Η ψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου, μιλά στο Reader.gr και σκιαγραφεί το προφίλ των κακοποιητών των ζώων.
Λυδία Καραθανάση
Τον τελευταίο καιρό ο βίαιος θάνατος των ζώων από ανθρώπινο χέρι, δεν έχει τέλος. Τα συναισθήματα που γεννιούνται στο άκουσμα της είδησης για την κακοποίηση ανυπεράσπιστων ψυχών είναι οργή, αγανάκτηση και προβληματισμός για την κοινωνία στην οποία ζούμε και μεγαλώνουμε.
Παρά το αυστηρό νομικό πλαίσιο που έχει τεθεί σε ισχύ, οι δράστες όχι μόνο δεν διστάζουν να κακοποιούν τα ζώα, αλλά φαίνεται πως δεν πτοούνται ούτε με τις ποινές που ορίζει ο νόμος σε τέτοιες περιπτώσεις.
Η ψυχολόγος, Αλεξάνδρα Καππάτου, μιλά στο Reader.gr και σκιαγραφεί το προφίλ των κακοποιητών των ζώων.
«Η κακοποίηση των ζώων είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό και σύνθετο φαινόμενο που έχει διάφορες αιτίες.
Τα άτομα που κακοποιούν ζώα έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Συνήθως παρουσιάζουν αδυναμία στη διαχείριση των συναισθημάτων τους, έλλειψη ενσυναίσθησης, αδιαφορία για τα δικαιώματα των άλλων και δυσκολία στη διαχείριση του θυμού και της οργής τους.
Έχουν ανάγκη για έλεγχο και εξουσία, ενώ η κακοποιητική τους συμπεριφορά αποτελεί για τους ίδιους ένδειξη της υπεροχής αλλά και απόδειξη της δύναμής τους.
Αν ανατρέξουμε στο οικογενειακό τους περιβάλλον θα διαπιστώσουμε ότι συχνά υπάρχει ιστορικό κακοποίησης ή παραμέλησης στην παιδική τους ηλικία και αναπαράγουν αυτό που έχουν οι ίδιοι βιώσει.
Αρκετά συχνά παρουσιάζουν κάποια διαταραχή προσωπικότητας (όπως αντικοινωνική) ή άλλη ψυχική διαταραχή, όπως κατάθλιψη που δεν έχει αντιμετωπιστεί και εκφράζεται με επιθετικότητα. Πολύ συχνά πάσχουν από διαταραχή ελέγχου παρορμήσεων.
Σε αρκετές περιπτώσεις, τα άτομα που κακοποιούν ζώα έχουν τα ίδια βιώσει κακοποίηση στην ζωή τους, μέσα στο πλαίσιο της οικογένειας. Δηλαδή οι εμπειρίες της παιδικής τους ηλικίας περιέχουν συχνά κακοποίηση ή και παραμέληση και αυτό αναπαράγουν στις σχέσεις τους.
Μελέτες έχουν δείξει ότι η κακοποιητική συμπεριφορά θα μπορούσε να είναι προάγγελος και άλλων μορφών εγκληματικότητας.
Συγκεκριμένα τα άτομα που κακοποιούν ζώα συστηματικά ενδέχεται στο μέλλον σε κάποιες περιπτώσεις να διαπράξουν βίαιες ή και εγκληματικές συμπεριφορές εναντίον άλλων ανθρώπων», αναφέρει αρχικά η κυρία Καππάτου.
«Αισθανόταν ότι εκτονώνεται από τα προβλήματα τα οποία έχει»
Στη συνέχεια, η ψυχολόγος τοποθετήθηκε για το πρόσφατο παράδειγμα του δράστη που μαχαίρωνε γάτες στην Κυψέλη το οποίο χρήζει προσοχής και διερεύνησης .
«Παρότι δεν γνωρίζουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τα κίνητρα του δράστη, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι έχει επιδείξει όχι μόνο βίαιη, αλλά αποτρόπαιη συμπεριφορά, έλλειψη ενσυναίσθησης και συναισθηματική αποστασιοποίηση.
Η κακοποίηση του ζώου υποδηλώνει σοβαρή δυσκολία στη διαχείριση του θυμού, έντονη ανάγκη ελέγχου και εξουσίας χωρίς δεύτερη σκέψη ή ενοχές.
Με την συστηματική κακοποίηση ο άνθρωπος αυτός ίσως έπαιρνε χαρά και επιβεβαίωση από αυτές τις πράξεις. Αισθανόταν ότι εκτονώνεται από τα προβλήματα τα οποία έχει.
Ενδεχομένως υποκρύπτεται κάποια ψυχική διαταραχή. Αυτά όμως θα διερευνηθούν από τους ειδικούς που θα τον παρακολουθήσουν».
«Σεβόμενοι τα ζώα, σεβόμαστε τον εαυτό μας»
Ερωτηθείσα για το πώς μπορούμε να καλλιεργήσουμε στα παιδιά τη φιλοζωία δίνοντας παράλληλα και το σωστό παράδειγμα η κυρία Καππάτου απαντά:
«Μέσα στα πλαίσια διαπαιδαγώγησης ενός παιδιού στην κοινωνία μας που συνεχώς συμβαίνουν αρνητικά πράγματα, είναι αναγκαίο να ευαισθητοποιήσουμε τα παιδιά μας και για τα ζώα. Να αναδείξουμε τη σημασία της ενσυναίσθησης και την προάσπιση των δικαιωμάτων των ζώων.
Τα περισσότερα παιδιά σήμερα μεγαλώνουν με ζωάκι και μαθαίνουν από νωρίς να το σέβονται και να το προσέχουν. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα.
Οι γονείς αλλά και το σχολείο μπορεί να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο σε αυτό μαθαίνοντας στα παιδιά για την ευημερία των ζώων μέσα από την ανάγνωση βιβλίο, το ιχνογράφημα, το κουκλοθέατρο ή ακόμη υιοθετώντας ένα κατοικίδιο.
Το γονεϊκό παράδειγμα στην αντιμετώπιση των ζώων είναι καθοριστικής σημασίας στην αντίληψη των παιδιών αλλά και στην στάση που θα διαμορφώσουν για αυτά..
Ακόμη, ο εθελοντισμός είναι πολύ σημαντικός. Υπάρχουν διάφορα καταφύγια ζώων τα οποία μπορούν τα παιδιά να επισκεφθούν. Τα παιδιά, μαθαίνοντας τις ανάγκες του ζώου μαθαίνουν τη ζωή. Τα ζώα είναι παρέα που δεν τους κρίνει.
Τα παιδιά που ζουν στα αστικά κέντρα δεν έχουν εύκολα τη δυνατότητα συγχρωτισμού με τα συνομήλικα. Οι γονείς τους είναι απασχολημένοι και όχι πάντα διαθέσιμοι. Έτσι αναζητούν συχνά παρέα για το παιχνίδι, τις ζαβολιές και όχι μόνο. Τα ζωάκια είναι πάντα διαθέσιμα, ακούραστα στο παιχνίδι χωρίς να κρίνουν.
Είναι πολύτιμοι σύντροφοι της ζωής τους. Γίνονται υπεύθυνα, αναγνωρίζουν πιο εύκολα τα συναισθήματά τους, εισπράττουν αγάπη και αφοσίωση από τα ζωάκια τους και μαθαίνουν το κύκλο της ζωής», καταλήγει.