Το πόσο καλό κάνει το χιούμορ στην ψυχολογία μας είναι λίγο πολύ γνωστό. Αυτό όμως που δεν ήταν γνωστό μέχρι πρόσφατα είναι ότι το πόσο συχνά και με τι γελάμε μπορεί να εξαρτάται, εκτός από το περιβάλλον, τα βιώματά μας κ.λπ. και από τα γονίδιά μας.

Αυτό υποστηρίζει μία έρευνα που έγινε από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στην οποία συμμετείχαν 336 ενήλικες. Από αυτούς, όσοι έφεραν μικρότερα στελέχη ενός συγκεκριμένου γονιδίου, του 5-HTTLPR, χαμογελούσαν ή γελούσαν περισσότερο όταν τους έδειχναν αστεία κόμικς ή ταινίες συγκριτικά με όσους έφεραν μεγαλύτερα στελέχη του.

Το συγκεκριμένο γονίδιο έχει ξαναμπεί στο μικροσκόπιο των ειδικών καθώς έχει ταυτιστεί με την έκφραση αρνητικών συναισθημάτων ενώ αυτή είναι η πρώτη φορά που διερευνάται ο ρόλος του και στην έκφραση θετικών συναισθημάτων. Κι αυτό επειδή συνδέεται με τη ρύθμιση της σεροτονίνης, ενός νευροδιαβιβαστή που μπορεί να επηρεάσει τη διάθεσή μας καθώς όταν παράγεται σε αρκετή ποσότητα από τον εγκέφαλό μας νιώθουμε πιο χαρούμενοι ενώ όταν είναι σε έλλειψη αισθανόμαστε “πεσμένοι”.

Από ό,τι κι αν εξαρτάται πάντως το γέλιο μας, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν πρέπει ποτέ να χάνουμε ευκαιρία να το βάζουμε στη ζωή μας καθώς μεταξύ άλλων, η επιστήμη έχει δείξει πώς μειώνει τις επιπτώσεις του άγχους, τονώνει το ανοσοποιητικό και την υγεία της καρδιάς μας και μας κάνει να φαινόμαστε νεότεροι!

Η είδηση δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Emotion.

Το άρθρο επιμελήθηκε η Αλεξάνδρα Καππάτου Ψυχολόγος – Παιδοψυχολόγος – Συγγραφέας