Οι Gen Z σε λοξοκοιτούν αν δεν πηγαίνεις στον ψυχολόγο; Τι μας είπαν όσοι κάνουν ψυχοθεραπεία 22/02/2025
Λυδία Καραθανάση
Τι λέει η Αλεξάνδρα Καππάτου αλλά και άνθρωποι που κάνουν θεραπεία
Τελικά τι είναι αυτό που μπορεί να σε στείλει στην πόρτα του γραφείου ενός ψυχολόγου; Μια απώλεια; Ένας έρωτας που «πήρε» λάθος δρόμο; Μία αποτυχία; Μία κρίση πανικού; Ότι δεν ξέρεις πώς να πεις στους γονείς σου ότι είσαι gay;
Όλα αυτά δημιουργούν διάφορες συμπεριφορές και συναισθηματικές καταστάσεις που μοιάζουν με λαβύρινθο. Λαβύρινθο που είτε φτιάξαμε μόνοι μας είτε μας τον επέβαλαν, όπως λέει και ένα γνωστό τραγούδι.
Ανήκω στη Generation Z και αν κάτι με έστειλε στον ψυχολόγο, είναι σίγουρα κάποιος μπερδεμένος σαν δορυφόρος του Google Maps που έχει χάσει το σήμα… έρωτας.
Κάποια στιγμή, σε μια κουβέντα που έμοιαζε απλώς εξομολογητική απέναντι σε φίλους, ένιωσα ότι οι συνομήλικοί μου με λοξοκοιτούσαν που δεν έκανα ψυχοθεραπεία. Το ίδιο όμως έκαναν και οι Millennials. Ήταν λες και τους έλεγα ότι δεν έχω κάνει ποτέ γυμναστική.
Άραγε η Gen Z και οι Millennials κοιτάζουν στραβά όσους δεν έχουν κάτσει απέναντι από έναν ψυχοθεραπευτή να μιλήσουν για τα σκοτάδια τους ή τις δυσκολίες τους;
Για τις συχνές και άδικες τιμωρίες που τους έβαζαν όταν ήταν μικροί ο μπαμπάς και η μαμά; Για εκείνον ή εκείνη που τους φέρθηκε κακοποιητικά σε μία σχέση; Για τη δυσκολία τους να συνδεθούν με κάποιον ή κάποια.
Κάποτε ήταν ταμπού το να πηγαίνεις στον ψυχολόγο. Αλλά ρόδα είναι και γύρισε. Γιατί τώρα κάποιοι μπορεί να θεωρούν ότι είναι ταμπού να μην πηγαίνεις.
Συνάντησα την ψυχολόγο Αλεξάνδρα Καππάτου, η οποία μού ανέλυσε όλους τους λόγους που πλέον όλο και περισσότεροι άνθρωποι αναζητούν τη βοήθεια ειδικού.
Συνάντησα όμως και ανθρώπους που κάνουν ψυχοθεραπεία. Τους ρώτησα με ποια αφορμή ξεκίνησαν το ταξίδι της ψυχοθεραπείας, αν έχουν βοηθηθεί και φυσικά αν «κοιτάζουν κάπως» όσους δεν πάνε στον ψυχολόγο.
Στέλλα (38): «Να βελτιώνεις εσένα για να βελτιωθεί και η κοινωνία»
«Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία πριν 10 χρόνια σχεδόν και είναι από τα πιο δύσκολα αλλά όμορφα κατεκτημένα μονοπάτια που περπάτησα στη ζωή μου. Κλισέ αλλά αλήθεια.
Η αφορμή που με οδήγησε εκεί – o ξαφνικός θάνατος του μπαμπά μου σε τροχαίο – συζητήθηκε πολύ αργότερα. Μέσα από τη διαδικασία κατάλαβα πλάνες, λαχτάρες, αδυναμίες και αλήθειες, δικές μου και των άλλων.
Ο ψυχολόγος δεν θα σου λύσει τα προβλήματα αλλά θα σε βοηθήσει να σε βοηθήσεις. Η διαδικασία πονάει γιατί σε φέρνει αντιμέτωπο με τον εαυτό σου, με τραύματα ψυχικά, με τοξικότητες του περιβάλλοντος στο οποίο ζεις και διαγενεαλογικά ζητήματα.
