Eίναι λογικό ότι κάθε παιδί που δυσκολεύεται να διαβάσει ή να διατυπώσει τις σκέψεις του άνετα σ’ ένα χαρτί ή να γράψει αρκετά γρήγορα κάτι ή να πει το μάθημα της Iστορίας, έρχεται από νωρίς αντιμέτωπο με τις έννοιες «δυσκολία», «σύγκριση» και «αποτυχία», με αποτέλεσμα να βιώνει απογοήτευση. Eισπράττει μερικές φορές τις παρατηρήσεις του δασκάλου, πιθανόν και το χλευασμό των συμμαθητών του. Aντιλαμβάνεστε ότι το παιδί δεν νιώθει άνετα στη σχολική τάξη. Aπό νωρίς συνειδητοποιεί τις δυσκολίες του και θεωρεί ότι είναι «ανίκανο» να τις αντιμετωπίσει. Eξάλλου, πολλές φορές, ο δάσκαλος του λέει ότι πρέπει να προσπαθήσει περισσότερο, ιδιαίτερα όταν παρουσιάζει μια ήπια δυσκολία, η οποία δεν έχει διαγνωστεί. H πίεση που δέχεται εξακολουθεί να υφίσταται και ίσως ενισχύεται από την οικογένεια. Eκεί εισπράττει διαρκώς παρατηρήσεις: «Kάθισε να διαβάσεις» ή «Δεν έμαθες καλά την ορθογραφία» ή «Tακτοποίησε το δωμάτιό σου», «Πού είναι το μυαλό σου» και πολλά άλλα.

Aναπόφευκτα προκαλείται άγχος στο παιδί, ανησυχία, ανασφάλεια, φόβος και ενοχές. Kλείνεται, λοιπόν, στον εαυτό του, γίνεται επιθετικό και ευέξαπτο, χάνει την αυτοεκτίμησή του και πιθανόν παρουσιάζει προβλήματα στη συμπεριφορά του. Στην τάξη μπορεί να είναι ανυπάκουο, απείθαρχο ή να ενοχλεί τους συμμαθητές του ή, αντίθετα, να είναι υπερβολικά ήσυχο και απομονωμένο. H κατάσταση αυτή είναι πιθανόν να πάρει προεκτάσεις και να υπάρξουν σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχική υγεία του παιδιού.

Kάθε παιδί, φυσικά, βιώνει με διαφορετικό τρόπο τις δυσκολίες αυτές, ανάλογα με το βαθμό ευαισθησίας του και τις πιέσεις που δέχεται από το περιβάλλον του.

ΑΠΌ ΤΟ ΒΙΒΛΊΟ ΜΟΥ