Ο γονιός που υποψιάζεται ότι το παιδί του έχει πέσει θύμα σεξουαλικής κακοποίησης δεν έχει τρόπο να βεβαιωθεί για το δράμα που βιώνει εφόσον το παιδί του δεν του μιλά. Οι λόγοι που το παιδί σωπαίνει, είναι πολλοί:

-Το ίδιο το παιδί –ειδικά αν είναι πολύ μικρό- μερικές φορές δεν καταλαβαίνει ότι αυτό που του συμβαίνει είναι μια τραυματική εμπειρία και νομίζει ότι πρόκειται για  ένα είδος ανάρμοστου παιχνιδιού.

-Όταν το παιδί είναι μεγαλύτερο δεν αποκαλύπτει το μυστικό αυτό  συνήθως επειδή νιώθει ενοχές. Πιστεύει ότι έφταιγε κι εκείνο για ό,τι του συνέβη και σωπαίνει επειδή φοβάται ότι, αν πει την αλήθεια, θα τιμωρηθεί.

-Άλλες φορές το παιδί σωπαίνει επειδή το έχει απειλήσει ο δράστης.

-Πολλές φορές όμως, επειδή ο δράστης είναι συνήθως ένα πρόσωπο οικείο και αγαπητό, το παιδί σωπαίνει για να μη χάσει την εύνοια ή την αγάπη του. Εκείνος που το κακοποιεί δηλαδή, το εκβιάζει συναισθηματικά και τον πείθει ότι αν μιλήσει για το «μυστικό τους», θα χαθεί για πάντα αυτό που τους συνδέει. Ο εκβιασμός είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός όταν ο δράστης είναι συγγενικό ή γενικά αγαπητό πρόσωπο –π.χ. πατέρας, δάσκαλος, προπονητής, φίλος μεγαλύτερης ηλικίας κ.λπ.

-Μερικές φορές το παιδί σωπαίνει επειδή έχει πείσει τον εαυτό του ότι αντλεί κάποια ικανοποίηση από τις περιπτύξεις ή τις ανάρμοστες προσωπικές πράξεις, γεγονός που περιπλέκει ακόμα περισσότερο την κατάσταση.

-Άλλες φορές το παιδί σωπαίνει για να διαφυλάξει την οικογενειακή γαλήνη, επειδή σκέφτεται ότι αν μιλήσει για το γεγονός και ο δράστης είναι στενός συγγενής, η αποκάλυψη της αλήθειας θα γίνει αιτία να διαταραχθεί η ζωή όλης της οικογένειας.

-Μερικές φορές τέλος, το παιδί σωπαίνει επειδή είναι πεπεισμένο ότι αν πει την αλήθεια, κανείς δεν θα το πιστέψει.

Από το βιβλίο της Α. Καππάτου  “Οι γονείς κάνουν τη διαφορά”. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας.