Εκτύπωση άρθρου


Οι γονείς του δεκαπεντάχρονου Νικηφόρου ανησυχούν βλέποντας το παιδί τους να ασχολείται ατελείωτες ώρες με τα διάφορα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Αυτή την περίοδο παίζει με πάθος το Counter-Strike, όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν, και ξεχνάει τα πάντα γύρω του.

«Θυμώνει όταν χάνει, εκνευρίζεται, βρίζει μόλις επιχειρούμε να του μιλήσουμε, δεν δίνει σημασία ή απαντά εκνευρισμένα. Παραμελεί πλέον και τα μαθήματά του, καθώς ψάχνει ευκαιρία να αποφύγει τις υποχρεώσεις του προκειμένου να παίξει το αγαπημένο του παιχνίδι. Κοιμάται αργά αν τον αφήσουμε, θα τον πάρει το πρωί, δεν νιώθει καμιά κούραση.

Τα Σαββατοκύριακα φτάνει και τις δώδεκα ώρες» διηγούνται χαρακτηριστικά οι γονείς. Με λίγα λόγια, δεν ξέρουν πώς να τον χειριστούν. Έχουν δοκιμάσει να κάνουν συμφωνίες, τις οποίες, ενώ στην αρχή τις αποδέχεται, στην πορεία τις αθετεί, καθώς, την κρίσιμη στιγμή που πρέπει να σταματήσει το παιχνίδι, αρνείται και θέλει «άλλο ένα game». Μοιραία οι διαπραγματεύσεις καταλήγουν σε σύγκρουση και οι φωνές τους ακούγονται στη γειτονιά. Ανησυχούν δε σοβαρά μήπως έχει εθιστεί…

Οι γονείς του Νικηφόρου δικαίως ανησυχούν. Παρόμοιες ανησυχίες αισθάνονται και συχνά διατυπώνουν πολλοί γονείς.
Επίσης, σχετίζεται μετην προτεραιότητα που έχει η εν λόγω δραστηριότητα έναντι των άλλων, σε βαθμό που να υποσκελίζονται σοβαρά οι υπόλοιπες καθημερινές ασχολίες και υποχρεώσεις. Προκειμένου να επιβεβαιωθεί η διαταραχή, πρέπει το παιδί να έχει εμφανίσει μειωμένη λειτουργικότητα, εξαιτίας αυτής της κατάστασης, σε διάφορους τομείς (στην οικογενειακή, κοινωνική, προσωπική του ζωή, στην εκπαίδευσή του κ.ο.κ.) και τα συμπτώματα να είναι επίμονα για τουλάχιστον δώδεκα μήνες.

Η ένταξη της συγκεκριμένης διαταραχής στο ICD-11 βασιστηκε σε σχετικές έρευνες που προφανώς κατέδειξαν την
ανάγκη για πιο συγκροτημένη γνώση και αντιμετώπιση του φαινομένου σε ολόκληρο τον κόσμο, με σκοπό την προστασία των ατόμων που είναι πιο επιρρεπή. Αξίζει να σημειωθεί ότι, στην τελευταία έκδοση των διαγνωστικών κριτηρίων (DSM-5) της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, έχει συμπεριληφθεί ως ενότητα που χρήζει περισσότερης έρευνας με την ονομασία «Διαταραχή της χρήση παιχνιδιών στο διαδίκτυο».

Εκτός από τον όρο «εθισμός στο διαδίκτυο», χρησιμοποιούνται παράλληλα και οι όροι «παθολογική χρήση» ή «υπερβολική χρήση» ή «προβληματική χρήση» ή «καταναγκαστική χρήση του διαδικτύου».

Πρέπει να ανησυχήσετε όταν

 Η ενασχόληση με το διαδίκτυο σταδιακά αυξάνεται μέχρι ο έφηβος να νιώσει ότι ικανοποιείται, χωρίς να έχει συναίσθηση του χρόνου που δαπανά μπροστά στην οθόνη η προσπαθεί επανειλημμένως να το ελέγξει χωρίς επιτυχία ή νιώθει ανησυχία, κατήφεια, θλίψη, ευερεθιστότητα σε κάθε προσπάθεια να μειώσει τον χρόνο ñ κάθε φορά αφιερώνει περισσότερο χρόνο απ’ ό,τι αρχικά είχε προγραμματίσει η κινδυνεύει να χάσει σημαντικές σχέσεις με φίλους ή μένει πίσω στα μαθήματά του η προσπαθεί να αποκρύψει την αλήθεια από την οικογένειά του η λειτουργεί αμυντικά και εχθρικά όταν κάποιος φέρνει τη συζήτηση στο θέμα του διαδικτύου η η σκέψη του είναι στο διαδίκτυο, ακόμα και την ώρα που τρώει ή την ώρα που διαβάζει ή όταν βρίσκεται στον κινηματογράφο η αντιδρά πολύ νευρικά, θυμωμένα ή επιθετικά, όταν κάποιος τον διακόπτει από το παιχνίδι ή από τη συζήτηση που έχει online η ξενυχτά συχνά για να μένει συνδεδεμένος στο διαδίκτυο.

Για να μιλήσουμε για εθισμό στο διαδίκτυο, πρέπει να συντρέχουν οι εξής προϋποθέσεις (κριτήρια Griffiths)

# Η χρήση του διαδικτύου κυριαρχεί στη ζωή, στα συναισθήματα και στη συμπεριφορά του εφήβου.
Ο έφηβος αλλάζει συμπεριφορά όταν χρησιμοποιεί το διαδίκτυο.
# Έχει ανοχή, δηλαδή αυξάνει διαρκώς τον χρόνο χρήσης του διαδικτύου

# Παρουσιάζει συμπτώματα στέρησης, δηλαδή, αν σταματήσει να χρησιμοποιεί το διαδίκτυο, βιώνει δυσάρεστα συναι-
σθήματα.
# Ο εθισμένος έχει την τάση να υποτροπιάζει σε προηγούμενα μοντέλα συμπεριφοράς, ακόμα και μετά από χρόνια απο-
χής ή ελέγχου.

Από το βιβλίο της Α. Καππάτου “Εμπιστευτείτε τους Εφήβους, Εμπιστευτείτε τη Ζωή!” Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας.

Copy link
Powered by Social Snap