Από την Αλεξάνδρα Καππάτου, Ψυχολόγο – Παιδοψυχολόγο

H επιθετική συμπεριφορά αποτελεί την έκφραση της ανάγκης του εφήβου να επιβληθεί. Μπορεί να συμβάλουν και άλλοι παράγοντες, όπως η παρέα με επιθετικά παιδιά, η πολύωρη ενασχόλησή του με βίαια παιχνίδια στον υπολογιστή, η χαλαρή στάση των διδασκόντων στο σχολείο κ.λπ.

H ανησυχία δεν αφορά μόνο τους γονείς των παιδιών που πέφτουν θύματα εκφοβισμού, βίας ή αποκλεισμού. Πρέπει να αφορά και τους γονείς των παιδιών που εκφοβίζουν. Πολλοί είναι οι λόγοι που ένας έφηβος οδηγείται σε αυτή τη συμπεριφορά. Συχνά υπάρχουν δυσκολίες στο οικογενειακό του περιβάλλον, όπως αυστηροί, απαιτητικοί γονείς, εντάσεις μέσα στην οικογένεια, απουσία του ενός γονιού, σοβαρά οικονομικά προβλήματα, ασθένεια κ.λπ.

Aυτά τα παιδιά πρέπει να αντιμετωπίζονται με τον κατάλληλο τρόπο ώστε να βελτιώνουν τη συμπεριφορά τους και όχι να γίνονται «αποδιοπομπαίοι τράγοι». Aν οι γονείς και το σχολείο τα απομονώσουν ως «προβληματικά», τα παιδιά αυτά θα γίνουν ακόμα πιο επιθετικά και ίσως στο εξής να μην εκφράζουν τη βιαιότητά τους μέσα στο προαύλιο, αλλά στους δρόμους έξω από το σχολείο. Σύμφωνα με μελέτες, στην ηλικία των 24 χρόνων το 60% των εφήβων που στο σχολείο εκφόβιζαν συμμαθητές τους έχουν εμπλοκή με τη δικαιοσύνη.

Τι σας προτείνω

• Συζητήστε ανοιχτά με το παιδί για τα συναισθήματά του και πώς διαχειρίζεται τον θυμό του.

• Mην αρχίσετε αμέσως τα κηρύγματα και τις τιμωρίες. Έτσι του διδάσκετε αυτό ακριβώς που θέλετε να σταματήσει: τη βία.

• Διαβεβαιώστε το ότι το αγαπάτε, αλλά να του κάνετε σαφές με κατηγορηματικό τρόπο ότι δεν συμφωνείτε με αυτές τις πρακτικές.

• Βελτιώστε την επικοινωνία σας με το παιδί.

• Αν υπάρχουν προβλήματα στην οικογένειά σας, κρατήστε τα μακριά από τον έφηβό σας.

• Ελέγξτε τη συμπεριφορά σας μήπως και εσείς με την παραμικρή αφορμή εκφράζεστε επιθετικά.

• Bοηθήστε το παιδί να μάθει να ελέγχει τον θυμό του και να βρίσκει άλλους τρόπους επίλυσης των συγκρούσεων.

• Απευθυνθείτε σε επαγγελματία ψυχικής υγείας.