η μελέτη πλέον έχουμε στη διάθεσή μας λιγότερο τοξικά χημειοθεραπευτικά σχήματα. Ενώ δεν ωφελήθηκαν και όλοι ασθενείς που έκαναν χημειοθεραπεία.

«Τελικά όλοι οι ασθενείς με γλοίωμα σταδίου 2 δεν είναι ίδιοι. Για λόγους που δεν είναι ξεκάθαροι, ορισμένοι ανταποκρίνονται καλύτερα στις θεραπείες από άλλους. Σε κάθε περίπτωση έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε για το γλοίωμα» εξηγεί η Δρ Τσανγκ.

Στόχος των ερευνητών είναι να κατανοήσουν καλύτερα σε μοριακό επίπεδο τους όγκους αυτούς και έτσι να μπορέσουν να αναπτύξουν νέα φάρμακα που θα στοχεύουν τις κυτταρικές ανωμαλίες του όγκου.

Μαίρη Μπιμπή

health.in.gr

Copy link
Powered by Social Snap