Τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ έχουν συχνά δυσκολίες στις κοινωνικές
σχέσεις, καθώς και οι γύρω τους πολύ συχνά αισθάνονται εξουθενωμένοι εξαιτίας της συμπεριφοράς τους και μπορεί να τα αποφεύγουν κ.λπ.
Η έλλειψη κοινωνικών δεξιοτήτων σε συνδυασμό με την υπερκινητικότητα, την παρορμητικότητα και την απρόσεκτη συμπεριφορά οδηγούν τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ να ενεργούν με τρόπους μη αποδεκτούς, φέρ’ ειπείν να γίνονται αγενή, επιπόλαια, περίεργα, αυταρχικά κ.λπ.
Έχει αποδειχτεί ότι το 25%-35% των παιδιών με ΔΕΠ-Υ εμφανίζουν κάποιο γλωσσικό ή μαθησιακό πρόβλημα, που με την αύξηση των απαιτήσεων καθώς προχωρούν στις βαθμίδες της εκπαίδευσης μπορεί να ενταθεί (Additude Inside the ADHD Mind, 2018).

Τα προβλήματα στον ύπνο (αϋπνία, αφύπνιση στη μέση της νύχτας κ.λπ.) είναι μία ακόμα πρόκληση με την οποία τα άτομα με ΔΕΠ-Υ έρχονται συχνά αντιμέτωπα.
Οι έφηβοι με ΔΕΠ-Υ, ειδικά όταν μένουν αδιάγνωστοι ή χωρίς την κατάλληλη θεραπεία, είναι πιθανό να έχουν προβλήματα και ως ενήλικοι, καθώς τα συμπτώματα μπορεί μεν να διαφοροποιηθούν, ωστόσο σε αρκετές περιπτώσεις επιμένουν. Έτσι, μπορεί να έχουν δυσκολίες στην εύρεση εργασίας και ενδέχεται να βιώσουν διάφορες μορφές κοινωνικού αποκλεισμού.

Επίσης, φαίνεται πως διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να κολλήσουν κάποιο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα ή να γίνουν γονείς σε πολύ νεαρή ηλικία. Η συμμόρφωση προς τη θεραπεία τους ωστόσο συμβάλλει στην αναχαίτιση των παραπάνω κινδύνων.

Απόσπασμα