Oι γονείς του οκτάχρονου Παντελή αναρωτιούνται γιατί το παιδί τους συμπεριφέρεται σαν «μωρό». «Θέλει συνεχώς να τον εξυπηρετούμε, δεν ντύνεται μόνος του, αρκετές φορές τον ταΐζουμε, ούτε καν φτιάχνει το δωμάτιό του, δεν παίρνει καμιά πρωτοβουλία στο σπίτι κ.λπ. Δεν έχει πολλές παρέες, παρότι εμείς τον παρακινούμε να κανονίσει να συναντηθεί με κάποιον φίλο του. Μερικές φορές παρασυρόμαστε και τον συγκρίνουμε με άλλα συνομήλικα παιδιά, που είναι πιο ανεξάρτητα. Άραγε φταίμε εμείς; Μπορούμε να κάνουμε κάτι;» διερωτώνται οι γονείς του.
Πολλές φορές, οι γονείς μεταδίδουν στα παιδιά τους ασαφή μηνύματα σχετικά με το αν, πράγματι, επιθυμούν να αναπτύξουν εκείνα κάποια αυτονομία που να είναι συμβατή με την ηλικία τους. H εξάρτηση του παιδιού από τους ίδιους ενδόμυχα τους προσφέρει βαθιά ικανοποίηση και λειτουργεί παρηγορητικά, αφού αισθάνονται ότι το παιδί τούς χρειάζεται και τους αγαπά.
Καθώς όμως το παιδί μεγαλώνει, οι περισσότεροι γονείς νιώθουν εξουθενωμένοι από την έντονη εξάρτησή του. Έτσι, είτε το μαλώνουν, επειδή θεωρούν ότι είναι «ανίκανο να κάνει κάτι μόνο του», όπως λένε, είτε το πιέζουν να φέρεται σαν «μεγάλο» και να ωριμάσει. Όπως είναι αναμενόμενο, τελικά το παιδί συγχέει τα μηνύματα, και τότε αρχίζει ο φαύλος κύκλος.
Τι μπορείτε να κάνετε
Aρχικά, καταγράψτε ποια στοιχεία της συμπεριφοράς του παιδιού σας θεωρείτε ότι είναι «μωρουδίστικα» και ανώριμα σε σύγκριση με τα συνομήλικα παιδιά.
Κατόπιν αναλογιστείτε ποια είναι η δική σας στάση απέναντί του, π.χ. το ενισχύετε να λειτουργεί μόνο του και να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες ή σπεύδετε διαρκώς να το εξυπηρετήσετε, μερικές φορές μάλιστα χωρίς καν να σας το ζητήσει;
Πώς νιώθετε στη σκέψη ότι το παιδί σας μπορεί να δημιουργήσει και άλλες σχέσεις εκτός από αυτήν που έχει μαζί σας, ας πούμε με άλλα παιδιά, και να διεκδικεί να παίξει μαζί τους, αντί να μένει στο σπίτι μαζί σας;
Αν ανακαλύψετε ότι το παιδί έπαψε να σας χρειάζεται όσο πριν και αυτό σας ενοχλεί, μην κατηγορείτε τον εαυτό σας. Είναι φυσιολογικό να αποζητάτε την αγάπη του παιδιού σας και να απολαμβάνετε την παρουσία του όσο είναι μικρό. Ήρθε όμως η ώρα να σταματήσετε να το θέλετε διαρκώς κοντά σας και να του δώσετε σταδιακά την ευκαιρία να αυτονομηθεί.
Σκεφτείτε τον λόγο για τον οποίο λειτουργείτε με αυτόν τον τρόπο.
Aν αποφασίσετε ότι θέλετε να αλλάξετε, μπορείτε, ανάλογα με την ηλικία στην οποία βρίσκεται το παιδί σας, να το ενθαρρύνετε να κάνει πράγματα μόνο του.
Μπορεί να παίρνει μικρές πρωτοβουλίες στην αρχή και εσείς να το επαινείτε κάθε φορά που τα καταφέρνει.
Eνισχύστε την επαφή του με παιδιά της ηλικίας του.
Ίσως η συνεργασία με κάποιον ειδικό να σας βοηθήσει.
Απόσπασμα