Η χρήση ψηφιακών συσκευών παρακολούθησης (tracking) των δραστηριοτήτων μας μπορεί να «σκοτώσει» την απόλαυση που αποκομίζουμε από αυτές, αναφέρουν αμερικανοί επιστήμονες.

Σε μία σειρά κλινικών μελετών διαπίστωσαν ότι η χρήση τέτοιου είδους συσκευών απ’ όσους περπατούν, διαβάζουν ή ζωγραφίζουν, μετατρέπουν τα ευχάριστα χόμπι σε υποχρεώσεις – και όταν συμβεί αυτό, είναι ορατός ο κίνδυνος να τα εγκαταλείψει κανείς επειδή θα τα βαρεθεί.

Η όλη έρευνα, που έχει γίνει αποδεκτή για δημοσίευση στην επιθεώρηση «Journal of Consumer Research», πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες του Πανεπιστημίου Duke, στη Βόρεια Καρολίνα.

Στο πρώτο πείραμα, η καθηγήτρια Μάρκετινγκ δρ Τζόρνταν Έτκιν και οι συνεργάτες της, ζήτησαν από 95 φοιτητές να καταγράφουν τις σκέψεις που έκαναν εν όσο περπατούσαν στη διάρκεια μιας ημέρας.

Στους μισούς από αυτούς δόθηκε ένα ποδόμετρο (σ.σ. είναι συσκευή που καταγράφει τον αριθμό των βημάτων) με καλυμμένη την οθόνη, ώστε μόνο οι ερευνητές να ξέρουν πόσο θα περπατούσαν.

Στους άλλους μισούς προσφέρθηκε η δυνατότητα είτε να φορέσουν το ποδόμετρο και να καταγράφουν τακτικά οι ίδιοι τον αριθμό των βημάτων που έκαναν είτε να μην το φορέσουν καθόλου.

Όπως ανακοίνωσαν οι ερευνητές, όσοι κατέγραφαν μόνοι τα βήματά τους έτειναν να περπατούν περισσότερο, αλλά δήλωσαν πως απόλαυσαν λιγότερο την εξόρμησή τους, παρότι είχαν αυτοβούλως επιλέξει να χρησιμοποιήσουν την συσκευή.

Σε ένα επόμενο πείραμα, οι ερευνητές είπαν σε 100 άλλους εθελοντές να φορέσουν από ένα ποδόμετρο, το οποίο μπορούσαν να το ελέγχουν όποτε και αν ήθελαν.

Το 71% των εθελοντών είπαν ότι το έλεγχαν τακτικά – προφανώς επειδή «είμαστε περίεργα όντα και η παρακολούθηση είναι ιδιαιτέρως ελκυστική για εμάς», όπως είπε η δρ Έτκιν.

Και σε αυτή την περίπτωση, οι εθελοντές που ήλεγχαν τακτικά τα βήματά τους περπάτησαν περισσότερο, αλλά το απόλαυσαν λιγότερο. Ανέφεραν επίσης ότι το περπάτημα έμοιαζε περισσότερο με δουλειά παρά με ψυχαγωγία, ενώ στο τέλος της ημέρας ένιωθαν λιγότερο ικανοποιημένοι.

Ανάλογα ευρήματα είχαν και τέσσερις ακόμα μελέτες, με σχεδόν 700 εθελοντές, οι τρεις εκ των οποίων εστιάσθηκαν στο διάβασμα και η μία στην ζωγραφική.

«Τα ευρήματα αυτά γενικώς υποδηλώνουν ότι οι καταγραφές των δραστηριοτήτων μπορούν να αυξήσουν την ενασχόλησή μας με αυτές. Ωστόσο όταν η καταγραφή είναι συχνή και αρχίζουμε να θέτουμε στόχους που πρέπει να επιτευχθούν, οι δραστηριότητες αλλάζουν χαρακτήρα διότι χάνουν την απόλαυση που κάποτε μας προσέφεραν», δήλωσε η δρ Έτκιν.

Επιμέλεια: Ρούλα Τσουλέα
Τα Νέα