Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος και συγγραφέας κ. Αλεξάνδρα Καππάτου συμβουλεύει:
Αρχικά είναι αναγκαίο να κάνετε μια ειλικρινή συζήτηση με τον εαυτό σας και μετά με το σύντροφό σας. Σκεφθείτε πώς ξεκίνησε αυτή η συνήθεια, ποια ανάγκη σας καλύπτει το κοινό κρεβάτι κι αν πράγματι επιθυμείτε να λύσετε το πρόβλημα. Τις περισσότερες φορές θα ανακαλύψετε ότι μόνη σας επιδιώξατε αυτή τη ρύθμιση. Άλλοτε γιατί είσαστε σε ένταση με το σύντροφό σας και αυτός ήταν ένας εύσχημος τρόπος για να αποφεύγετε κάθε επαφή, άλλοτε γιατί νιώθατε απομάκρυνση κ.λπ.
Προχωρήστε μόλις νιώσετε προετοιμασμένη…να αποχωριστείτε το παιδί. Ίσως ταλαιπωρηθείτε μερικές ημέρες.
Να έχετε υπόψη σας ότι όσο νωρίτερα αποφασίσετε να αλλάξετε δωμάτιο στο παιδί, τόσο πιο εύκολα θα προσαρμοστεί.
Είναι καλύτερα αυτό να γίνει τους πρώτους μήνες της ζωής του, οπότε θα το δεχθεί πιο εύκολα. Ωστόσο, και μεγαλύτερο να είναι, μην πανικοβάλλεστε, θα τα καταφέρετε. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει χωριστό δωμάτιο, διαμορφώστε ένα χώρο στο σαλόνι ή αλλού, ο οποίος θα εξασφαλίζει την ανεξαρτησία του παιδιού.
Καθιερώστε συγκεκριμένες συνήθειες για την ώρα του ύπνου, όπως σταθερή ώρα, βραδινό μπάνιο, διήγηση μιας ιστορίας.
Όταν το βάζετε για ύπνο, πείτε του ότι πρέπει να μείνει στο δωμάτιο του μέχρι το πρωί.
Αν το παιδί δεν έχει συνηθίσει το δικό του δωμάτιο και κλαίει, κάντε προοδευτικά βήματα, π.χ. καθίστε δίπλα του κάποια ώρα και αποχωρήστε σταδιακά. Αν σας φωνάζει, να του απαντάτε χωρίς να πηγαίνετε εκεί κάθε φορά. Αν κλαίει να το καθησυχάζετε με ψυχραιμία.
Να είσαστε σταθερή και σύντομη σε κάθε επίσκεψή σας μετά τη βασική. Κυρίως, όμως, να μην έχετε ενοχές.
Αν το παιδί κάθεται μεν στο κρεβάτι του αλλά το βράδυ σας επισκέπτεται, φροντίστε να το πηγαίνετε πίσω, όσες φορές χρειαστεί.
Ακόμα κι αν ξυπνήσει κλαίγοντας, ηρεμήστε το, χωρίς να το πάρετε στο κρεβάτι σας.
Μην ξεχνάτε ότι ο ύπνος με τα παιδιά δεν αποτελεί ένδειξη της αγάπης σας.
Δεν υπάρχει μαγική συνταγή, η επιτυχία ενός καλού ύπνου όμως είναι βέβαιη, εάν είσαστε αποφασιστική, σταθερή, ήρεμη και τρυφερή.