Ραδιοτηλεόραση
Από την Αλεξάνδρα Κουτσοπούλου
Τεύχος 2156 – 10-16 Ιουνίου 2011
Τις πληροφορίες μας δίνει η Αλεξάνδρα Καππάτου, ψυχολόγος – παιδοψυχολόγος και συγγραφέας
Κινούμενοι σκελετοί. Πολλές γυναίκες, κυρίως κατά την περίοδο της εφηβείας, υποβάλλουν τον εαυτό τους σε ασιτία, με αποτέλεσμα , αρκετά συχνά, να προσβάλλονται από το σύνδρομο της ψυχογενούς ανορεξίας με επικίνδυνες συνέπειες για την υγεία τους.
Αποτελεί διαταραχή της διατροφικής συμπεριφοράς σε σχέση με τον έλεγχο του βάρους. Εμφανίζεται κυρίως σε έφηβες και νεαρές γυναίκες, ηλικίας 12 -18 ετών , χωρίς να αποκλείεται η εμφάνισή της και σε μεγαλύτερη ηλικία. Υπάρχουν δυο τύποι νευρογενούς ανορεξίας.
-Στέρηση τροφής
-Βουλιμική λήψη τροφής και στη συνέχεια πρόκληση εμετού, λήψη διουρητικών ή και καθαρτικών .
Ποια τα συμπτώματα της νόσου;
-Φόβος για υπερβολικό βάρος, παρά το γεγονός ότι είναι κάτω από την κανονική κλίμακα.
-Άρνηση διατήρησης του βάρους στα κανονικά επίπεδα.
-Ο δείκτης μάζας σώματος είναι ίσος ή μικρότερος του 1,75.
-Απουσία εμμήνου ρύσεως για περίπου τρεις συνεχόμενους μήνες.
Αρχικά, η νόσος δεν γίνεται συνήθως αντιληπτή από το περιβάλλον. Εκδηλώνεται με δυσαρέσκεια για την εξωτερική εμφάνιση και υπάρχει επιθυμία για δίαιτα, που συναντώνται στο 90% των κοριτσιών στην εφηβεία. Σταδιακά, η έφηβη μπορεί να παρουσιάσει μονομανία για το φαγητό.
Ποιοι παράγοντες ενοχοποιούνται;
-Μητέρα ή αδερφή με ιστορικό ψυχογενούς ανορεξίας.
-Άτομο υπάκουο, πρότυπο συμπεριφοράς, τελειοθηρικό, αλλά στην εφηβεία εμφανίζει εξαιρετικά έντονο θυμό ή άρνηση.
-Φόβος ή αποστροφή για τη σεξουαλικότητα που ξεκινάει σ’ αυτή την ηλικία.
-Προβλήματα ανάμεσα στους δυο γονείς ή μετά από διαζύγιο σε μεγαλύτερες γυναίκες.
-Έντονη καταπίεση εκ μέρους των γονέων, σε περίοδο εξετάσεων.
-Διακοπή δεσμού με σύντροφο.
Tip. Η έφηβη, στην προσπάθεια της να φτάσει το πρότυπο μοντέλου- γυναίκα που προβάλλουν τα μέσα ενημέρωσης και εκφράζεται από γυναίκες με πολύ αδύνατο σώμα, αυτοεπιβάλλεται σε ασιτία με αποτέλεσμα να προσβάλλεται από τη νόσο.
Υπάρχει θεραπεία;
Οι ανορεξικοί ασθενείς έχουν ανάγκη ψυχιάτρου – ψυχολόγου, διατροφολόγου και παθολόγου με βασικό στόχο την αποκατάσταση της θρέψης του ασθενούς. Σε βαριές περιπτώσεις απαιτείται νοσηλεία, όπου είναι αναγκαία η σίτιση και η ενυδάτωση.