Αυτό είναι το μήνυμα μιας πρόσφατης έρευνας που έγινε από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και έδειξε πώς όταν οι μητέρες δεν αφοσιώνονται απερίσπαστα στη φροντίδα των παιδιών τους (ακόμα και αν αυτό που τις εμποδίζει είναι κάτι φαινομενικά απλό όπως π.χ. η ενασχόληση με το κινητό τους κ.λπ. την ώρα που το μωρό τις έχει ανάγκη) μπορεί άθελά τους να υπονομεύουν τη νοητική τους ανάπτυξη και να βάζουν τα θεμέλια για διάφορες συναισθηματικές διαταραχές (π.χ. κατάθλιψη) στην πορεία της ζωής τους.
Η έρευνα αρχικά έγινε σε ποντίκια (όμως αυτή την περίοδο γίνεται και με ανθρώπους) μελέτησε τη συναισθηματική επίδραση που μπορεί να έχει στα παιδιά η ήρεμη και εμφανής φροντίδα από τη μητέρα τους σε αντίθεση με τη “διαλειμματική”. Αυτό που παρατήρησαν ήταν πώς όταν συνέβαινε το δεύτερο τα ποντίκια-παιδιά όταν έφταναν στην αντίστοιχη εφηβεία δυσκολεύονταν να αντλήσουν ευχαρίστηση από πράγματα που κανονικά θα έπρεπε (π.χ. δεν έπαιζαν, δεν έδειχναν κανένα ενδιαφέρον στα γλυκά κ.λπ.). Αυτό το χαρακτηριστικό ονομάζεται ανηδονία (δηλαδή ανικανότητα να νιώσουμε ευτυχισμένοι) και είναι βασικό σημάδι της κατάθλιψης. Στους ανθρώπους μάλιστα η ανηδονία μπορεί να οδηγήσει τα άτομα να αναζητούν την ευχαρίστηση με ακραίους τρόπους όπως η κατάχρηση ουσιών, επικίνδυνες συνήθειες όπως απρόσεκτη οδήγηση κ.λπ.
Ο πιθανότερος λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό είναι επειδή τα “κυκλώματα” των υποδοχέων της ντοπαμίνης στον εγκέφαλο που σχετίζονται με την ευχαρίστηση δεν είναι αρκετά ώριμα στα νεογέννητα και τα νήπια. Αυτό σημαίνει πώς αν νιώθουν συχνά ότι δε δέχονται τη φροντίδα που αποζητάνε αυτά τα κυκλώματα το αντιλαμβάνονται θέτοντας τις βάσεις για την εμφάνιση της ανηδονίας στο μέλλον. Όπως λένε οι ειδικοί αυτά τα εγκεφαλικά δίκτυα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητα και πρέπει να προσλαμβάνουν μία συνεχή ροή πληροφοριών, εν προκειμένω μητρικής φροντίδας, για να αναπτυχθούν σωστά. Γι’ αυτό και ειδικά οι μητέρες, που συνήθως αναλαμβάνουν τον κύριο όγκο φροντίδας των παιδιών, θα πρέπει να δώσουν την προσοχή που χρειάζεται.
https://www.sciencedaily.com/releases/2016/01/160105132724.htm
Το άρθρο επιμελήθηκε η Αλεξάνδρα Καππάτου