Πώς να βάλετε όρια στα παιδιά
Πολλές μητέρες που έχουν αναλάβει την επιμέλεια των παιδιών τους δυσκολεύονται να τους βάλουν όρια. Λένε χαρακτηριστικά ότι το παιδί δεν παίρνει από λόγια, δεν υπακούει, όλο λέει «όχι» κ.λπ.
Ειδικά στις περιπτώσεις που τα παιδιά εκτίθενται σε αρνητικές συμπεριφορές και από τους δύο γονείς, είναι επόμενο να εκφράζουν κι αυτά τη δυσφορία τους με διάφορους τρόπους. Αναμφίβολα οι γονείς περνούν μια πολύ σοβαρή προσωπική δοκιμασία εξαιτίας του διαζυγίου τους και είναι πιθανό να παρασύρονται σε ενέργειες που ίσως δεν τους εκφράζουν και δεν τους κολακεύουν. Δεν κατανοούν όμως πόσο επιβαρύνονται τα παιδιά με τη συμπεριφορά τους και τι μηνύματα αυτά λαμβάνουν. Η μητέρα, έχοντας να αντιμετωπίσει τα προσωπικά της αδιέξοδα από τη μια και τα προβλήματα των παιδιών της από την άλλη, πιέζεται.
Και παρά τις προσπάθειές της, όταν έρχεται αντιμέτωπη με αρνητικές συμπεριφορές από τα παιδιά της, αντί να προσπαθήσει να εντοπίσει τα αίτια, συχνά απογοητεύεται και παραιτείται λέγοντας: «Ας κάνουν ό,τι θέλουν, δεν τα βγάζω πέρα μαζί τους». Κάποιες άλλες φορές, αποφασίζει να επιβάλει σιδηρά πειθαρχία. Και στις δύο περιπτώσεις, η επικοινωνία με τα παιδιά δυσχεραίνεται. Από την άλλη, οι πατεράδες που βλέπουν λίγο τα παιδιά τους προσπαθούν όσο το δυνατόν περισσότερο να τα ικανοποιήσουν, κάνοντας παραχωρήσεις που πριν δεν θα έκαναν. Σε άλλες περιπτώσεις, τους παρέχουν υπέρμετρα αγαθά επειδή δεν έχουν τον χρόνο ή τη διάθεση να ασχοληθούν ουσιαστικά μαζί τους.
Η αντικρουόμενη αυτή συμπεριφορά των δύο γονιών φυσικά δεν βοηθά τα παιδιά, μάλλον επιτείνει τις επιπτώσεις του διαζυγίου και τους δημιουργεί σύγχυση. Πρέπει λοιπόν να υπάρχει ένα κοινό μοντέλο ανατροφής που τουλάχιστον στις βασικές αρχές του θα εφαρμόζεται και από τους δύο γονείς.
Τι να κάνετε
• Αποφύγετε ενέργειες που σας μειώνουν ως άτομο. Να έχετε στον νου σας ότι το παιδί καταγράφει ό,τι βλέπει, με αποτέλεσμα κάθε λανθασμένη σας συμπεριφορά να μειώνει το κύρος σας.
• Πρέπει να είστε σταθεροί στις αποφάσεις σας. Βεβαίως, όταν χρειάζεται, να δείχνετε ευελιξία.
• Αν η κατάσταση στο σπίτι είναι «εμπόλεμη», πάψτε να δίνετε μάχες με το παραμικρό, γιατί η σχέση σας με το παιδί δοκιμάζεται ακόμα περισσότερο. Να επιμένετε μόνο στα ζωτικά θέματα.
• Πάνω στον καβγά με το παιδί σας δοκιμάστε να ελιχθείτε, π.χ. να πείτε με ηρεμία: «Θα συζητήσουμε αργότερα, γιατί τώρα είμαστε και οι δύο εκνευρισμένοι και θυμωμένοι».
• Προσπαθήστε να επανέλθετε στο συγκεκριμένο ζήτημα με το παιδί όταν ηρεμήσουν τα πνεύματα. Για να αποδώσει ο διάλογός σας, ξεκινήστε την κουβέντα με θετική εισήγηση, π.χ., αντί να κατηγορήσετε το παιδί, πείτε του: «Κατανοώ πώς νιώθεις, όμως είναι καλύτερα να εξηγείς τι θέλεις από το να φωνάζεις».
• Όταν τα παιδιά αντιλαμβάνονται ότι σας έχουν στο πλευρό τους και όχι «απέναντί» τους, αντιδρούν λιγότερο αρνητικά στις παραινέσεις σας.
• Στις περιπτώσεις που αναγκάζεστε να στερήσετε από το παιδί κάτι σημαντικό, όπως μια έξοδο ή την απόκτηση ενός παιχνιδιού, εξηγήστε του με επιχειρήματα τον λόγο. Πρέπει να κατανοήσει πλήρως ότι η απώλεια των προνομίων του οφείλεται στη δική του συμπεριφορά και όχι στις τυχόν παράλογες απαιτήσεις σας. Με αυτό τον τρόπο θα αναπτύξει και την υπευθυνότητά του.
• Επικοινωνείτε καθημερινά με το παιδί σας και επιλέγετε ήρεμες και ευχάριστες στιγμές για να βάζετε κάποια πράγματα στη θέση τους.
• Συνεργαστείτε με τον άλλο γονιό.
• Αν τα προβλήματα πειθαρχίας είναι σοβαρά, συζητήστε με ειδικό.