Το αν θα υποφέρουμε από άγχος ή κατάθλιψη οφείλεται σε ποσοστό 40% στα γονίδιά μας.
Άγχος και κατάθλιψη, δύο από τις πιο κοινές διαταραχές ψυχικής υγείας, φαίνεται ότι είναι ήδη γραμμένα στα γονίδιά μας, μας και μας ακολουθούν από το… σχολείο μέχρι την ενήλικη ζωή. Τα παραπάνω συμπεράσματα ανήκουν στη μεγαλύτερη στο είδος της έρευνα στον κόσμο, η οποία ανήκει στην κοινοπραξία Early Genetics and Lifeforce Epidemiology, η οποία ανέλυσε τα γενετικά χαρακτηριστικά 64.641 παιδιών, ηλικίας μεταξύ 3 και 18 ετών.
Σύμφωνα με τα ευρήματα της έρευνας τα παιδιά που είχαν παρόμοια επίπεδα άγχους και κατάθλιψης παρουσίαζαν επίσης γενετικές ομοιότητες.
Η ίδια έρευνα, όταν συγκρίθηκε με άλλες έρευνες ενηλίκων, έδειξε επίσης μια γενετική επικάλυψη των διαταραχών ψυχικής υγείας στην παιδική ηλικία και στην ενήλικη ζωή, υποδηλώνοντας ότι το άγχος που ξεκινά στο σχολείο δεν σταματά να μας ακολουθεί στην ενήλικη ζωή.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μελέτη που πραγματοποιήθηκε ποτέ η οποία έχει ως αντικείμενο την εξέταση του άγχους σε παιδιά, χρησιμοποιώντας, μάλιστα, επαναλαμβανόμενες μετρήσεις.
Οι επιστήμονες θεωρούν ότι τα ευρήματα είναι πολύ σημαντικά, καθώς θα συμβάλλουν στον εντοπισμό των ατόμων που θα εμφανίζουν διαταραχές, οι οποίες θα συνεχίζονται καθόλη τη διάρκεια της ζωής τους και κατά΄ συνέπεια θα χρειαστούν θεραπεία.
Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι τα συμπτώματα των ψυχικών διαταραχών δημιουργούν συνδυασμούς, Όταν για παράδειγμα πάσχει κάποιος από άγχος ή κατάθλιψη μπορεί να εμφανίσει επίσης ΔΕΠΥ ή επιθετική συμπεριφορά, καταστάσεις που μπορεί να προκαλούνται και από γενετικές παραλλαγές.
Το αν θα υποφέρουμε από άγχος ή κατάθλιψη οφείλεται σε ποσοστό 40% στα γονίδιά μας, ενώ το περιβάλλον και οι κοινωνικοί παράγοντες οφείλονται για το υπόλοιπο ποσοστό.
Από την άλλη πλευρά δεν αντιμετωπίζουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο τις διαταραχές που βιώνουμε. Άλλοι είναι πιο ευάλωτοι κι άλλοι αντεπεξέρχονται πιο εύκολα. Πολλές φορές τα άτομα που αντιμετωπίζουν το φάσμα της αγχώδους διαταραχής βιώνουν την κατάστασή τους με τέτοιο τρόπο που δημιουργούν εμπόδια στην εξέλιξή τους.
Τώρα οι ερευνητές καλούνται να απαντήσουν με ποιο τρόπο αλληλεπιδρούν η γενετική και το περιβάλλον, όπως το οικογενειακό περιβάλλον και το σχολείο, επηρεάζοντας το παιδικό άγχος, αναζητώντας παράλληλα και τρόπους που θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί.