Το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού είναι σύνθετο και πολύπλοκο. Στην εμφάνισή του συντελούν διάφοροι παράγοντες, όπως:
# τα ατομικά χαρακτηριστικά κάθε παιδιού
# το οικογενειακό του πλαίσιο (προβλήματα στη σχέση και την επικοινωνία με τους γονείς)
# το κλίμα που διαμορφώνεται στο σχολείο

# η στάση των εκπαιδευτικών απέναντι στη βία
# η επαφή του παιδιού με τη βία μέσα από τα ΜΜΕ, καθώς και μέσα από διάφορα ηλεκτρονικά παιχνίδια.

Σε κάθε περίπτωση, η αδυναμία ενός παιδιού να επικοινωνήσει πρωτίστως με την οικογένειά του ή και με τους εκπαιδευτικούς για αδιέξοδα και προβλήματα που πιθανόν βιώνει δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για την εκδήλωση του εκφοβισμού.

Για παράδειγμα, παιδιά που έχουν εκτεθεί σε φαινόμενα βίας μέσα στην οικογένειά τους και δεν λαμβάνουν βοήθεια από πουθενά έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να εμπλακούν σε περιστατικά εκφοβισμού, είτε ως θύματα είτε ως θύτες. Επίσης, τα παιδιά που θυματοποιούνται αλλά και οι νταήδες μπορεί να έχουν υπερπροστατευτικούς ή αυταρχικούς ή αδιάφορους γονείς. Αυτό που πρέπει επίσης να έχουμε στο μυαλό μας είναι ότι ο εκφοβισμός ενισχύεται όταν δεν τον αντιμετωπίζουμε καθόλου ή όταν το κάνουμε με λάθος τρόπο.

Όταν π.χ. σιωπούμε ή όταν στιγματίζουμε τα θύματα αλλά και τους θύτες. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε τα χαρακτηριστικά και τις πτυχές του φαινομένου και να υιοθετούμε την κατάλληλη στάση.

Απόσπασμα