Από την Αλεξάνδρα Καππάτου, Ψυχολόγο – Παιδοψυχολόγο
Καθημερινά το παιδί σας το πρώτο πράγμα που κάνει μόλις το πάρετε από το σχολείο είναι να παραπονεθεί για κάποιο παιδάκι που το έσπρωξε, που το κορόιδεψε, που του πήρε κάποιο αντικείμενο…Αναρωτιέστε πώς πρέπει να χειριστείτε την κατάσταση;
Είναι προτιμότερο να μην εμπλέκεστε άμεσα.
Να ακούτε προσεκτικά τα παράπονα του παιδιού για τους φίλους του. Δε χρειάζεται να μεγαλοποιείτε τις καταστάσεις, όμως η στήριξή σας είναι πολύτιμη, είτε επιλυθεί η διαφωνία είτε όχι.
Είναι γνωστό ότι οι φίλοι φιλονικούν. Η συμφιλίωση ύστερα από έναν καβγά είναι μια σπουδαία ικανότητα που το παιδί είναι καλό να καλλιεργήσει από νωρίς.
Σε περίπτωση που δείχνει αδύναμο να διαχειριστεί το πρόβλημα με το φίλο του, τότε μπορείτε να επέμβετε συζητώντας μαζί του και ίσως κάνοντας κάποιες προτάσεις π.χ “προσπάθησε αυτό και αν δεν έχει αποτέλεσμα θα σκεφτούμε μαζί κάτι άλλο”.
Όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες στην προσέγγιση ή και ανάπτυξη μιας φιλικής σχέσης με κάποιο άλλο συνομήλικο παιδί, αντισταθείτε στον πειρασμό να δείξετε υπερβολική συμπόνια.
Αντίθετα, το συγκεκριμένο παιδί ίσως έχει άλλα ενδιαφέροντα ή ότι θα πρέπει να χρησιμοποιήσει διαφορετικό τρόπο προσέγγισης.
Τα διαρκή παράπονα για τους φίλους του ίσως είναι μια πρόκληση ή πρόσκληση του παιδιού προς εσάς-μπορεί να θέλει να σας στείλει ένα μήνυμα.
Αναλογιστείτε τον τρόπο που το μεγαλώνετε, μήπως το υπερπροστατεύετε ή σπεύδετε με το παραμικρό να λύνετε εσείς τα προβλήματά του;
Του επιτρέπετε να αναλαμβάνει κάποιες πρωτοβουλίες;
Δείχνετε εμπιστοσύνη;
Μήπως γίνεται μάρτυρας δικών σας παραπόνων ή συνεχούς δυσφορίας για τους φίλους σας, για άλλους ανθρώπους ή για άλλα πράγματα;
Αν διαπιστώσετε κάτι από όλα αυτά ίσως χρειάζεται να αλλάξετε τον τρόπο που αντιμετωπίζετε το παιδί.