Η μουσική, απολύτως αναγκαία στον έφηβο, γίνεται καμιά φορά αφορμή για μεγάλη αναταραχή και καβγάδες στην οι- κογένεια, είτε λόγω του είδους (που πιθανόν να μην αρέσει στους γονείς) είτε λόγω της έντασης. Όμως ούτε το είδος της μουσικής ούτε η έντασή της πρέπει να απασχολούν τον γονιό.

Γιατί δεν μπορεί χωρίς μουσική
Ένα βασικό στοιχείο για να κατανοήσετε την «ακαταλαβίστικη» μουσική που αρέσει στο δεκαπεντάχρονο παιδί σας ή να αντιληφθείτε γιατί την ακούει «απίστευτα δυνατά» είναι να συνειδητοποιήσετε πως εσείς και τα παιδιά σας δεν ακούτε μουσική για τους ίδιους λόγους. Οι περισσότεροι μεγάλοι ακούμε μουσική για να χαλαρώσουμε ή για να «φτιάξει το κέφι μας». Το παιδί, όμως, που βρίσκεται στην εφηβεία χρη- σιμοποιεί τη μουσική σαν εργαλείο εκτόνωσης και διαφυγής, σαν μέσο επιβίωσης και σαν στήριγμα.
Η μουσική επιτελεί για το παιδί τόσο βασικές λειτουργίες, ώστε καταλήγει να του είναι απαραίτητη. Σε έρευνα που έγινε, στο ερώτημα προς τους εφήβους «Τι θα θεωρούσατε απαραίτητο στην έρημο;», το 80% από αυτούς (αγόρια και κορίτσια) είχαν μέσα στις πρώτες τρεις προτεραιότητες το mp4 τους.
Mια βασική λειτουργία της μουσικής στη ζωή του εφήβου είναι η βοήθεια που του παρέχει στη «μετακόμισή» του από τη φωλιά της οικογένειας στην «αγκαλιά» της κοινωνίας.
Aμφισβητεί την οικογένεια και πρέπει να διαφοροποιηθεί από αυτήν σε όλα: στη μουσική, στα ρούχα, στη συμπεριφορά. Ποια «στολή», λοιπόν, θα «φορέσει»; Kάποια που θα του αρέσει, αλλά και θα τον κάνει να αισθάνεται πως ανήκει κάπου. Με τη μουσική που διαλέγει να ακούει, ουσιαστικά δηλώνει ότι είναι κάτι που δεν ξέρει ούτε ο ίδιος καλά καλά.
Η ένταση της μουσικής απελευθερώνει τον έφηβο από το άγχος του. Σε μια έρευνα που έγινε μεταξύ μαθητών, διαπιστώθηκε πως, όταν αγχώνονται έντονα από κάποιο γεγονός, η μουσική είναι η δεύτερη επιλογή όσον αφορά την επόμενη κίνησή τους, συχνά και η πρώτη.
Οι άλλες δύο επιλογές στην πρώτη τριάδα των προτιμήσεων ήταν «Συζητώ το θέμα με φίλους/γονείς» ή «Αποφεύγω το θέμα τελείως».
O έφηβος έχει ανάγκη τη δυνατή μουσική, γιατί με αυτήν αποκλείει τον έξω κόσμο. Oι μομφές των γονιών ή των καθηγητών, η ακμή, κάποιο κακό τεστ, το κορίτσι ή το αγόρι που δεν του/της χαμογέλασε, το πορτοφόλι που έχασε και δεν θέλει να το πει, όλα όσα τον βασανίζουν χάνονται ως διά μαγείας για λίγες ώρες, και ο μάγος που καταφέρνει να εξαφανίσει τα πάντα είναι η μουσική.
Παράλληλα, η δυνατή μουσική προσφέρει στο παιδί τη στιγμιαία ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας, κάτι ιδιαίτερα σημαντικό για τον έφηβο, αφού συχνά νιώθει αδύναμος ή ότι περνά απαρατήρητος.

Γίνεται, λοιπόν, δυνατός όσο και η επιλογή του, η μουσική. Διαμαρτύρεται, πονάει, χαίρεται, κάνει τα πάντα, χωρίς να προδίδεται. Οι νότες δεν «μαρτυρούν» μυστικά. Eπιβάλλονται, όμως. Η δυνατή μουσική λειτουργεί ως επίδειξη ισχύος, αφού με αυτήν οι έφηβοι καταλαμβά- νουν περισσότερο ζωτικό χώρο.

Aπόσπασμα από το βιβλίο μου “Εμπιστευτείτε τους Εφήβους Εμπιστευτείτε τη ΖΩΗ”