Ο δεκαεξάχρονος Ιάσων επιδιώκει να συναντά τους φίλους του όσο πιο συχνά γίνεται, επίσης και εκτός σχολείου. «Αισθανόμαστε ότι τον επηρεάζουν καθοριστικά. Μάλιστα ένας από αυτούς, ο Γιώργος, θεωρούμε ότι δεν είναι καλή παρέα, γιατί δεν διαβάζει, μόνο παίζει ηλεκτρονικά, βρίσκεται συνεχώς έξω» λένε χαρακτηριστικά οι γονείς του Ιάσονα. «Όταν τολμήσουμε να του πούμε ότι ο Γιώργος δεν έχει στόχους γιατί δεν είναι καλός μαθητής, γίνεται πόλεμος κανονικός. Μας αποπαίρνει, σταματά την κουβέντα, μας λέει εριστικά ότι αυτοί είναι οι φίλοι του, και αν μας αρέσουν».

Οι έφηβοι, στην πλειονότητά τους, περνούν μεγάλο μέρος της ημέρας τους στο σχολείο, ή σε άλλες δομές εκπαίδευσης, ενώ ο υπόλοιπος χρόνος τους καλύπτεται από την οικογενεια- κή ζωή και από άλλες δραστηριότητες ή χόμπι.
Σε αυτήν τη φάση της ζωής, οι νέοι προτιμούν να βρίσκονται μεταξύ τους, ιδιαίτερα μετά τα δεκατέσσερα δεκαπέντε τους χρόνια, να βγαίνουν σε παρέες, να παίζουν ομαδικά σπορ, να συμμετέχουν σε κάποιο μουσικό γκρουπ, να παρακολουθούν συναυλίες κ.λπ. Εξίσου όμως τους αρέσει να παίζουν βιντεοπαιχνίδια με τους φίλους τους, να σερφάρουν στο διαδίκτυο, να συνομιλούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κ.ά.
Ανταλλάσσουν προσωπικές εμπειρίες που αφορούν τις προτιμήσεις και τα ενδιαφέροντά τους, τις δραστηριότητες του ελεύθερου χρόνου τους, καθώς και τις σχέσεις με τους γο- νείς τους. Αναγνωρίζουν πλέον τη διαφορά μεταξύ φίλων και «κολλητών».
Παράλληλα με τους φίλους, αρχίζουν να τους απασχο- λούν και οι συναισθηματικές σχέσεις, φαντασιωσικές ή πραγματικές. Οι συζητήσεις μεταξύ των συνομηλίκων για τις σχέσεις με το άλλο φύλο αποτελούν κεντρικό άξονα των ενδιαφερόντων τους. Φλερτάρουν, ερωτεύονται, σταδιακά γνωρίζουν τις πρώτες σεξουαλικές εμπειρίες. Όταν δημιουργήσουν σχέση, αφιερώνουν σε αυτήν μεγάλο μέρος του χρόνου τους, της ενέργειάς τους και των σκέψεών τους.
Η ομάδα των συνομηλίκων είναι απαραίτητη στο παιδί που διανύει την εφηβεία, αφενός για να κρατήσει σε απόσταση τους γονείς του, αφετέρου για να εξοικειωθεί και να αποκτήσει εμπειρίες στους τομείς των διαπροσωπικών και κοινωνικών σχέσεων.

Οι περισσότεροι γονείς ανησυχούν σχετικά με τις παρέες του παιδιού, κυρίως αν δεν γνωρίζουν τους φίλους του ή αν το παιδί παρουσιάζει αλλαγές στη συμπεριφορά του, ανεξή- γητες κατ’ αυτούς. Πράγματι, μπορεί κάποιες φορές ο έφηβος να κινδυνεύσει να παρασυρθεί σε παραβατικές συμπεριφορές. Aν υποψιαστείτε κάτι τέτοιο, οφείλετε να το συζητήσετε μαζί του, χωρίς να δραματοποιήσετε την κατάσταση, επιχει- ρώντας να κατανοήσετε, αρχικά εσείς, το κίνητρο αυτών των πράξεων και, εν συνεχεία, ο έφηβός σας.

Πώς αντιδρά ο γονιός
Για τους περισσότερους γονείς, η εφηβεία του παιδιού τους συμπίπτει τις περισσότερες φορές με μια σημαντική μεταβατική περίοδο και της δικής τους ζωής – αυτήν της μέσης ηλικίας. Ακόμα κι αν ο γονιός είναι νεότερος, παρουσιάζει σημάδια κόπωσης ήδη κατά την πρώτη δεκαετία της ανατροφής του παιδιού. Αν εν τω μεταξύ έχει αποκτηθεί και δεύτερο παιδί, η κούραση είναι ακόμα μεγαλύτερη. Αυτή η δεκαετής προσπάθεια κάμπτει τις δυνάμεις του και, όπως είναι φυσικό επακόλουθο, επηρεάζει και τη στάση του στην οικογένεια. Εξάλλου, όπως παρατηρείται συχνά, οι Έλληνες γονείς παραμερίζουν τις προσωπικές ανάγκες τους για χάρη των παιδιών. Κάποιες φορές νιώθετε ότι έχετε γίνει «σάντουιτς» ανάμεσα στις ανάγκες των παιδιών σας και σ’ εκείνες των ηλικιωμένων γονιών σας, ασφυκτιάτε από το γεγονός ότι ο προσωπικός σας χρόνος είναι ανύπαρκτος, αισθάνεστε μόνοι ή πιεσμένοι από συγγενείς, συνεργάτες κ.λπ.

Aπόσπασμα από το βιβλίο μου “Εμπιστευτείτε τους Εφήβους Εμπιστευτείτε τη ΖΩΗ”