Επέλεξα αυτόν τον τίτλο για να υπογραμμίσω την αξία και τη σπουδαιότητα του παιχνιδιού στη ζωή του παιδιού. Οι περισσότεροι ενήλικοι θεωρούμε το παιχνίδι «χασομέρι» και το απαξιώνουμε, νομίζοντας ότι τα παιδιά παίζουν επειδή δεν μπορούν να κάνουν κάτι πιο δημιουργικό και ουσιαστικό. Το παιχνίδι όμως είναι η αγαπημένη ενασχόληση των παιδιών.
Πού βοηθά το παιχνίδι

Με το παιχνίδι το παιδί ψυχαγωγείται, γνωρίζει τον εαυτό του και τον κόσμο που το περιβάλλει.
Αποτελεί μέσο επικοινωνίας του παιδιού με τους μεγάλους, αλλά και βασικό πεδίο επαφής με τους συνομηλίκους του.
Παίζοντας, διεγείρεται η φαντασία του και ασκούνται η κρίση και η εφευρετικότητά του.
Mαθαίνει να εξωτερικεύει το άγχος και την επιθετικότητά του και να αντιμετωπίζει τους φόβους του.
Eπίσης, γνωρίζει σταδιακά τον άγνωστο κόσμο των αντικειμένων, που με τα σχήματα και τα χρώματά τους κινούν το ενδιαφέρον του και το προκαλούν να τα εξερευνήσει.
Μέσω του παιχνιδιού το παιδί προσπαθεί να βρει απαντήσεις στα ερωτήματά του, ανακαλύπτοντας έτσι τις δυνατότητές του ή κάποια ιδιαίτερα ταλέντα ή κλίσεις του.
Eξάλλου, με το παιχνίδι ξεκινά για τη μεγάλη περιπέτεια της κατάκτησης του εξωτερικού κόσμου, αναπτύσσει τις κινητικές του δεξιότητες, αποκτά γνώσεις κ.λπ.
Μέσα από τους κανόνες που καλείται να τηρήσει όταν παίζει, τελικά διδάσκεται κανόνες συμπεριφοράς και εκτός παιχνιδιού.
Μαθαίνει την αξία της άμιλλας και του συναγωνισμού.
Μαθαίνει επίσης να εργάζεται αυτόνομα όταν παίζει απέναντι σε έναν, αλλά και να συνεργάζεται όταν παίζει ομαδικά παιχνίδια.
Μέσα από το παιχνίδι το παιδί εξασκείται επίσης στη λήψη αποφάσεων.
Το παιχνίδι είναι τόσο σημαντικό, που χρησιμοποιείται σήμερα από τους ειδικούς –ψυχολόγους, παιδοψυχιάτρους κ.ά.– ως διαγνωστικό και θεραπευτικό μέσο.
Tα είδη παιχνιδιού
Tα κυριότερα είδη παιχνιδιού είναι τα μιμητικά (κούκλες, ανθρωπάκια), τα επιθετικά (όπλα, τανκς, στρατιωτάκια), τα κινητικά (μπάλα, ποδήλατο), τα εκπαιδευτικά (κατασκευαστικά, παζλ, κύβοι, συναρμολογήσεις, βιβλία) και τα ηλεκτρονικά, που κερδίζουν συνεχώς έδαφος στις προτιμήσεις των παιδιών, κυρίως σχολικής ηλικίας.
Έχει παρατηρηθεί ότι, ανάλογα με το φύλο τους, τα παιδιά επιλέγουν τα αντίστοιχα παιχνίδια. Tα αγόρια συνήθως διαλέγουν φορτηγά, όπλα, στρατιωτάκια, δηλαδή αγορίστικα παιχνίδια, όπως συνηθίζουν να τα αποκαλούν οι γονείς, ενώ τα κορίτσια στρέφονται σε κούκλες, σπίτια κ.λπ., αυτά δηλαδή που θεωρούνται κοριτσίστικα. Oι προτιμήσεις αυτές, ωστόσο, είναι πάντα σχετικές και εξαρτώνται ως έναν βαθμό από τη γονική συμπεριφορά. Επιστημονικά, δεν υπάρχει λόγος να αποτρέψετε ένα παιδί να παίξει με κάτι που παραδοσιακά προορίζεται για το αντίθετο φύλο από το δικό του. Οι βασικοί περιορισμοί για την ενασχόληση ενός παιδιού με ένα παιχνίδι έχουν σχέση κυρίως με τον βαθμό ασφαλείας του, την ικανότητα του παιδιού να το χειριστεί, τα ενδιαφέροντά του και το κέρδος που θα μπορέσει να αποκομίσει (γνώσεις, ψυχαγωγία, εκτόνωση του άγχους κ.λπ.).

Απόσπασμα