Οφείλεις στον εαυτό σου να αντέξεις. Να το περπατήσεις και να το αντέξεις για να νιώσεις μετά γαλήνη. Όχι ευτυχία, ούτε δυστυχία, γιατί και τα δύο αυτά είναι ακραία συναισθήματα.
Ισορροπία να επιδιώκεις και όταν το κατακτήσεις και σε γνωρίσεις θα δεις πόσο πληγωμένοι και διστακτικοί είναι οι άνθρωποι γύρω σου, πόσο πονηροί είναι οι καιροί που ζούμε και πόσο σπάνιο είναι το αληθινό και το κατάλληλο που σου ταιριάζει.
Κάπου εκεί θα συνειδητοποιήσεις το πόσο δύσκολο είναι να χωρέσεις στο σύνολο. Όμως σε εκείνη τη στιγμή θα καταλάβεις την αντοχή, τη δύναμή σου, τη μοναδικότητά σου και την ευθύνη που έχεις, τόσο απέναντί σου όσο και απέναντι στην κοινωνία.
Να βελτιώνεις εσένα για να βελτιωθεί και εκείνη μέσα από σένα, μέσα από εμένα, μέσα από εμάς».
Χρήστος (27): «Ήταν επιτακτική ανάγκη»
«Είχα φτάσει σε σημείο που ήταν επιτακτική ανάγκη καθώς είχα πολλές κρίσεις πανικού και ήμουν δυσλειτουργικός στην καθημερινότητά μου.
Ήξερα περίπου τι μου συμβαίνει, αλλά δεν μπορούσα να το ορίσω και να βρω τη ρίζα του, ώστε να δουλέψω πάνω σε αυτό.
Δεν κοιτάω περίεργα όσους δεν συμβουλεύονται ειδικό, αλλά σίγουρα εκτιμώ πολύ όποιον το κάνει επειδή σημαίνει πως επιδιώκει μια αλλαγή. Έχει αναγνωρίσει κάτι που δεν του αρέσει και είναι διατεθειμένος να το αλλάξει με όποιο κόστος».
Αύρα (32): «Πράγματα που θεωρούσες φυσιολογικά, ίσως σου έχουν κάνει κακό»
«Κάνω ψυχοθεραπεία πέντε χρόνια τώρα και είναι μία μοναδική και υπέροχη εμπειρία παρότι πολλές φορές είναι επίπονη.
Στην αρχή αρνείσαι να δεις κάποια πράγματα αλλά με τον καιρό και μέσα από τις ερωτήσεις που σου κάνει ο ψυχαναλυτής, βέβαια εξαρτάται και από την προσέγγιση που ακολουθεί, ανακαλύπτεις πράγματα για τον εαυτό σου, για τους γύρω σου, για την οικογένειά σου, που ούτε καν είχες φανταστεί.
Η αλήθεια είναι ότι εγώ ξεκίνησα όχι σε μία δύσκολη περίοδο της ζωής μου. Ξεκίνησα όταν άρχισα να είμαι καλά οικονομικά και ήμουν καλά ψυχολογικά γιατί ήθελα να βελτιώσω κάποια πράγματα σε μένα για να είμαι πιο χαρούμενη και πιο λειτουργική.
Ήθελα να σπάσω κάποια μοτίβα που είχα στη ζωή μου τα οποία αφορούν περισσότερο τις σχέσεις μου με τους άλλους.
Στην αρχή νιώθεις λες και καταρρέει όλη η ζωή σου, γιατί πράγματα που θεωρούσες φυσιολογικά και κυρίως στον τρόπο που μεγάλωσες καταλαβαίνεις ότι ίσως σου έχουν κάνει κακό.
Στην αρχή θυμώνεις, όμως, το καλό είναι ότι με τα χρόνια αρχίζεις να αποδέχεσαι τους γύρω σου και βλέπεις ότι ο τρόπος που βλέπεις τον κόσμο είναι κυρίως εσωτερικός. Έχει να κάνει με σένα και όχι με τους άλλους.
Δεν κοιτάω περίεργα όσους δεν κάνουν ψυχοθεραπεία, απλώς διαπιστώνω ότι τις περισσότερες φορές βρισκόμαστε σε διαφορετικό μήκος κύματος και ότι κάποια πράγματα που εγώ τα έχω ανακαλύψει μέσω της ψυχοθεραπείας εκείνοι δεν μπορούν να τα δουν με εκείνο τον τρόπο.
Αλλά και πάλι σε αυτό σε βοηθάει η ψυχοθεραπεία, διότι σε κάνει να καταλαβαίνεις ότι εκείνοι δεν έχουν κάνει την ίδια δουλειά με σένα.
Κάπου εδώ να τονίσουμε ότι υπάρχει μεγάλο έλλειμμα στην χώρα μας σε αυτό τον τομέα γιατί πιστεύω ότι θα έπρεπε να υπάρχει δωρεάν ψυχοθεραπεία για όσους το χρειάζονται από πολύ μικρή ηλικία.
Να μην θεωρείται είδος πολυτελείας και παράλληλα να υπάρχει νοοτροπία ότι όπως το σώμα νοσεί έτσι και η ψυχή χρειάζεται την φροντίδα της»
Αργυρώ (41): «Είναι σαν να έχεις ίωση και σου δίνουν λάθος χάπι»
«Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία το 2023 γιατί πάθαινα κρίσεις πανικού. Είναι ένα ταξίδι επίπονο και πολυέξοδο αλλά το κάνεις για σένα. Πρέπει να ξεχάσεις ό,τι έχεις μάθει.
Με έχει βοηθήσει πολύ, αλλά είναι σημαντικό να βρεις το σωστό ψυχοθεραπευτή, αλλιώς το αποτέλεσμα μπορεί να είναι η απόλυτη καταστροφή. Είναι σαν να έχεις ίωση και σου δίνουν λάθος χάπι».
Μαριάννα (27): «Μέχρι και σήμερα θυμάμαι την κρίση πανικού που έπαθα το 2017»
«Για πολλά χρόνια σκεφτόμουν να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία, σκεπτόμενη όμως τον οικονομικό παράγοντα (καθώς δούλευα τετράωρη παίρνοντας 350 ευρώ) και μήπως οι γύρω μου θεωρήσουν ότι είμαι «προβληματικό» άτομο δίσταζα.
Παρόλο που εγώ ποτέ δεν θα σκεφτόμουν κάτι τέτοιο για έναν άνθρωπο που κάνει συνεδρίες με έναν ειδικό, φοβόμουν τι θα σκεφτούν οι άλλοι για μένα.
Ωστόσο, έπειτα από μία κρίση πανικού το 2017 την οποία μέχρι και σήμερα θυμάμαι και με πιάνει φόβος δίχως να την έχω ξεπεράσει εντελώς, οδηγήθηκα τελικά στην πολυπόθητη απόφαση να αποταθώ σε ειδικό.
Αρχικά ξεκίνησα συνεδρίες συμβουλευτικής ψυχοθεραπείας εντοπίζοντας καταστάσεις από την παιδική μου ηλικία που με διαμόρφωσαν ως ένα αγχώδες άτομο, ωστόσο στην πορεία θέλοντας να αντιμετωπίσω κυρίως τα σωματικά συμπτώματα που είχα στο σήμερα, αποτάθηκα σε ψυχολόγο γνωσιακής ψυχοθεραπείας.
Κάνοντας μία παύση ενάμιση χρόνου μέχρι και σήμερα συνεχίζω να ανακαλύπτω πράγματα για τον εαυτό μου μέσα από το ταξίδι της ψυχοθεραπείας, να εντοπίζω πράγματα και καταστάσεις που είναι δυσλειτουργικές για μένα και να κατανοώ καλύτερα γιατί και πώς αντιδρώ γύρω από το καθετί στη ζωή μου.
Εφόσον ανακαλύπτω πράγματα για τον εαυτό μου νοιώθω ότι η ψυχοθεραπεία εμένα με έχει βοηθήσει πάρα πολύ σε διάφορους τομείς της ζωής μου, πάντα αν γίνει κάποια σχετική συζήτηση ωθώ τον συνομιλητή μου να το δοκιμάσει, δίχως όμως να επιμένω.
Προφανώς και θεωρώ ότι αν κάποιος ξεκινήσει το ταξίδι της ψυχοθεραπείας μόνο καλό μπορεί να του κάνει, ωστόσο κατανοώ απόλυτα ότι ο κάθε άνθρωπος έχει τους δικούς του «μηχανισμούς» και μπορεί να νοιώθει ότι δεν χρειάζεται κάποια καθοδήγηση – βοήθεια στη ζωή του.
Δεν θα έβλεπα ποτέ αρνητικά έναν άνθρωπο που έχει επιλέξει να μην κάνει συνεδρίες ψυχοθεραπείας για τους δικούς του λόγους, θα απέφευγα συνειδητά ωστόσο έναν άνθρωπο που «κοροϊδεύει» την ψυχοθεραπεία ή που χρησιμοποιεί εκφράσεις άλλης εποχής όπως «ψυχοθεραπεία κάνουν οι τρελοί άνθρωποι».
Γιώτα (38): «Έγινα πολύ αυστηρή με τους γονείς μου»
«Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία στα 24 μου γιατί είχα αρχίσει να μπερδεύομαι και να δυσκολεύομαι πολύ με κάποιες καταστάσεις και να έχω και κάποια συμπτώματα κατάθλιψης.
Με βοήθησε πολύ αργότερα, αλλά πιστεύω ότι το πιο σημαντικό είναι να βρεις τον κατάλληλο θεραπευτή. Γιατί μπερδεύεται λίγο ο κόσμος, άλλο η ψυχοθεραπεία, άλλο η ψυχανάλυση. Η κάθε μορφή ψυχοθεραπείας έχει το δικό της σύστημα. Είναι ανάλογα τι σου ταιριάζει.
Πέρασα από αρκετούς ψυχοθεραπευτές μέχρι να βρω αυτόν που μου ταιριάζει.
Τώρα πια δεν κάνω κάθε βδομάδα, είμαι σε μια φάση συντήρησης, μία φορά το μήνα.
Στην αρχή είναι αρκετά επώδυνο, μπορεί να σοκαριστείς με πράγματα που ήταν μπροστά στα μάτια σου και δεν τα έβλεπες.
Μπορεί να γίνεις πιο επιθετικός και πιο αυστηρός με τους άλλους στην αρχή και ειδικά με τους γονείς σου. Εγώ έγινα πολύ αυστηρή με τους γονείς μου. Όμως μετά περνάς στο στάδιο της αποδοχής.
Είναι θλιβερό, όμως αληθινό, να βασανιζόμαστε από τα παιδικά τραύματα στα 40. Κάποια στιγμή πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε και να τα λύνουμε αυτά τα θέματα.
Στις μέρες μας κανείς δεν λέει ότι όποιος πάει σε ψυχολόγο δεν είναι καλά. Όταν ξεκίνησα εγώ ήταν λίγο ταμπού, πριν 15 χρόνια δεν ήταν τόσο συνηθισμένο.
Πλέον δεν σε κοιτάζουν με έκπληξη ή στραβά μάτια αντίθετα με θαυμασμό.
Έπρεπε να υπάρχει στα σχολεία, να είναι στην εκπαίδευσή μας. Είναι σημαντικό να έχουμε μια γνώση ψυχολογίας, να καταλαβαίνουμε πράγματα.
Πρέπει να ωριμάσει μέσα σου η ιδέα για να πας, πολλοί δεν πάνε γιατί ξέρουν ότι θα ξεβολευτούν».
Στέφανος (25): «Δεν ήθελα να το πω παρά μόνο στο στενό μου κύκλο»
«Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία γιατί είχα προβλήματα διαχείρισης άγχους. Δεν ήθελα ποτέ να το δείξω ή να το πω, παρά μόνο στον πολύ στενό μου κύκλο. Είναι πολύ σημαντικό να προσέχουμε τον εαυτό μας και αν βλέπουμε κάτι να το ψάχνουμε».
