Η αντίδραση του παιδιού θα εξαρτηθεί από πολλές παραμέτρους. Σημαντικό ρόλο παίζουν η ηλικία του, η διάρκεια της «σχέσης» που είχε, η συχνότητα των επαφών αυτών, οι διαστάσεις της κακοποίησης (χάδια ή ολοκληρωμένες σχέσεις), η βία και ο βαθμός της βίας που άσκησε ο δράστης καθώς και η σχέση του με το παιδί –αν δηλαδή ήταν συγγενής και αγαπητό πρόσωπο Ρόλο επίσης παίζει η ερμηνεία που έχει δώσει το ίδιο το παιδί στην κακοποίησή του, αν δηλαδή αισθάνεται ότι έφταιγε εκείνο.

Για να επιτευχθεί η ανάρρωση, πάντως, θα πρέπει ο δράστης -ακόμα κι αν είναι πρώτου βαθμού συγγενής- να απομακρυνθεί οριστικά από το θύμα.

Τα παιδιά που έχουν καλύτερη εξέλιξη είναι εκείνα που εκμυστηρεύθηκαν γρήγορα τα καθέκαστα σε έναν ενήλικα, που έγιναν πιστευτά και που στη συνέχεια είχαν την αμέριστη υποστήριξη της μητέρας τους. Βοηθά πολύ και η σωστή, σταθερή λειτουργία της οικογένειας όπως και η υποστήριξη του εξωοικογενειακού περιβάλλοντος για την τόνωση της αυτοεκτίμησης του παιδιού.

Στην επούλωση θα συμβάλει και το πέρασμα του χρόνου.

Από το βιβλίο της Α. Καππάτου  “Οι γονείς κάνουν τη διαφορά”. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας.