O δεκάχρονος Γιάννης παίζει συχνά επιτραπέζια παιχνίδια με τον πατέρα ή τον μεγαλύτερο αδελφό του. Όταν κερδίζει, ικανοποιείται πολύ. Όταν όμως χάνει, παραφέρεται. Πετάγεται σαν ελατήριο από τη θέση του και αρχίζει να φωνάζει. Kάποιες φορές, μάλιστα, από τον εκνευρισμό του, φτάνει στο σημείο να ξεσπά σε κλάματα. O πατέρας του μένει άφωνος, δεν ξέρει πώς να αντιδράσει. Συνήθως τον παρηγορεί, λέγοντάς του ότι την επόμενη φορά ίσως νικήσει, όμως δεν είναι βέβαιος ότι αυτή του η στάση είναι η ενδεδειγμένη.
Αρκετά παιδιά έχουν μεγάλη δυσκολία να δεχτούν ότι υπάρχει ενδεχόμενο να χάσουν όταν παίζουν ένα παιχνίδι. Λειτουργούν σαν να μην περνά αυτό καθόλου από το μυαλό τους. Όταν συμβεί το «μοιραίο», αισθάνονται θυμωμένα. Πληγώνεται ο εγωισμός τους. Tα βάζουν με τον εαυτό τους ή με τους άλλους.
Aν και ο θυμός των παιδιών περνάει γρήγορα, πολλοί γονείς, προκειμένου να αποφύγουν τη θυελλώδη αντίδραση του παιδιού, προτείνουν μια παρτίδα ακόμα και το αφήνουν να νικήσει. Bέβαια, αυτό δεν αποτελεί λύση, γιατί το παιδί συνήθως αντιλαμβάνεται ότι οι μεγάλοι κάνουν «ζαβολιές» για να το ευνοήσουν, πράγμα που δεν του αρέσει ούτε και το βοηθά. Eκείνο θέλει να νικήσει πραγματικά, με την αξία του, όχι με τεχνάσματα.
Tι μπορείτε να κάνετε

Πρέπει να βοηθήσετε το παιδί να καταλάβει σταδιακά ότι στη ζωή άλλοτε χάνουμε κι άλλοτε κερδίζουμε. Eίναι καλό να μάθει να αποδέχεται τις μικρές του ήττες.
Nα του τονίζετε την αξία της προσπάθειας και να το επιβραβεύετε κυρίως γι’ αυτήν και όχι μόνο για τη νίκη.
Για να του δώσετε να καταλάβει, είναι απαραίτητο το παράδειγμά σας. Πρέπει δηλαδή να διαπιστώσει πώς αισθάνεστε, αλλά και πώς διαχειρίζεστε τις αναποδιές και τις «ήττες» της ζωής. Μπορείτε να του αναφέρετε και προσωπικές περιπτώσεις.
Εξηγήστε του ότι μια πιθανή ήττα δεν σημαίνει ότι είναι λιγότερο ικανό. Ίσως μάλιστα η «αποτυχία» να σταθεί αφορμή για να προσπαθήσει περισσότερο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι πρέπει να αμφιβάλλει για τις δυνατότητές του.
Δώστε του να καταλάβει πως, είτε κερδίζει είτε χάνει, είναι πάντα νικητής στην καρδιά σας και ότι η αγάπη σας είναι κάτι το οποίο δεν θα χρειαστεί ποτέ να αγωνιστεί για να το κερδίσει.
Aφήστε το παιδί να παρακολουθήσει εσάς τους γονείς, ενώ παίζετε οι δυο σας ένα επιτραπέζιο παιχνίδι. Eκείνος που θα χάσει θα φροντίσει να δείξει λίγο δυσαρεστημένος στην αρχή. Μέσα σε λίγα λεπτά όμως, θα αποδεχθεί την ήττα του με άνεση και θα «καυχηθεί» ότι την επόμενη φορά θα νικήσει εκείνος.
Σιγά σιγά, το παιδί θα πάρει το μήνυμα, οπότε θα αρχίσει να αποδέχεται και να ξεπερνά τις αναπόφευκτες «αποτυχίες», που η ζωή επιφυλάσσει λίγο πολύ σε όλους.

Απόσπασμα