Χριστιάννα (29): «Πρέπει να βρεις τον ψυχοθεραπευτή που θα σου ταιριάξει»
«Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία λόγω διατροφικών διαταραχών και με βοήθησε πάρα πολύ. Το σημαντικότερο σε αυτή τη διαδικασία είναι να βρεις τον ψυχοθεραπευτή που θα σου ταιριάξει. Κοιτάζω στραβά όσους δεν κάνουν ψυχοθεραπεία επειδή πιστεύουν ότι δεν το χρειάζονται».
«Η ψυχική υγεία των νέων επιβαρύνεται»
«Πράγματι τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγαλύτερη άνεση από τους νέους να αναγνωρίσουν και να αποδεχθούν ότι χρειάζονται βοήθεια και να απευθυνθούν σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας με αφορμή διάφορες δυσκολίες που βιώνουν στον συναισθηματικό τομέα, στην οικογένεια ή στις κοινωνικές σχέσεις αλλά και στην εργασία τους.
Η ψυχική υγεία των νέων, βάσει μελετών, αλλά και της κλινικής μας εμπειρίας ,δείχνει ότι επιβαρύνεται, αυξάνονται ανησυχητικά οι δείκτες του άγχους, αλλά και της κατάθλιψης», λέει αρχικά στο Reader η κυρία Καππάτου.
Και προσθέτει: «πολλοί είναι οι λόγοι που συμβαίνει αυτό ατομικοί, συναισθηματικοί αλλά και κοινωνικοί. Οι Millennials (γεννήθηκαν μεταξύ 1981 ως το 1995) μεγάλωσαν στην αφθονία και μόλις είχαν ξεκινήσει τα πρώτα επαγγελματικά τους βήματα μπήκαμε ως χώρα σε μια δεκαετή οικονομική κρίση που προκάλεσε ανασφάλεια, άγχος, πήγαν πίσω στους στόχους τους, αρκετοί μετανάστευσαν σε άλλες χώρες λόγω της ανεργίας κλπ.
Αλλά και η γενιά Ζ ( γεννήθηκαν μεταξύ 1995 και 2012), βίωσε τις συνέπειες της πολυετούς οικονομικής κρίσης το έντονο άγχος των γονέων και την αγωνία που τους κατέτρυχε για το αν θα καταφέρουν να διατηρήσουν την εργασία τους και να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις των παιδιών τους.
Μετά είχαμε μια σοβαρή υγειονομική κρίση τον covid που κράτησε καιρό με τα γνωστά επακόλουθα. Πολλοί νέοι της Generation Z πέρασαν την εφηβεία τους ή έκαναν τα πρώτα βήματα της οικονομικής τους αυτονόμησης αυτή την περίοδο που είχε ως κύριο χαρακτηριστικό την αγωνία μήπως χάσει κάποιος την οικογένειά του, τη ζωή του από τον covid, την απομάκρυνση από φυσικές δραστηριότητες της ηλικίας, έντονο άγχος και πολύ μεγάλη ανασφάλεια.
Αλλά και διάφορα άλλα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας ενισχύουν την ανασφάλεια, το άγχος, τα ερωτηματικά ή και τον θυμό των νέων όπως πόλεμοι, φυσικές καταστροφές, προβληματισμοί για κοινωνικά ζητήματα, ή άλλα που άπτονται του αξιακού συστήματος, ανησυχία για το περιβάλλον κλπ.
Ο απόηχος όλων αυτών επηρέασε βαθιά το ψυχισμό και αποτέλεσε την αφορμή για εκτενέστερες συζητήσεις στη δημόσια σφαίρα και στις παρέες φίλων για την ψυχική υγεία.
Ειδικά στους νέους ο ρόλος του ψυχολόγου είναι γνωστός και πολύ ξεκάθαρος. Δεν αποτελεί πλέον ταμπού, έχουν άνεση να ζητήσουν βοήθεια για κάποιο θέμα ψυχικής υγείας που τους απασχολεί.
Σε αρκετές μάλιστα περιπτώσεις, έρχονται και διαβασμένοι, αφού έχουν μελετήσει για τα συμπτώματα που παρουσιάζουν και τις επιπτώσεις στη ποιότητα της ζωής τους.
Ακόμη και τα παιδιά της εφηβείας αναζητούν τη βοήθεια του ψυχολόγου. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ψυχιάτρους αλλά αναφέρομαι κυρίως στους ψυχολόγους μια και για αυτούς συζητάμε.
Είναι γενικά παραδεκτό ότι οι νέοι σήμερα δυσκολεύονται και ανησυχούν για πολλά πράγματα. Το μέλλον τους προκαλεί άγχος, οι σπουδές τους, η επαγγελματική αποκατάσταση, οι σχέσεις με τους γονείς τους, οι ερωτικές σχέσεις κ.α.».
«Πλέον η ψυχολογία δεν τρομάζει τους ανθρώπους»
«Η επιστήμη της ψυχολογίας τα τελευταία 30 χρόνια γίνεται καλύτερα αντιληπτή από το πληθυσμό και τα θέματα που άπτονται της ψυχικής υγείας δεν προκαλούν πλέον φόβο.
Οι νέοι ενημερώνονται και αναγνωρίζουν τις δυσκολίες τους καλύτερα, οπότε έχουν μεγαλύτερη άνεση να ζητήσουν βοήθεια όταν αισθάνονται σοβαρά αδιέξοδα. Οι συνηθέστεροι λόγοι που τους οδηγούν στη πόρτα του ψυχολόγου είναι το έντονο άγχος ή κάποια αγχώδης διαταραχή ή η κατάθλιψη.
Επίσης η χαμηλή αυτοεκτίμηση καθώς και οι δυσκολίες στις σχέσεις με τους συνομηλίκους ή τις ερωτικές αλλά και τις οικογενειακές, διάφορες απώλειες, χωρισμοί, η ανησυχία για το μέλλον, οι φόβοι και οι ανασφάλειες που αποτελούν τροχοπέδη στη ζωή τους, διάφορες καταχρήσεις, εκφοβισμός κ.α. .
Μην ξεχνάμε ότι ζούμε σε μία εποχή που όλοι αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν δυσκολίες στις σχέσεις, αλλά και οικονομική και επαγγελματική ανασφάλεια.
Το άγχος, η μοναξιά και τα εργασιακά αδιέξοδα σε αυτές τις γενιές συχνά γίνονται καθημερινός σύντροφος.
Η επιστήμη της ψυχολογίας αλλά και οι ψυχολογικές θεραπείες τα τελευταία 10 με 15 χρόνια δεν τρομάζουν.
Ωστόσο στον ειδικό ψυχικής υγείας δεν απευθύνεται κάποιος αν δεν έχει συγκεκριμένο αίτημα. Υπάρχουν διάφορα είδη ψυχολογικών θεραπειών που ανάλογα με το πρόβλημα ο ειδικός προτείνει την κατάλληλη προσέγγιση που θα ταιριάζει καλύτερα.
Σε κάποιες περιπτώσεις χρειάζεται και η συνδρομή ψυχιάτρου όταν τα συμπτώματα είναι βασανιστικά επηρεάζουν την καθημερινότητα και τη λειτουργικότητα του ατόμου οπότε και η φαρμακευτική βοήθεια, η οποία χορηγείται αποκλειστικά από τον ψυχίατρο, είναι αναγκαία», σχολιάζει η κυρία Καππάτου.
«Nιώθουν ότι προσπαθούν να βγάλουν το κεφάλι έξω από τον ωκεανό»
Ερωτηθείσα για το αν η ψυχοθεραπεία είναι μια επίπονη διαδικασία απαντά: «Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι κάθε άτομα που απευθύνεται σε ειδικό ψυχικής υγείας δεν είναι απαραίτητο να κάνει ψυχοθεραπεία.
Σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και μια επίσκεψη μπορεί να τον βοηθήσει και να του ανοίξει τον ορίζοντα για να διαχειριστεί ένα πρόβλημα. Όταν όμως κάποιος χρειάζεται ή αποφασίσει να κάνει ψυχοθεραπεία πρέπει οπωσδήποτε να έχει ένα τουλάχιστον συγκεκριμένο αίτημα, και να έχει διάθεση να δουλέψει με τον εαυτό του.
Είναι ένα ταξίδι στον εαυτό μας με απρόοπτα και εκπλήξεις, μια ευκαιρία για νέα ανάγνωση των βιωμάτων μας, που δίνει απαντήσεις στα εσωτερικά μας αδιέξοδα και προσφέρει ανακούφιση και λύτρωση από τα συμπτώματα που μας βασανίζουν.
Μπορεί κάποιες στιγμές σε αυτή τη διαδρομή κάποιοι να νιώσουν απελπισία, να συναντήσουν υφάλους, να αγχωθούν επειδή ακόμη δεν βλέπουν το φωτεινό φάρο της αλλαγής, ή νιώθουν ότι προσπαθούν να βγάλουν το κεφάλι έξω από τον ωκεανό και να αναπνεύσουν και πάλι βουλιάζουν ή αναγκάζονται να κολυμπήσουν.
Κάποιες φορές οι παραδοχές είναι επίπονες αλλά πάντα λυτρωτικές, απελευθερωτικές και ανακουφιστικές και το κυριότερο αποτελούν ευκαιρία να αποκτήσει κάποιος νέες δεξιότητες αλλά και στρατηγικές για τη διαχείριση διαφόρων καταστάσεων που τον δυσκολεύουν στοχεύοντας στη διασφάλιση της ψυχικής υγείας αυτού του ύψιστου αγαθού που οδηγεί στην βελτίωση της ποιότητας της ζωής».
Κάποιες βασικές πληροφορίες για όσους θέλουν να ξεκινήσουν ψυχοθεραπεία
«Η ψυχοθεραπεία δεν είναι πανάκεια, κανένας ειδικός ψυχικής υγείας όσο έμπειρος και αν είναι και όσες περγαμηνές έχει , δεν διαθέτει το μαγικό ραβδί ώστε να μας μεταμορφώσει τη ζωή χωρίς την δική μας διάθεση να επενδύσουμε στη θεραπεία μας.
Είναι μύθος ότι οι άνθρωποι απευθύνονται στον ειδικό ψυχικής υγείας χωρίς λόγο. Όσοι αναζητούν επαγγελματική βοήθεια από ψυχολόγο έχουν πάντα συγκεκριμένο λόγο ή πρόβλημα ή σύμπτωμα που τους απασχολεί ή τους ταλαιπωρεί και θέλουν να το ξεπεράσουν.
Η αλήθεια είναι ότι σήμερα οι άνθρωποι νιώθουν πιο άνετα πια να μοιράζονται την αλήθεια τους.
Τέλος κάποιες φορές ακούω από άτομα που έρχονται στο γραφείο μου ότι πήγαινα σε ψυχολόγο αλλά δεν με βοήθησε ενώ στη πραγματικότητα είχαν απευθυνθεί σε σύμβουλο ψυχικής υγείας ή coach ή ψυχοθεραπευτή κλπ, όχι όμως σε ψυχολόγο.
Για να μην υπάρχει αυτή η σύγχυση (συμβαίνει κυρίως στους ψυχολόγους, στους ψυχιάτρους είναι πολύ πιο ξεκάθαρη η κατάσταση) και να είστε βέβαιοι για τη σωστή επιλογή του ειδικού ψυχικής υγείας χρειάζεται να έχετε ενημερωθεί για τις σπουδές του, αν είναι ψυχολόγος θα είναι κάτοχος άδειας άσκησης επαγγέλματος ψυχολόγου από το υπουργείο υγείας, σε ποιο μοντέλο ψυχοθεραπείας έχει εκπαιδευτεί και γενικά όλα τα προσόντα του.
Δεν θα ξεχνάμε ότι η ψυχική μας υγεία είναι εξίσου πολύτιμη με την σωματική και χρειάζεται μεγάλη προσοχή για τη διασφάλισή τους» καταλήγει η κυρία Καππάτου.