Από την Αλεξία Σβώλου
Ένα «Κωσταλέξι» κρύβεται πίσω από κάθε 20χρονη φόνισσα που σκοτώνει το μωρό της 14/02/2020
Σχολιάζοντας την γραμμή της Υπεράσπισης, που κάνει λόγο για κλασική περίπτωση επιλόχειας καταθλιψης, η Αλεξάνδρα Καππάτου ψυχολόγος, παιδοψυχολόγος και συγγραφέας τονίζει:“Είναι σύνηθες να αποδίδονται αυτές οι ενέργειες σε επιλόχειος κατάθλιψη. Ωστόσο η επιλόχειος κατάθλιψη εμφανίζεται τις πρώτες μέρες μετά τον τοκετό και έως 6 μήνες μετά, αλλά σπανιότατα τις πρώτες ώρες.”
Αποτροπιασμό γεννά στην κοινή γνώμη και βαθύ προβληματισμό στους ειδικούς επιστήμονες αλλά και στους ανθρώπους της διπλανής πόρτας το γεγονός πως μέσα σε λίγους μήνες τρεις σύγχρονες Φόνισσες (όχι του Παπαδιαμάντη), αλλά μια αρρωστημένης εκδοχής της Μήδειας, σκότωσαν ή άφησαν να πεθάνουν τα μωρά που οι ίδιες έφεραν στον κόσμο. Η πρώτη Μήδεια το πέταξε σε ένα φωταγωγό από μπαλκόνι ψηλού ορόφου, η δεύτερη το εγκατέλειψε σε έναν κάδο σκουπιδιών-κι αυτό ήταν εξαιρετικά τυχερό ευτυχώς γιατί μια γυναίκα άκουσε το κλάμα του και έψαξε να το βρει νομίζοντας ότι θα ήταν εγκαταλελειμμένο γατάκι-ενώ η τρίτη το έπνιξε και το άφησε δίπλα στη θάλασσα.
Όλες τους οι δράστριες κορίτσια 20χρονών και κάτι, με όλη τη ζωή μπροστά τους, που με αυτή τους την πράξη προκάλεσαν αισθήματα φρίκης στον κόσμο και οι ίδιες στιγματίστηκαν βαριά και μη αναστρέψιμα σαν Φόνισσες, καταστρέφοντας οποιαδήποτε ευκαιρία τους για μια φυσιολογική ζωή. Σαν χώρα, η Ελλάδα δεν είναι τόσο αχανής, με τόσο μεγάλο πληθυσμό και το ότι έχουνε συμβεί σχετικά πρόσφατα τρία μαζεμένα τέτοια περιστατικά φαντάζει αδιανόητο. Επίσης κραυγάζει από μακριά πως κάτι κάνουμε φρικτά λάθος σαν κοινωνία.
Ας μην ξεχνάμε ότι για τη Νομική επιστήμη, βαθμό ενοχής δεν έχει μόνο ο άνθρωπος που κάνει μια κακουργηματική πράξη, αλλά κι αυτός που την αφήνει να συμβεί. Ένοχη είναι η γυναίκα που σκοτώνει το νεογέννητο μωρό της, ένοχη κι αυτή που το αφήνει στον κάδο σκουπιδιών να πολτοποιηθεί με τα σκουπίδια, ένοχη κι αυτή που το πνίγει και το αφήνει δίπλα στο κύμα (για να υποθέσει η Αστυνομία πως πνίγηκε τυχαία????) πράξεις αδιανόητες, πράξεις φρικαλέες την ώρα που χιλιάδες ζευγάρια στην Ελλάδα και εκατομμύρια ζευγάρια σ’ όλο τον κόσμο δίνουν ότι έχουν και δεν έχουν για να υιοθετήσουν ένα μωρό που δεν μπορούν να αποκτήσουν.
Το health reportaz επικοινώνησε με την ψυχολόγο, παιδοψυχολόγο και συγγραφέα Αλεξάνδρα Καππάτου αναζητώντας την άκρη του νήματος στο σκοτεινό κουβάρι του μυαλού και της ψυχής αυτών των μπερδεμένων κοριτσιών που προβαίνουν σε τέτοιες πράξεις. Πράξεις με βαρύ αντίκτυπο και ακόμα πιο βαριά σκιά, μια σκιά από την οποία τα κορίτσια αυτά δεν θα μπορέσουν να ξεφύγουν πότε.
