Οι γονείς της δεκαεξάχρονης Kατερίνας μου διηγούνται ότι τους κατηγορεί. Νιώθουν πως βρίσκονται στο στόχαστρό της, κυρίως η μητέρα της διαρκώς η κόρη της τής ασκεί κριτική, μια για το ντύ- σιμό της, μια για την ηλικία της, μια για τις απόψεις της. H μητέρα της Kατερίνας είναι γιατρός, και νιώθει πολύ άσχημα και αδικημένη απ’ όσα της καταμαρτυρεί η κόρη της. Έχει ευρεία επαγγελματική αποδοχή, είναι επιτυχημένη, βοηθά τους ανθρώπους, ενώ στο σπίτι της το ίδιο της το παιδί συνεχώς την επικρίνει. Αναρωτιέται τι να κάνει. Aπό τη μια, η Kατερίνα την κατηγορεί για το καθετί, από την άλλη ωστόσο σπεύδει να ζητήσει τη βοήθειά της για ό,τι της συμβαίνει. «Mερικές φορές» μου εξομολογείται η μητέρα «νιώθω θυμό και μου έρχεται η επιθυμία να της μιλήσω άσχημα, προσπαθώ όμως να συγκρατηθώ, γιατί, όταν είναι ήρεμη, λες και γυρίζει ένας διακόπτης μέσα της και γίνεται πάλι η παλιά Kατερίνα, γλυκιά, προσιτή, τρυφερή. Αυτές τις στιγμές προσπαθώ να την πλησιάσω για να μιλήσουμε».

Eίναι γεγονός ότι ο έφηβος θα σας ασκήσει περισσότερη κριτική απ’ όση στους άλλους.
Παράλληλα, το παιδί επί μία δεκαετία σάς εξιδανίκευε.

Τώρα που μπαίνει στην εφηβεία, η πρώτη του δουλειά είναι να σας απομυθοποιήσει. Στο πλαίσιο τής συχνά δίκαιης κριτικής του παιδιού για τα ελαττώματά σας, αντιδράστε με λογική και υπομονή.

Τι σας προτείνω
Mην αποπαίρνετε το παιδί βοηθήστε το να μάθει να συνδέει την κριτική του με μια αντιπρόταση. Να αναλογίζεται δηλαδή και την αντίθετη άποψη από τη δική του, προτού καταλήξει να εκφράζει τις απόψεις του ως παγιωμένες.
Eίναι φυσικό να επικεντρώνεται τόσο απόλυτα στις απόψεις του, αφού το εγώ και η λογική του συνεργάζονται για πρώτη φορά τόσο καλά.
Ωστόσο, στο πλαίσιο της αντίδρασης, ο έφηβος μπορεί να γίνεται πολύ ενοχλητικός με τον εγωκεντρισμό του.

Δοκιμάστε, όταν συζητάτε μαζί του, να του θυμίζετε ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι γύρω του με πιθανόν διαφορετικές απόψεις. Βοηθήστε τον δηλαδή να καταλάβει πως, για καθετί για το οποίο εκφράζει άποψη, πάντα θα υπάρχει και κάποιος αντίλογος, τον οποίο θα πρέπει να μάθει να αποδέχεται και να επεξεργάζεται κατάλληλα.
Aν σας εκνευρίζουν οι «διαλέξεις» που δίνει ή το ύφος του, κάντε υπομονή, όσο κι αν νιώθετε την αξία σας να δοκιμάζεται και τον θυμό να σας κατακλύζει εξαιτίας της αμείλικτης αμφισβήτησης του εφήβου.

Μην πτοείσθε, αλλά προσπαθήστε να κατανοήσετε ότι οι λόγοι της κριτικής του δεν έχουν να κάνουν αποκλειστικά μ’ εσάς. Κυρίως, μην το χρεώνεστε ως προσωπική σας αποτυχία. Σπάνια το παιδί σας εννοεί αυτά που λέει. Θα εκτονωθεί, και το πιθανότερο είναι έπειτα να σας προσεγγίσει για συμφιλίωση.

Από το βιβλίο μου «Εμπιστευτείτε τους εφήβους, εμπιστευτείτε τη ζωή!»

Η φωτογραφία είναι από το διαδίκτυο