Έχετε σίγουρα προσέξει ότι όταν για κάποιο λόγο είμαστε στο επίκεντρο της προσοχής και αγχωνόμαστε κάνουμε τα πάντα λάθος. Παραπατάμε, μας πέφτουν πράγματα από τα χέρια, σκουντουφλάμε παντού και γενικά είμαστε όσο ατζαμείς γίνεται, γεγονός που φυσικά κάνει το άγχος μας μεγαλύτερο.
Τώρα, νευροεπιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Σάσεξ στην Αγγλία κατάφεραν να εντοπίσουν το τμήμα του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνο γι’ αυτή την ατζαμοσύνη μας που έρχεται την πιο ακατάλληλη στιγμή.
Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει πώς όταν ξερουμε ότι μάς παρακολουθούν, ασυναίσθητα καταβάλλουμε μεγαλύτερη προσπάθεια από αυτή που χρειάζεται για να επιτύχουμε ό,τι θέλουμε μπροστά στο “κοινό” μας. Π.χ. οι πιανίστες που αγχώνονται, ασυναίσθητα πιέζουν πιο δυνατά τα πλήκτρα κ.ο.κ.
Σε αυτή την έρευνα, αρχικά δόθηκε στους συμμετέχοντες να κρατήσουν ένα αντικείμενο που όμως για να το καταφέρουν έπρεπε να βάλουν αρκετή δύναμη.
Κατά τη διάρκεια του πειράματος τους έδωσαν την εντύπωση άλλοτε πώς παρακολουθούνταν οι ίδιοι και άλλοτε πώς παρακολουθούνταν οι υπόλοιπο συμμετέχοντες. Όπως είπαν, ένιωθαν πιο αγχωμένοι όταν πίστευαν πώς τους παρακολουθούσαν ενώ τότε ήταν που έσφιγγαν και περισσότερο το αντικείμενο που κρατούσαν χωρίς όμως να το συνειδητοποιούν.
Όση ώρα κράτησε το πείραμα, η εγκεφαλική τους δραστηριότητα καταγραφόταν. Και αυτό που προέκυψε στη συνέχεια ήταν ότι μία συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου φαινόταν να απενεργοποιείται όταν νόμιζαν πώς κάποιος τους βλέπει. Αυτή η περιοχή είναι και αυτή που μάς βοηθάει να συμπεράνουμε τι σκέφτεται κάποιος κρίνοντας από τις εκφράσεις, το βλέμμα του κ.λπ. Έτσι όταν λαμβάνουμε την πληροφορία πώς ο απέναντί μας θέλει να τα πάμε καλά, έχουμε και καλύτερη απόδοση. Όταν όμως πιάνουμε αρνητικά “σήματα” από μέρους του, αυτή η περιοχή μπλοκάρει, απενεργοποιείται και έχουμε όλα τα παρελκόμενα του άγχους.
Τα συμπεράσματα της έρευνας είναι πολύ σημαντικά καθώς θα συμβάλλουν στην εύρεση λύσεων για το έντονο άγχος που μπορεί να υπονομεύσει τις αποδόσεις μας σε πολύ κρίσιμες στιγμές και που είναι δύσκολο να ξεπεραστεί με τις ήδη υπάρχουσες τεχνικές και θεραπείες.
https://www.medicalnewstoday.com/releases/305352.php
Τη μελέτη επιμελήθηκε η Αλεξάνδρα Καππάτου