Οι δάσκαλοι συχνά θεωρούν ότι οι γονείς παρεμβαίνουν στο έργο τους, είναι επιφυλακτικοί απέναντί τους και δεν λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τους αυτά που τους λένε. Στις τακτικές συγκεντρώσεις δεν παρευρίσκονται. Αναφέρουν ότι για κάθε δυσκολία που παρουσιάζει το παιδί στο σχολείο με ευκολία μερικοί γονείς αποδίδουν την ευθύνη στο δάσκαλο. Έτσι, συχνά, του υποδεικνύουν τι να κάνει.
Οι γονείς παραπονιούνται ότι η επαφή τους με το δάσκαλο του παιδιού τους δεν είναι όπως θα ήθελαν. Άλλες φορές θεωρούν ότι δεν καταλαβαίνει το παιδί τους, άλλοτε ότι εξαντλεί την αυστηρότητά του σε αυτό ή ότι το αδικεί. Κάποιες φορές δυσφορούν με τη μεγάλη ποσότητα της ύλης που του βάζει για το σπίτι ή και για τη συμπεριφορά του, αν π.χ. φωνάζει ή τους κάνει διαρκώς παρατηρήσεις, τους επιβάλλει τιμωρίες, δεν τα ενθαρρύνει, κ.α.
Πράγματι, σε κάποιες περιπτώσεις -ευτυχώς λίγες- η συνεργασία γονιών –δασκάλων δεν είναι ικανοποιητική. Τότε η ευθύνη βαραίνει και τις δυο πλευρές.
-Προσεγγίστε με ευγένεια το δάσκαλο του παιδιού σας.
-Αφήστε τον να σας ενημερώσει πρώτα ο ίδιος για το μαθητή του.
-Σκεφτείτε τις ερωτήσεις που έχετε σκοπό να του θέσετε από πριν.
-Δείξτε εμπιστοσύνη σε αυτά που σας λέει.
-Αναγνωρίστε την προσπάθεια του.
-Αν το παιδί σας αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία στο σχολείο, συζητήστε μαζί του και μη διστάσετε να ζητήσετε τη βοήθεια του.
-Μην παραπονιέστε για την αυστηρή βαθμολογία ή αντιμετώπισή του.
-Αν έχετε διαφορετική άποψη, συζητήστε μαζί του τα κριτήρια με βάση τα οποία αξιολογεί το παιδί.
-Μη φύγετε ποτέ χωρίς να πείτε μια καλή κουβέντα στο δάσκαλο του παιδιού σας, ας είναι κι ένα σκέτο «ευχαριστώ», για το χρόνο που διέθεσε για σας.
Οι εκπαιδευτικοί έχουν πείρα με πολλά παιδιά. Επίσης, οι περισσότεροι διαθέτουν ευαισθησία και ενδιαφέρον για τους μαθητές τους. Οι γονείς που δε σέβονται το έργο τους είναι εύλογο ότι δε θα βρουν στο δάσκαλο έναν πρόθυμο συνεργάτη.
Από το βιβλίο της Α. Καππάτου “Μεγαλώστε ευτυχισμένα παιδιά”. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας.