Στο 18% φθάνει η ανεργία κι όμως η προσφορά εργασίας ξεπερνά τη ζήτηση
Ο πρώτος θερινός μήνας πλησιάζει στο τέλος του και πολλοί ξένοι τουρίστες έχουν ήδη καταφθάσει στην Πορτογαλία. Κοκτέιλ στην παραλία, χορός στην άμμο, γευσιγνωσία τοπικών φαγητών και το βάρος για την αύξηση του τζίρου πέφτει πλέον στον τουρισμό. Φέτος όμως ο κλάδος του τουρισμού και συγκεκριμένα η εστίαση, αντιμετωπίζει ένα ιδιόμορφο πρόβλημα: πάσχει από έλλειψη προσωπικού.
Με την ανεργία στη χώρα της Ιβηρικής χερσονήσου να έχει φτάσει το διόλου αμελητέο ποσοστό του 18% ακούγεται παράξενο η προσφορά εργασίας να ξεπερνά τη ζήτηση, ιδιαίτερα την καλοκαιρινή σεζόν. Παρόλα αυτά οι ταμπέλες στα παράθυρα των μαγαζιών παραμένουν κρεμασμένες διαφημίζοντας εκτός από δροσιστικά ροφήματα και …ανοιχτές θέσεις εργασίας, όπως διαπιστώνει η ρεπόρτερ του BBC Μίρα Γκαλάνοβα σε επιτόπια έρευνά της στην Αλγκάρβε, έναν από τους δημοφιλέστερους παραθαλλάσιους τουριστικούς προορισμούς της Πορτογαλίας.
Ποιοί είναι οι λόγοι για τους οποίους οι νέοι μεταξύ 20 και 30 ετών, οι οποίοι αποτελούν τη μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού που απασχολείται σε τέτοιου είδους εργασίες και πλήττεται άμεσα από την ανεργία, αποφεύγουν να εργαστούν σε ανάλογα πόστα;
Αρχικά τίθεται το ζήτημα του μεγάλου και κουραστικού ωραρίου, αφού η απασχόληση σε κάποιο μπαρ ή καφέ μπορεί να ξεκινήσει από νωρίς το μεσημέρι και να διαρκέσει μέχρι και τις πρώτες πρωινές ώρες. «Προτιμούν να δουλέψουν σε ξενοδοχεία, να παίρνουν δύο ημέρες άδεια και να έχουν πιο καλές απολαβές»,εξηγεί ο Ρούι Καρβάγιο που είναι ιδιοκτήτης μπαρ.
«Οι νέοι μένουν πολύ καιρό στο πατρικό τους σπίτι και συχνά δεν έχουν άμεση ανάγκη να εργαστούν», σημειώνει ένας άλλος ιδιοκτήτης μπαρ.
Έπειτα, υπάρχει και η εναλλακτική του επιδόματος ανεργίας. Παρά την οικονομική δυσχέρεια που αντιμετωπίζει η χώρα, τα ποσά διατηρούνται ακόμα σχετικά υψηλά. Κάποιος που έχει δουλέψει για δύο χρόνια εξασφαλίζει επίδομα ανεργίας που κυμαίνεται από 419 έως 1048 ευρώ.
Σύμφωνα με τον οικονομολόγο Χοσέ Ράϊς όμως, η κατάσταση είναι πιο πολύπλοκη και είναι σφάλμα να πιστεύει κάποιος ότι οι νέοι Πορτογάλοι προτιμούν την ανεργία από την – έστω προσωρινή- απασχόληση.
Προκειμένου να έχουν δικαίωμα επιδόματος, οι εργαζόμενοι σε εποχιακές δουλειές οφείλουν να έχουν ολοκληρώσει ένα 12μηνο εργασίας μέσα στο σύνολο των δύο χρόνων. Δεδομένου ότι η τουριστική σεζόν λήγει τον Οκτώβριο, εκείνοι που έχουν συμπληρώσει μόνο την πρώτη σεζόν εργασίας μένουν «στον αέρα» χωρίς να λαμβάνουν καμία κρατική βοήθεια. «Οι νέοι δεν θέλουν δουλειά μόνο για ένα εξάμηνο», επιβεβαιώνει ο Καρβάγιο.
Ενα «κόλπο» που φαίνεται να υιοθετεί ο σερβιτόρος Ντάνιελ Ναπιέρ, είναι η αναζήτηση εργασίας σε άλλη χώρα στη διάρκεια της χειμωνιάτικης περιόδου με σκοπό την επιστροφή στην Πορτογαλία το καλοκαίρι.«Αυτό συμβαίνει στην Πορτογαλία», λέει ο Ναπιέρ.
Η πορτογαλική κυβέρνηση από την πλευρά της σε μια προσπάθεια στήριξης των επιχειρήσεων εστίασης, προσφέρει κάλυψη των μισών εξόδων σε όσους απασχλούν το προσωπικό για όλο το χρόνο. Η συγκεκριμένη κίνηση, ωστόσο, δεν έτυχε θερμής υποδοχής από τους επιχειρηματίες, οι οποίοι προτιμούν να μην «εγκλωβίζονται» σε υποσχέσεις, δεδομένης της οικονομικής ρευστότητας, και ευελπιστούν η λύση στο πρόβλημα τους να έρθει εξ ανατολάς.
Μέχρι τώρα, το προσωπικό αυτών των μαγαζιών αποτελούνταν κατά ένα μεγάλο μέρος από Ισπανούς, Δανούς, Ολλανδούς μέχρι και Νορβηγούς. Πλέον, οι διψασμένοι για απασχόληση οικονομικοί μετανάστες από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης όπως η Ουκρανία, Ρουμανία και Μολδαβία είναι εκείνοι που επιχειρούν να εδραιωθούν στην ρευστή αγορά εργασίας των εποχικών τουριστικών επαγγελμάτων, όπως το επάγγελμα του σερβιτόρου.
Το Βήμα