Από την Αλεξάνδρα Καππάτου Ψυχολόγο – Παιδοψυχολόγο – Συγγραφέα
• Να είστε προετοιμασμένοι ότι η ανακοίνωση του διαζυγίου θα συγκλονίσει τα παιδιά ανεξαρτήτως του πώς θα αντιδράσουν εκείνη τη στιγμή. Πολλά παιδιά πάντως ξεσπούν σε κλάματα και παρακαλούν τους γονείς τους να κάνουν ακόμα μία προσπάθεια. Μόνο το 10% περίπου των παιδιών αποδέχεται την απόφαση με ηρεμία, εκ των οποίων τα περισσότερα βρίσκονται στην εφηβική ηλικία.
• Η ανακοίνωση καλό είναι να γίνει στο σπίτι και από τους δύο γονείς μαζί, ώστε τα παιδιά να πάρουν στον ασφαλή χώρο τους ένα ξεκάθαρο μήνυμα, χωρίς να αναγκαστούν να αναζητήσουν τον άλλο γονιό για να το επιβεβαιώσουν. Επιπλέον, επειδή πολλά παιδιά καταφεύγουν σε κλάματα ή σε οργισμένες αντιδράσεις, είναι σκόπιμο σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή να έχουν δίπλα τους και τους δύο γονείς για να τα παρηγορήσουν ή να τα αγκαλιάσουν. Παράλληλα, τα παιδιά θα δουν έτσι ότι, ακόμα και στον χωρισμό, η οικογένειά τους μένει ουσιαστικά ενωμένη σε ό,τι τα αφορά και ότι οι δυο γονείς στέκονται δίπλα τους και δεσμεύονται εξίσου σε όσα τους υπόσχονται.
• Ως γονείς πρέπει να συνεννοηθείτε ώστε να έχετε κοινή προσέγγιση, ακόμα κι αν ανακοινώσετε χωριστά τις αποφάσεις σας στα παιδιά σας. Δεν πρέπει να πάρουν διαφορετικά μηνύματα από τον πατέρα και διαφορετικά από τη μητέρα, γιατί αυτό θα εντείνει τη σύγχυση και την ανασφάλειά τους.
• Αν τα παιδιά σας ανήκουν σε πολύ διαφορετικές ηλικιακές ομάδες, ανακοινώστε το διαζύγιο συγχρόνως και στα δύο, αλλά μετά μπορείτε να πείτε ιδιαιτέρως περισσότερες λεπτομέρειες στο μεγαλύτερο παιδί. Όχι όμως προτού μάθει τα βασικά και το μικρό. Η ταυτόχρονη ανακοίνωση βοηθά τα παιδιά να αισθανθούν λιγότερο μόνα και ανήμπορα. Η παρουσία του αδελφού ή της αδελφής λειτουργεί εξισορροπητικά, παρέχοντας ένα αίσθημα ασφάλειας. Στη συνέχεια όμως έχει σημασία και η κατ’ ιδίαν ενημέρωση. Ίσως δεν προσθέσετε τίποτε σε όσα ήδη ανακοινώσατε, μιλώντας όμως και χωριστά σε κάθε παιδί, του δείχνετε ότι το υπολογίζετε ως προσωπικότητα.
• Η ανακοίνωση του διαζυγίου καλό είναι να γίνει 1-2 βδομάδες πριν από την αποχώρηση του ενός γονιού από το σπίτι στα παιδιά προσχολικής ηλικίας, κάποιες βδομάδες νωρίτερα στα παιδιά σχολικής ηλικίας, ενώ οι έφηβοι χρειάζονται περισσότερο χρόνο, περίπου 1-2 μήνες.