momyz
Δεν είναι πια νήπιο, δεν έπαψε όμως να είναι παιδί… Απαιτεί ωστόσο να του συμπεριφέρεστε όπως σ’ έναν ενήλικα, οπότε εσείς πρέπει τώρα να γίνετε πιο ευέλικτη και διαλλακτική!
Ήρθε και για εσάς η στιγμή να συνειδητοποιήσετε πώς αυτό το πλασματάκι που μέχρι χθες δεν ξεκολλούσε από… τη φούστα σας, θέλει πλέον να αυτονομηθεί! Στα μάτια σας φαντάζει, βέβαια, πολύ ευάλωτο, όμως, όπως υπογραμμίζει η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου στο βιβλίο της «Γνωρίστε το παιδί σας» (εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί), «μέχρι τα 5-6 του χρόνια έχει ήδη διανύσει μια μεγάλη διαδρομή: επιλέγει μόνο τους φίλους και τα ενδιαφέροντά του, είναι σχεδόν ανεξάρτητο στην καθημερινή του ζωή και, σε κάθε περίπτωση, αντανακλά το μελλοντικό του προφίλ». Χρόνο με το χρόνο δε, οι αλλαγές γίνονται σημαντικότερες…
•Στην ηλικία των 7 ετών «βλέπει» τη μαμά του μέσα από μια νέα, πιο διευρυμένη οπτική. Πολλές φορές προσκολλάται στη δασκάλα του, επεκτείνει τις κοινωνικές του σχέσεις και αρχίζει ν’ αναζητά απαντήσεις σε περισσότερα -κυρίως… πονηρά- «γιατί».
•Στην ηλικία των 8 ετών, είναι πιο υπεύθυνο για τις πράξεις του, ωστόσο, υπάρχουν στιγμές που ακόμα κι η πιο ελαφριά «κατηγορία» ή «αδικία» το κάνουν να επαναστατεί! Διαμορφώνει τις δικές του απόψεις, με αποτέλεσμα. το «καλό» και το «κακό» να μην ορίζονται πια απ’ ό,τι υποστηρίζουν οι γονείς.
•Στην ηλικία των 9 ετών, το προσωπικό κίνητρο κυριαρχεί! Τώρα ξεκινά η μετάβαση στην ωριμότητα, οπότε απαιτεί λιγότερη προσοχή κι εκδηλώσεις τρυφερότητας από τη μητέρα του, ενώ είναι πολύ ευαίσθητο στις κριτικές που προέρχονται από τον πατέρα του και αγωνιά να «απελευθερωθεί».
•Από τα 10-12 χρόνια του, αντιδρά στην οικογενειακή αυστηρότητα, αναγνωρίζοντας ότι όσο αναπτύσσει πρωτοβουλίες τόσο γίνεται δημοφιλές και εντάσσεται με επιτυχία στην έννοια της ομαδικής ζωής. Στο στάδιο της προεφηβείας έρχεται επίσης σε συχνή αντιπαράθεση με τους μεγαλύτερούς του, στην προσπάθειά του να δημιουργήσει το δικό του σύστημα αξιών και να ανεξαρτητοποιηθεί.
Ποια πρέπει να είναι, λοιπόν, η δική σας «γραμμή»;
Ν’ αποδεχτείτε το γεγονός ότι έπαψε να είναι «μικρό», να συνεχίσετε να του βάζετε κανόνες, αλλά να μην το «πνίγετε» ούτε να το «πρεσάρετε» πολύ. Προσπαθήσετε ν’ αναπτύξετε μαζί του μια σχέση εμπιστοσύνης, για να ελαχιστοποιήσετε τον κίνδυνο να σας… απομυθοποιήσει νωρίς!
Χρήσιμες Συμβουλές
Ό,τι πιο δύσκολο έχετε ν’ αντιμετωπίσετε τα επόμενα χρόνια, είναι η αίσθηση ότι το παιδί συνεχώς σας αμφισβητεί! Συνηθίστε στην ιδέα, αλλά μην καταθέσετε τα όπλα και «κρατήστε» στο μυαλό σας τα εξής:
1. Όταν «ανεχόμαστε» κάποια ασήμαντα πράγματα, έχουμε περισσότερες πιθανότητες να εισακουστούμε στα σημαντικότερα αποφύγετε, λοιπόν, τα περιττά «όχι» και «μη»!
2. Τα μη λεκτικά μηνύματα έχουν πολύ ισχυρή επίδραση στην παιδική ψυχή ακόμα κι ένα βλέμμα μπορεί να το πάρει ως έλλειψη αγάπης, συμπαράστασης ή αποδοχής.
3. Αντιμετωπίστε το ως «ίσο προς ίσο», μην το υποτιμάτε, ενισχύστε την αυτοεκτίμησή του και, με κάθε τρόπο, επιτρέψτε του να εκφραστεί.