Τα ερωτήματα είναι πολλά: Θα τα πάμε καλά με τα παιδιά; Μια τέτοια σχέση μπορεί να προχωρήσει;
Όσο κι αν αυτή η κατάσταση σας φαίνεται δύσκολη ή πολύπλοκη, με σωστούς χειρισμούς, ειλικρίνεια, σταθερότητα και αποφασιστικότητα μπορούν να ξεπεραστούν οι οποιεσδήποτε δυσκολίες.
Kάθε άνθρωπος δικαιούται στη ζωή μια νέα ευκαιρία στην ευτυχία.
Γενικές πληροφορίες
Αρχικά πρέπει καθένας από τους δύο συντρόφους να ξεκαθαρίσει τις προσδοκίες του από τον νέο γάμο. Θέλουν να συμβιώσουν και ο ένας να στηρίζει τον άλλο, όχι όμως να γίνουν «εξίσου γονείς» στα προϋπάρχοντα παιδιά; Σκέφτονται να αποκτήσουν παιδιά από τη συνένωσή τους και να ενσωματώσουν στη νέα τους οικογένεια τα παιδιά από τους προηγούμενους γάμους;
Tις περισσότερες φορές οι δεύτεροι γάμοι γίνονται με το σκεπτικό «θα τα βρούμε στην πορεία». Οι βασικές αρχές της νέας οικογένειας όμως πρέπει να είναι προαποφασισμένες, διαφορετικά στην πορεία θα υπάρξουν διαφωνίες, απογοητεύσεις ή και συγκρούσεις. H συζήτηση με τα παιδιά τους είναι απολύτως απαραίτητη. O έφηβος έχει ανάγκη να γνωρίζει και να νιώθει ότι τίποτε και κανένας δεν μπορεί να αλλάξει την αγάπη που δέχεται από τον γονιό του.
O δεύτερος ή ο τρίτος γάμος μπορεί να αποτελεί ευκαιρία για προσωπική ευτυχία του γονιού, αλλά σε καμία περίπτωση δεν σας απαλλάσσει από τις υποχρεώσεις προς τα παιδιά σας. Μπορεί ωστόσο να σας προσφέρει ηρεμία και ικανοποίηση, ώστε να αντιμετωπίζετε πιο σωστά και με λιγότερη δυσκολία τις υποχρεώσεις που ήδη είχατε.
Σε αυτές τις περιπτώσεις τα παιδιά του πρώτου γάμου συμβιώνουν ξαφνικά με έναν ξένο άνθρωπο, το παιδί του αλλά και τους συγγενείς του, για τους οποίους, στην αρχή ειδικά, νιώθουν αδιάφορα ή και αρνητικά αισθήματα. Εκείνο που προέχει είναι ο έφηβος να ξέρει πού πραγματικά ανήκει. Aν οι βιολογικοί γονείς κρατήσουν προσεκτικά τις ισορροπίες, το παιδί θα συνεχίσει να αισθάνεται κοντά του τον βασικό πυρήνα της δικής του οικογένειας και θα αποδεχτεί τους υπόλοιπους συγγενείς, με κάποιους μάλιστα μπορεί να δεθεί περισσότερο.
Οι έφηβοι, πολύ περισσότερο από τα μικρότερα παιδιά, θα «δοκιμάσουν» τον/τη νέο/α σύντροφο, θα συγκρίνουν και πιθανώς κάποιες φορές θα τον/την απορρίψουν.
Ελάχιστα ενδιαφέρει τον έφηβο να αγαπήσει τον/τη νέο/α σύντροφο του γονιού του. Aυτό που τον απασχολεί κυρίως είναι: «Θα μου λέει τώρα τι να κάνω…» ή «Θα αρχίσει να μου κάνει παρατηρήσεις για το ντύσιμό μου, τους φίλους μου, το δωμάτιό μου, το σχολεί-ο…».
Τι σας προτείνω
Αν ο δεύτερος γάμος γίνεται πάνω στην εφηβεία του παιδιού σας, καλό είναι να σκεφτείτε ρεαλιστικά.
Nα συμφωνήσετε με τον νέο σας σύντροφο ότι θα στηρίζετε ο ένας τον άλλο, όχι όμως απαραίτητα ως γονείς των παιδιών που έχετε από τους προηγούμενους γάμους σας.
O βιολογικός γονιός πρέπει να κρατήσει τις γονικές ευθύνες και να μην προσπαθήσει να μοιραστεί τη γονεϊκή εξουσία με τον νέο του σύντροφο.
Παράλληλα, να καλλιεργήσει σχέσεις κατανόησης και σεβασμού ανάμεσα στον/στη νέο/α σύζυγο και στο παιδί του.
Ανάμεσα στον/στη δεύτερο/η σύζυγο και στο παιδί από τον πρώτο γάμο είναι πολύ πιθανό να αναπτυχθεί σταδιακά τρυφερότητα και φιλία, αλλά όχι απαραίτητα και βαθιά γονική αγάπη.
Ο βιολογικός γονιός είναι απαραίτητο να καταβάλει μεγαλύτερη προσπάθεια ώστε να περνά χρόνο μόνος/η με το παιδί του/της και να κάνουν μαζί πράγματα που είχαν συνηθίσει να κάνουν πριν από τον νέο γάμο.
Ακόμα κι αν ο άλλος βιολογικός γονιός του εφήβου σας έχει πεθάνει ή δεν ήταν, για άλλους λόγους, ποτέ παρών επί της ουσίας, μην βιαστείτε να επιβάλετε τον πατρικό ή μητρικό ρόλο του/της
νέου/ας συντρόφου σας στο παιδί.
Eπιπλέον, αν ο απών γονιός μετέχει έστω και εν μέρει στην ανατροφή του παιδιού, τότε ο δεύτερος σύζυγος δεν πρέπει να αναλάβει τον ρόλο του γονιού.
Ο/Η νέος/α σύζυγος μπορεί να υποκαταστήσει το κενό της απουσίας του βιολογικού γονιού για το παιδί σας μόνο εφόσον η αντίστοιχη «θέση» είναι πραγματικά εντελώς κενή. Eίναι εύλογο ότι αυτό πρέπει να το επιθυμεί τόσο το παιδί όσο και ο νεοεισερχόμενος στην οικογένεια.
Στην περίπτωση χηρείας, η θέση του απόντα γονιού δεν υποκαθίσταται εύκολα. Tο παιδί διατηρεί αναμνήσεις από τον γονιό του και αντιδρά έντονα σε κάθε προσπάθεια αντικατά-στασης. Mπορεί να δεχτεί αρχικά το νέο πρόσωπο ως σύντροφο του γονιού που ζει, αλλά όχι και ως γονιό.
Ένας έφηβος 15 ετών δεν μπορεί ξαφνικά να πει «μαμά» μια γυναίκα που απλώς παντρεύτηκε τον πατέρα του. Tο παιδί θέλει κατά βάθος να αισθάνεται πάντα παρούσα τη βιολογική μητέρα του.
Aν το θελήσει το ίδιο, τότε μόνο θα αποκαλέσει κάποια στιγμή με δική του πρωτοβουλία «μητέρα» τη σύζυγο του πατέρα του ή «πατέρα» τον σύζυγο της μητέρας του.
Από το βιβλίο μου «Εμπιστευτείτε τους εφήβους, εμπιστευτείτε τη ζωή!»
Η φωτογραφία είναι από το διαδίκτυο