Ο τόπος κατοικίας του παιδιού
Οι γονείς του 5χρονου Έκτορα με επισκέφθηκαν γιατί αποφάσισαν να χωρίσουν και θέλουν να κάνουν όσο το δυνατό καλύτερους χειρισμούς για να μην δημιουργήσουν πρόβλημα στο παιδί τους. Ένα από τα βασικά ζητήματα που έθεσαν είναι με ποιον θα μείνει ο γιος τους. Είναι το μοναδικό τους παιδί, ασχολούνται αρκετά μαζί του και διεκδικούν και οι δύο την επιμέλεια. Η σχέση τους είναι σε γενικές γραμμές καλή· συνεννοούνται σε όλα εκτός από το ζήτημα του τόπου κατοικίας του παιδιού. Ο πατέρας από τη στιγμή της γέννησης συμμετείχε σε κάθε διαδικασία ανατροφής του μικρού. Δεν αντέχει λοιπόν στη σκέψη να μην έχει το παιδί μαζί του. Αναγνωρίζει όμως ότι ο Έκτορας δεν μπορεί να μένει μακριά από τη μητέρα του. Το έχει διαπιστώσει σε πολλές περιπτώσεις που, ενώ το παιδί είναι μαζί του και περνούν πολύ καλά, εκείνο έχει τον νου του στη μαμά του. Επίσης, παρ’ ότι μαζί το προετοιμάζουν για ύπνο, ο Έκτορας δεν κοιμάται αν δεν είναι κοντά του η μητέρα του. Από τη δική της την πλευρά, η μητέρα του δεν διανοείται ότι το παιδί θα μένει μακριά της, αν και κατανοεί τη θέση του πατέρα του Έκτορα. Προσπαθεί να τον καθησυχάσει διαβεβαιώνοντάς τον ότι θα μπορεί να συναντά το παιδί όποτε θέλει, ακόμα και κάθε μέρα. Το αδιέξοδο μεγάλο και για τους δύο και απόλυτα κατανοητό…
Ένα από τα βασικά θέματα που οι διαζευγμένοι γονείς καλούνται να αποφασίσουν είναι με ποιον από τους δύο θα μείνουν τα παιδιά τους. Ένα ερώτημα που πριν από μερικά χρόνια ούτε καν ετίθετο, αφού θεωρούνταν ευνόητο ότι τα παιδιά μένουν με τη μητέρα τους. Ελάχιστοι πατεράδες επεδίωκαν να αναλάβουν την επιμέλεια, γιατί κατά κοινή παραδοχή η ανατροφή ήταν καθαρά γυναικεία υπόθεση. Άλλωστε δεν είχαν ούτε τη διάθεση ούτε τον ελεύθερο χρόνο, όπως υποστήριζαν, ώστε να αναλάβουν αυτή την ευθύνη.
Σήμερα όμως η δομή της οικογένειας έχει αλλάξει.
Ο σύγχρονος πατέρας επιζητά ολοένα και περισσότερο να ασχολείται με την ανατροφή των παιδιών του. Θεωρείται πλέον αποδεκτό και εύλογο ότι η διαπαιδαγώγησή τους είναι κοινή υπόθεση των δύο γονιών, ανεξάρτητα από το αν εργάζεται ή όχι η μητέρα.
Γι’ αυτό τον λόγο, ο πατέρας προσπαθεί να συμμετέχει στην καθημερινότητά τους. Ωστόσο, ακόμα και σήμερα οι μελέτες δείχνουν ότι η μητέρα επωμίζεται τις περισσότερες ευθύνες της φροντίδας των παιδιών και ο ρόλος του πατέρα είναι κυρίως βοηθητικός.
Όταν τίθεται το ερώτημα με ποιον θα μείνουν τα παιδιά, σε κάποιες περιπτώσεις εκφράζει και εκείνος την επιθυμία και τη διάθεση να τα αναλάβει έχοντας συνήθως την υποστήριξη της οικογένειάς του.
Το θέμα της επιμέλειας διαφοροποιείται από εκείνο της γονικής μέριμνας και είναι πλέον αρκετά πολυσύνθετο, γιατί τα πρότυπα και οι συνθήκες ζωής έχουν αλλάξει δραστικά. Αυτό καθιστά τις αποφάσεις στο ζήτημα της επιμέλειας πιο δύσκολες για τους γονείς, ωστόσο σε αρκετές περιπτώσεις πιο συμφέρουσες για τα παιδιά.
Δεν υπάρχει ιδανική λύση που θα συγκεράσει τις ανάγκες και τις επιθυμίες των παιδιών από τη μια πλευρά και την πραγματικότητα μιας κατάστασης συχνά σύνθετης από την άλλη. Πρέπει να λαμβάνονται υπόψη πολλές παράμετροι για να βρεθεί η λιγότερο κακή λύση.
Το βασικό κριτήριο ως προς το συμφέρον του παιδιού είναι να αναλαμβάνει την επιμέλεια ο γονέας που θα του παράσχει άμεσα αλλά και μακροπρόθεσμα:
• σταθερό και ασφαλές συναισθηματικό περιβάλλον
• όσο το δυνατόν ευχερέστερη πρόσβαση στον άλλο γονέα
• καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και ευκαιρίες σπουδών.
Όταν στις αποφάσεις κυριαρχεί η αγάπη των γονέων προς το παιδί, τότε εξυπηρετούνται όντως τα συμφέροντά του. Περίπου το 60% των ζευγαριών που χωρίζουν έχουν ανήλικα παιδιά (Ahrons & Rodgers, 1987) και ευτυχώς ένα υψηλό ποσοστό (περίπου το 85 με 90%) κατορθώνουν να επεξεργαστούν τα θέματα της επιμέλειας είτε μεταξύ τους είτε με τη βοήθεια ψυχολόγου ή μέσω των δικηγόρων τους.
Δυστυχώς όμως υπάρχει ένα ποσοστό 10-15% από αυτά τα ζευγάρια που δεν είναι σε θέση να συμφωνήσουν σε ένα σχέδιο επιμέλειας. Σε αυτές τις περιπτώσεις, κυριαρχούν οι προσωπικές αντιπαλότητες των γονέων και, ακόμα και όταν αυτές παρουσιάζονται με «παιδαγωγική επιχειρηματολογία», το μέλλον του παιδιού διαγράφεται πραγματικά δυσοίωνο.
Aπόσπασμα από το βιβλίο μου ¨”Οι γονείς χωρίζουν” ..
Η Φωτό είναι από το διαδίκτυο