«Πρόκειται για κορίτσια που έπειτα από σύντομες σχέσεις μένουν έγκυες και δεν το ξέρει ούτε η οικογένειά τους. Στα σπίτια αυτά οι δίαυλοι επικοινωνίας είναι προβληματικοί, υπάρχουν σοβαρές δυσκολίες επικοινωνίας μεταξύ των μελών, δυσαρμονίες και πιθανώς συγκρούσεις, εκεί βρίσκεται η ρίζα του κακού» λέει η Αλεξάνδρα Καππάτου προσθέτοντας: «Αν το έλεγαν στη μητέρα τους, σε κάποιον από την οικογένεια, θα μπορούσαν να βρουν τη λύση, να μοιραστούν το βάρος, να αποφασίσουν μαζί. Γι αυτό είναι τόσο σημαντικό να μιλήσουμε για την αντισύλληψη και για τον οικογενειακό προγραμματισμό στους έφηβους, στα σχολεία. Η ενημέρωση γι αυτά τα θέματα είναι ο μόνος τρόπος να δράσουμε προληπτικά. Υπάρχουν τρόποι να προλάβεις μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, υπάρχουν και τρόποι να τη διακόψεις. Πρέπει να μιλούν τα παιδιά με τους γονείς γι αυτά τα θέματα. Γονείς, παιδιά εκπαιδευτικοί, πρέπει να επικοινωνούν ώστε οι έφηβοι και οι νέοι ενήλικες να μην απομονώνονται.
Αν δεν μιλήσουν, όπως συνέβη σε αυτά τα κορίτσια, η ειδικός εξηγεί πως: «τότε ο ερχομός ενός παιδιού, από χαρμόσυνο γεγονός γίνεται βάρος, ντροπή και φτάνει να γίνει κάτι μισητό! Τα κορίτσια αυτά με τις πράξεις τους δείχνουν ότι θέλουν να εξαφανίσουν το μωρό που απέκτησαν. Όχι απλά να το σκοτώσουν. Να το εξαφανίσουν. Να μη βρεθεί ποτέ. Γιατί τότε θα είναι σαν να μην υπήρξε…», υπογραμμίζει η ειδικός.
Κάθε τέτοιο κορίτσι πίσω του κρύβει ένα «Κωσταλέξι» μια οικογένεια απομονωμένη, δυσλειτουργική, μια οικογένεια που δεν είναι λιμάνι προστασίας για το παιδί της. Και η ντροπή από το γεγονός, πως έμεινε έγκυος, πως γέννησε, γίνεται βάρος αφόρητο, που η νεαρή γυναίκα δεν μπορεί να σηκώσει.
Όσο για την «καραμέλα» που επιστρατεύει κάθε φορά ο δικηγόρος υπεράσπισης, πως πρόκειται για κλασικό δείγμα επιλόχειου κατάθλιψης, η κ. Καππάτου εξηγεί ότι είναι σύνηθες φαινόμενο να αποδίδονται αυτές οι ενέργειες σε επιλόχειο κατάθλιψη, αλλά αυτή σπάνια εμφανίζεται τόσο γρήγορα, τις πρώτες ώρες μετά τον τοκετό. Συνήθως εμφανίζεται τις πρώτες ημέρες, μέχρι και 6 μηνες μετά τον τοκετό. Ωστόσο μπορεί να συνυπήρχε κατάθλιψη κατά την διάρκεια της κύησης.
Φυσικά, ακόμα και αν τα κορίτσια δείξουν μεταμέλεια για την πράξη τους, πάρα πολύ δύσκολα θα διεκδικήσουν μια θέση στη ζωή του παιδιού που πέταξαν στα σκουπίδια. «Θα μπορούσαν να το αφήσουν στα σκαλιά ενός σπιτιού, έξω από μια εκκλησία, έξω από ένα δημαρχείο. Άλλο να μην θες το παιδί που έφερες στον κόσμο κι άλλο να το σκοτώνεις. Τα παιδιά είναι αθώα δεν φταίνε σε τίποτα. Ελπίζουμε γι αυτά που επιβιώνουν να βρεθεί μια οικογένεια που θα τους δώσει την αγάπη που αξίζουν. Όσο για τα κορίτσια-Μήδειες αυτά θα χρειαστούν θεραπεία και θα ζήσουν δυστυχώς όλη τους τη ζωή με τις συνέπειες, το βάρος της πράξης τους. Κορίτσια που θα τα σημαδεύει μια ολόκληρη ζωή ένα «Άλικο γράμμα», σαν τη γνωστή ταινία. Γι αυτό πρέπει να δρούμε προληπτικά, λέει η κ. Καππάτου. Για να μην συμβαίνουν τέτοια δράματα….