«Ο μικρός με φέρνει στα όριά μου και πότε πότε τον δέρνω. Μετανιώνω μόλις τον βλέπω να κατεβάζει τα μάτια ή να βουρκώνει, όμως την επόμενη μέρα κάνει πάλι τα ίδια. Ο πατέρας του θυμώνει μαζί μου που τον τιμωρώ, αλλά το παιδί δεν με ακούει. Έχω απελπιστεί…» μου λέει μια μητέρα για τον πεντάχρονο γιο της.
Η επιστήμη της ψυχολογίας μάς έχει δείξει ότι η επιβολή σωματικής τιμωρίας, οι συνεχείς φωνές και οι εντάσεις δεν λειτουργούν παιδαγωγικά και δεν επιφέρουν ποτέ το επιθυμητό αποτέλεσμα. Διδάσκουν το παιδί μόνο τι δεν πρέπει να κάνει, γιατί θυμώνει η μαμά ή ο μπαμπάς, όχι όμως τους ουσιαστικούς λόγους για τους οποίους πρέπει ν’ ακολουθεί συγκεκριμένους κανόνες.

Λειτουργήστε με σύνεση
• Βεβαιωθείτε ότι αυτά που ζητάτε από το παιδί σας είναι συμβατά με την ηλικία, την ωριμότητά του, καθώς και το αναπτυξιακό στάδιο που διανύει.

• Αναλογιστείτε τι επιδιώκετε να καταφέρετε με το παιδί σας: να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και να γίνει υπεύθυνο ή να είναι ήσυχο και συνετό μόνο από φόβο;

•Συνεργαστείτε και οι δύο γονείς, ώστε ν’ ακολουθείτε την ίδια τακτική στην ανατροφή του, χωρίς αυτό να σημαίνει ασφαλώς ότι δεν μπορείτε να διαφοροποιείστε σε κάποια δευτερεύοντα ζητήματα.
• Λειτουργείτε προληπτικά. Φροντίστε οι χώροι στο σπίτι να είναι αρκετά ασφαλείς, ώστε να μη χρειάζεται να παρακολουθείτε αδιάκοπα το παιδί ή να του λέτε συνεχώς «μη!», επειδή είναι εύκολα προσβάσιμα τα απορρυπαντικά, τα γυαλικά, οι πρίζες.
• Να προβλέπετε καταστάσεις που σίγουρα θα το εκνευρίσουν, όπως το να πρέπει να μείνει πολλή ώρα σε έναν χώρο, π.χ. σε ένα φιλικό σπίτι, ένα εστιατόριο ή μια συνάντηση ενηλίκων. Προνοήστε να έχετε μαζί σας μερικά αγαπημένα του παιχνίδια ή βρείτε κάποιον άλλον τρόπο απασχόλησης, ώστε να αποφύγετε τις κακοτοπιές.
•Καλλιεργήστε τη θετική συμπεριφορά, επαινώντας το παιδί όταν συμπεριφέρεται σωστά
• Προτιμήστε να χρησιμοποιείτε τον όρο «συνέπειες» και εξηγήστε καθαρά στα παιδιά ποιες θα είναι αυτές σε περίπτωση που παραβούν κάποιους κανόνες – φυσικά, όχι με τη μορφή απειλής.
• Όταν αισθάνεστε οργή, σκεφτείτε το εξής: «Ακόμα κι αν δείρω το παιδί, θα το συνετίσω μόνο προσωρινά, εκείνο θα επαναλάβει τη συμπεριφορά του, και τότε η κατάσταση θα γίνει χειρότερη. Εγώ θα είμαι θύτης, θα νιώθω ενοχές κι εκείνο θα αισθάνεται ταπεινωμένο. Ο ενήλικος στην οικογένεια είμαι εγώ, άρα πρέπει να λειτουργήσω με σύνεση. Η λογική λέει ότι το ξύλο με βοηθά να εκτονώσω τον θυμό μου, αλλά δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα. Θα προσπαθήσω λοιπόν να το συνετίσω με άλλον τρόπο. Θα χειριστώ το θέμα αργότερα, με ψυχραιμία».
• Αν το παιδί σάς εκνευρίσει με κάποια ενέργειά του, ζητήστε του να πάει στο δωμάτιό του ή να καθίσει στην πολυθρόνα για πέντε λεπτά και να σκεφτεί τι έκανε. Πείτε του ότι στη συνέχεια θα συζητήσετε.
• Αν χτυπήσατε το παιδί, πείτε στον εαυτό σας ότι αυτό που κάνατε ήταν σοβαρό σφάλμα και δεσμευτείτε να μην το ξανακάνετε. Και φυσικά, ζητήστε του συγγνώμη.

Απόσπασμα από το νέο μου βιβλίο