Από την Αλεξάνδρα Καππάτου, Ψυχολόγο – Παιδοψυχολόγο

Kατά την εφηβεία τα παιδιά βρίσκονται αντιμέτωπα με πολλές αλλαγές και απαιτήσεις και το άγχος γίνεται πολύ τακτικός επισκέπτης στην καθημερινή τους ζωή.

10 τρόποι διαχείρισης

1. Εκπαιδεύστε το παιδί να αξιολογεί τα στρεσογόνα γεγονότα. Με αυτό τον τρόπο μετριάζει το αίσθημα της απειλής.

2. Προτρέψτε το να λέει «Θα τα καταφέρω». Όσο απλοϊκό κι αν σας φαίνεται, η επανάληψη μιας θετικής φράσης πολλές φορές λειτουργεί θετικά.

3. Είναι σημαντικό να επιμερίζει τα καθήκοντα που του φαίνονται τεράστια σε μικρότερα τμήματα ώστε να τα αντιμετωπίζει πιο εύκολα.

4. Να εστιάζει την προσοχή του στο πρόβλημα και όχι στα συναισθήματα που του γεννά. 

5. Να βεβαιώνεστε ότι το παιδί σας έχει «φορτωθεί» τόσα όσα αντέχει και ότι επιπλέον του περισσεύει χρόνος για να είναι παράλληλα και έφηβος.

 6. Προτρέψτε το να έχει μικρές «διαφυγές». Aν νιώθει πολύ άγχος, ίσως χαλαρώσει τηλεφω-νώντας σε κάποιον φίλο ή ακούγοντας για λίγο μουσική.

7. Eνθαρρύνετε τις αθλητικές δραστηριότητες, χωρίς όμως να το πιέζετε. Oι έφηβοι που αθλούνται έχουν καλύτερες επιδόσεις σε όλους τους τομείς – στους βαθμούς, στις κοινωνικές σχέσεις κ.λπ.

8. Προσέχετε όσο μπορείτε τη διατροφή του. Aν πίνει καφέδες, καθιερώστε στο σπίτι τη χρήση ντεκαφεϊνέ.

9. Όταν το κορίτσι ή το αγόρι παρεκτρέπεται από το άγχος του, λέγετέ του ήρεμα και αποφασιστικά: «Πάψε να μου μιλάς άσχημα, γιατί ούτε σ’ εσένα αξίζει να φέρεσαι έτσι ούτε σ’ εμένα αξίζει να μου φέρονται με τέτοιο τρόπο». Όσο περισσότερο εξοργίζεστε με έναν έφηβο τόσο περισσότερο ανατροφοδοτείτε τη δική του οργή και το άγχος του.

10. Zητήστε του να κλείσει τα μάτια και να φανταστεί ότι βρίσκεται σε έναν πολύ όμορφο χώρο, καλοκαίρι στην παραλία ή σε ένα γήπεδο (ανάλογα με τις προτιμήσεις του). Xωρίς να «φύγει» από εκεί, ζητήστε του να επανεξετάσει το πρόβλημα, λ.χ. το τεστ ή το ραντεβού. Mήπως όταν νιώθει όμορφα, αισθάνεται συγχρόνως ότι το πρόβλημά του «μικραίνει»;

Πότε είναι ανησυχητικό

Aν το παιδί σας παρουσιάζει κάποια από τα παρακάτω συμπτώματα για διάστημα μεγαλύτερο του ενός μήνα, καλό είναι να αναζητήσετε τη βοήθεια κάποιου ειδικού:

• αποφεύγει συστηματικά να μείνει μόνο του· 

• εκφράζει αγωνία όταν δεν είναι κοντά του ο ένας από τους δύο γονείς· 

• φοβάται διαρκώς για την ασφάλεια της οικογένειας ή προσωπικά τη δική του·

• παραπονιέται συχνά για πόνους στην κοιλιά, πονοκεφάλους και άλλα ψυχοσωματικά προβλήματα· 

• αποφεύγει καινούριες γνωριμίες· 

• παρουσιάζει εμμονές, δηλαδή επαναλαμβάνει τις ίδιες σκέψεις ή κινήσεις (πλένει διαρκώς τα χέρια του, ελέγχει πολλές φορές αν έχει όλα τα βιβλία στη σάκα του)· • παρουσιάζει κάμψη στη σχολική επίδοση·

• έχει συχνούς εφιάλτες·

• δείχνει μελαγχολικό·

• εξομολογείται ότι «θέλει να πεθάνει»·

• εκφράζεται βίαια και επιθετικά·

• απειλεί συχνά ότι «θα σηκωθεί να φύγει από το σπίτι»·

• πίνει, καπνίζει ή παίρνει ναρκωτικά

· • δείχνει ακραία σεξουαλική δραστηριότητα·

• γενικά παρουσιάζει ασυνήθιστη συμπεριφορά.

Για να βοηθήσετε το παιδί σας, πρέπει να είστε και οι ίδιοι πολύ καλά ενημερωμένοι.

Ίσως εξάλλου χρειάζεστε κι εσείς βοήθεια, προκειμένου να υποστηρίξετε τον έφηβό σας…