Οι μητέρες είναι συνήθως αυτές που αγχώνονται παραπάνω για ό,τι αφορά στα παιδιά, ειδικά αν αυτά απαιτούν την ιδιαίτερη προσοχή της όπως συμβαίνει π.χ. όταν εμφανίζουν κάποια μορφή αυτισμού.

Παλιότερες μελέτες μάλιστα, έχουν δείξει ότι οι γυναίκες που έχουν αυτιστικά παιδιά έχουν σημαντικά υψηλότερα ποσοστά κατάθλιψης, στρες και άγχους από άλλες μητέρες.

Ένας τρόπος όμως για να νιώσουν πολύ καλύτερα, που όπως φαίνεται επιβεβαιώνεται και από την επιστήμη, είναι η υποστήριξη του συντρόφου τους στην περιπέτεια που μπορεί να αποδειχτεί η ζωή με ένα αυτιστικό παιδί.

Πρόσφατα λοιπόν, το Πανεπιστήμιο του Ιλινόι στις ΗΠΑ έκανε μία έρευνα σε 50 οικογένειες που είχαν παιδιά με αυτισμό. Ταπαιδιάπουσυμμετείχανσεαυτήνζούσανκαιμετουςδύοβιολογικούςτουςγονείς και τα δεδομένα που χρησιμοποιήθηκαν για τη διεξαγωγή των συμπερασμάτων συνελέχθησαν όταν τα παιδιά ήταν 9 μηνών και 2 και 4 ετών.

Αυτό που ανακάλυψαν οι ειδικοί, ήταν πώς όταν οι μπαμπάδες είχαν ενεργό ρόλο στη φροντίδα τους εξαρχής (π.χ. τους διάβαζαν, τα καθησύχαζαν, τα πήγαιναν στον γιατρό κ.λπ.) φαίνονταν οφέλη τόσο στην ανάπτυξη των παιδιών όσο και στην πνευματική και ψυχική υγεία των μαμάδων.

Από τη μία, η ενασχόληση του πατέρα έδινε στο παιδί την ευκαιρία να αναπτύξει καλύτερα τις ικανότητες μάθησης και επικοινωνίας του και από την άλλη έδινε την ευκαιρία στη μητέρα να ασχοληθεί με κάτι άλλο που θα την έκανε να «ξεχαστεί» ενώ φυσικά, και η βελτίωση του παιδιού (εξαιτίας και της συμμετοχής του πατέρα σε αυτήν) επίσης συνέβαλλε στη μείωση του στρες της.

https://news.health.com/2015/07/17/dads-involvement-with-autistic-child-helps-mom-too/

Το άρθρο επμελήθηκε η Αλεξάνδρα Καππάτου