a4d4a5ae29ab7163c5640c193e0c1db6
Εκτύπωση άρθρου

Η επιθετικότητα του παιδιού είναι ένα θέμα που προβληματίζει τους γονείς. Μερικές φορές δεν ξέρουν τι να κάνουν, πώς να χειριστούν την επιθετική του στάση προς τους ίδιους ή ακόμη απέναντι σε άτομα που δεν ανήκουν στο οικογενειακό περιβάλλον. Η επιθετικότητα του παιδιού εκδηλώνεται με τους εξής τρόπους : Κλαίει γοερά, πετάει ή σπάει αντικείμενα, αρνείται να κάνει αυτό που θα του πουν ή χτυπιέται στο πάτωμα, κρατά την αναπνοή του, δαγκώνει ή βρίζει. Μπροστά σε αυτές τις καταστάσεις, οι γονείς αναρωτιούνται τι φταίει και άλλοτε αντιδρούν με ψυχραιμία, ενώ άλλες φορές το τιμωρούν, ελπίζοντας ότι θα συμμορφωθεί. Ωστόσο, την αμέσως επόμενη φορά, το παιδί παρουσιάζει την ίδια συμπεριφορά.

Το παιδί αντιδρά με επιθετικότητα όταν …

– Θέλει να διεκδικήσει κάτι.

– Κάποιος ή κάτι το ενοχλεί.

– Καταλάβει ότι με αυτόν τον τρόπο πετυχαίνει να αποκτήσει αυτό που επιθυμεί.

Οι γονείς ενισχύουν ή προκαλούν την επιθετική συμπεριφορά του παιδιού, όταν…

– Του κάνουν διαρκώς παρατηρήσεις του τύπου «μην το κάνεις αυτό».

– Το τιμωρούν με το παραμικρό.

– Δεν έχουν σταθερή συμπεριφορά, π.χ., τη μια είναι ανεκτικοί με κάτι που έκανε και την άλλη το τιμωρούν για το ίδιο πράγμα.

– Είναι πολύ αυταρχικοί και δε του επιτρέπουν να αναπτύξει πρωτοβουλίες.

– Το συγκρίνουν με άλλα παιδιά και το υποτιμούν.

– Δεν καλύπτουν τις συναισθηματικές του ανάγκες .

– Οι ίδιοι είναι πολύ περισσότερο επιθετικοί κι απορριπτικοί από όσο νομίζουν, με αναμενόμενο αποτέλεσμα το παιδί να μιμείται την δική τους συμπεριφορά.

– Δείχνουν μεγάλη ανοχή και δεν αντιδρούν στα επιθετικά ξεσπάσματα του παιδιού προς τους ίδιους ή προς τους γύρω του κ.α.

Τι να κάνουν οι γονείς

– Να δεχθούν ότι η επιθετικότητα είναι μια φυσιολογική αντίδραση του παιδιού. Αυτό που έχει όμως σημασία είναι να μπορούν να τη χειρίζονται.

– Να παρατηρήσουν σε ποιες περιπτώσεις το παιδί αντιδρά επιθετικά

– Να το βοηθήσουν ώστε σταδιακά να αποκτήσει όρια και αυτοέλεγχο.

– Να αποφεύγουν τη σωματική τιμωρία . Αντίθετα, να συζητούν μαζί του και να δείχνουν κατανόηση.

– Να γνωρίζουν πως όταν είναι θυμωμένο, είναι μάταιο εκείνη την στιγμή να προσπαθήσουν να του μιλήσουν. Πρέπει πρώτα να ηρεμήσει και ύστερα να συζητήσουν μαζί του.

– Να έχουν υπόψη ότι κάποιες φορές αποδεικνύεται καλή λύση η απομάκρυνση του αδιάλλακτου παιδιού από τη συντροφιά για λίγο.

– Να του αναθέτουν πρωτοβουλίες.

– Να επαινούν και να ενισχύουν τη συνεργατική συμπεριφορά, ενώ αντίθετα να αγνοούν τις αρνητικές πράξεις.

– Να ζητούν την βοήθεια ειδικού όταν το παιδί παρουσιάζει γενικευμένη άρνηση, προκλητικότητα και επιθετικότητα και η επικοινωνία του με τους γύρω είναι δύσκολη.
Απόσπσσμα από το βιβλίο μου – “Οι γονείς κάνουν τη διαφορά”

Copy link
Powered by Social Snap