Παλιότερες και νεότερες μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά που πέφτουν θύματα εκφοβισμού διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν μία σειρά ψυχικών προβλημάτων όπως αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη και διαταραχές πρόσληψης της τροφής (ανορεξία, βουλιμία κ.λπ.)

Ωστόσο, προς έκπληξη πολλών παρόμοιο κίνδυνο φαίνεται πώς αντιμετωπίζουν και οι θύτες.

Έρευνα που έγινε στα Πανεπιστήμια Duke και North Carolina, με τη συμμετοχή 1.420 παιδιών 9-16 ετών, έδειξε ότι αυτά που υποκινούσαν το bullying εναντίον συμμαθητών τους κ.λπ. είχαν διπλάσιες πιθανότητες (30,8%) να εμφανίσουν συμπτώματα βουλιμίας από τα παιδιά που δεν συμμετείχαν σε πρακτικές εκφοβισμού (17,6%).

Από την ίδια έρευνα προέκυψε επίσης ότι:

-Τα παιδιά – θύματα bullying είχαν διπλάσιο κίνδυνο να εμφανίσουν συμπτώματα ανορεξίας σε σχέση με τα παιδιά που δεν είχαν δεχτεί ποτέ bullying (11.2% και 5.6% αντίστοιχα) αλλά και βουλιμίας (27,9% και 17,6%).
-Τα παιδιά που υπήρξαν και θύτες και θύματα είχαν και τα υψηλότερα ποσοστά ανορεξίας (22.8%) και βουλιμικών επεισοδίων (4,8% τη στιγμή που το αντίστοιχο ποσοστό σε παιδιά που δε συμμετείχαν με κανέναν τρόπο στο bullying ήταν κάτω από 1%) εναλλάξ.

Όπως είπαν οι επιστήμονες που διεξήγαν την παραπάνω μελέτη οι θύτες μπορεί να είναι ικανοί στον χειρισμό κοινωνικών καταστάσεων όμως φαίνεται πώς η υγιής διατροφική συμπεριφορά είναι κάτι που ξεφεύγει από τον έλεγχό τους. Αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή προϋπάρχουν κάποια ψυχολογικά προβλήματα όπως χαμηλή αυτοεκτίμηση ή κακή εικόνα που έχουν και τα ίδια για τον εαυτό τους που μπορεί να τα οδηγεί και στις διατροφικές διαταραχές και στην άσκηση βίας σε άλλα παιδιά.

Μπορεί όμως να είναι και μία ένδειξη μεταμέλειας για τις πράξεις τους την οποία ωστόσο αδυνατούν να εκφράσουν με πιο αποτελεσματικούς τρόπους.

Η έρευνα κάνει σαφές πώς το bullyingέχει μόνο θύματα και πώς και οι δύο πλευρές χρειάζονται όση βοήθεια μπορούν να έχουν προκειμένου να εξαλειφθεί το θλιβερό αυτό φαινόμενο.

https://psychcentral.com/news/2015/11/17/bullies-victims-at-risk-for-eating-disorders/94974.html

Το άρθρο επιμελήθηκε η Αλεξάνδρα Καππάτου