Πολλά παιδιά φοβούνται τόσο πολύ τους «νταήδες» που δεν εξομολογούνται ούτε στους γονείς τους τις αγωνίες τους, πιστεύοντας ότι κανείς δεν μπορεί να τα βοηθήσει. Άλλες φορές πάλι φοβούνται ότι, αν μιλήσουν, οι επιθετικοί συμμαθητές τους θα τα κατηγορήσουν επιπλέον για «κάρφωμα», οπότε η θέση τους θα γίνει ακόμα πιο δύσκολη. Επίςης μερικές φορές φοβούνται ότι οι γονείς θα τα μαλώσουν λέγοντας: «Πώς το επέτρεψες αυτό;» ή «Καλά σου κάνουν τέτοιος δειλός που είσαι…».

Το παιδί μπορεί να είναι θύμα εκφοβισμού αν παρατηρείτε:
• Αλλαγή στη συμπεριφορά του χωρίς εμφανή λόγο, δείχνει στενοχωρημένο, ανήσυχο, άκεφο, επιθετικό.
• Παρουσιάζει άρνηση να πάει στο σχολείο και προφασίζεται κοιλόπονο ή ναυτία ή άλλα ψυχοσωματικά προβλήματα, προκειμένου να αποφύγει να βρεθεί με τα άτομα που τον εκφοβίζουν.
• Φοβάται να πάει μόνο στο σχολείο, ή αλλάζει διαδρομή, ή συχνά παρακαλεί τους γονείς να το πάνε με το αυτοκίνητο ή με άλλον τρόπο.
• Κάνει συχνές απουσίες.
• Έχει διαταραχθεί ο ύπνος του και η διατροφή του – αλλαγές στις συνήθειές του.
• Παρουσιάζει πτώση στη βαθμολογία του.
• Στα διαλείμματα κρύβεται ή πηγαίνει κοντά στους δασκάλους που επιτηρούν στο προαύλιο του σχολείου.
• Γυρίζει σπίτι με λερωμένα ή σκισμένα ρούχα ή του λείπουν προσωπικά αντικείμενα.
• Δεν συμμετέχει σε σχολικές εκδηλώσεις ή εκδρομές.
• Ζητά συχνά χρήματα από τους γονείς γιατί δήθεν τα χάνει.
• Δεν το καλεί κανένας συμμαθητής σε πάρτυ και το ίδιο δηλώνει ότι δεν του αρέσει για συντροφιά κανένα παιδί από το σχολείο.
• Αρχίζει να τραυλίζει.
• Δείχνει φόβο να χρησιμοποιήσει το κινητό του και ζητά να αλλάξει αριθμό κ.ά.

Διαβάστε περισσότερα για τον σχολικό εκφοβισμό στο βιβλίο της Α. Καππάτου «Οι γονείς κάνουν τη διαφορά». Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας.